Radyo ve televizyon üst kurulu çocuklardan Televizyona Mektup

Havva Esma AŞKIN 
5/D Sınıfı Halıkent İ.Ö.O.- Merkez / ISPARTA 
II. Kategori Mansiyon Üçüncüsü 
Arkadaşım Televizyon 

---

Sevgili arkadaşım televizyon! Seni çoğu çocuk gibi izlemeye bayılıyorum. Çizgi 
filmleri gösterdiğinde ekran başından ayrılamıyorum. Bazen güzel bilgilerinle bilgi dağarcığım 
gelişiyor. Böyle bilgiler verdiğinde seni çok dikkatli izliyorum. Seni izlerken güzel hayallere 
dalıyorum. Kendimi oyun kahramanı zannediyorum. Bazen bir ses sanatçısı, bazen bir çizgi 
kahramanı oluyorum. Haber programlarından üzücü bir haber izlediğimde çok etkileniyorum. 
Seni izlerken özellikle uzun sürede izlerken hem gözlerim rahatsız oluyor, hem de 
yaydığın radyasyon ile beynime zarar veriyorsun. Bunu bildiğim halde seni izlemekten kendimi 
alamıyorum, beni kendine bağlıyorsun. Seni izlemeye çok zaman ayırınca sosyal aktivitelere 
zaman kalmıyor. Ancak seni programlı izlersem derslerimi aksatmamış, okul başarımı da 
engellemiş olursun. Anne ve babamı da mutlu etmiş olurum. Senden en büyük isteğim şiddet 
ve korku içeren programları yayınlama. Bu sayede insanların birbirlerine ve kendilerine zarar 
vermelerine önder olma. Küçük çocuklardan başlayarak, bütün insanlara eğitici ve öğretici 
güzel programlar yayınlamanı istiyorum. Belgesel programlara geniş yer vererek, ülkemizi ve 
diğer ülkeleri pek çok özellikleri ile bizlere tanıt. 
Bütün bu dediklerimi yaparsan izleyici sayısı her geçen gün daha çok olacak. Seni daha 
çok sevecek ve izleyeceklerdir. 
Sevgilerimle esen kal... 
Seray DOĞAN 
5/B Sınıfı
Pektim İ.Ö.O. - İZMİR
II. Kategori Mansiyon Dördüncüsü 

---

MEDYA FIRTINASI 
Ben Dilara ÖZMEN. 11 yaşındayım. Tokat’ta yaşıyorum. Gaziosmanpaşa İlköğretim 
Okulu’nda 5/C sınıfında okuyorum. Televizyon izlemeyi seviyorum. Fakat televizyondaki 
programların çoğundan şikayetçiyim. Gerek büyüklerimin uyarısıyla gerek kendim fark ederek 
televizyondaki yanlışlıkları veya hataları artık rahatlıkla seçebiliyorum. Tabi ki sorun sadece 
televizyonda değil. Gazeteler, dergiler... hangi birini söyleyeyim? 
Ben bir Türk çocuğuyum. Kendi ailemin yaşantısına bakıyorum. Etrafımdaki insanlara 
bakıyorum. Daireyi daha da büyütüp şehre bakıyorum. O zaman farkına varıyorum ki 
televizyondaki dizilerle, programlarla bizim yaşantımızın hiçbir alakası yok. Demek istediğim 
televizyondaki dizilerin, programların Türk aile yapısına uygun olmadığı, ahlaki kurallara 
uygun olmadığı ve çok abartılı olduğu kanısındayım. Magazin programlarının gençleri yanlış 
yönlendirdiğini ve sonucunun da hüsranla bittiğini düşünüyorum. 
Örnek aldığımız, onlar gibi olmak için çalışıp çabaladığımız devlet büyüklerimizin 
hoşgörülü, saygılı olmaları gerekir. Birbirleriyle kavga etmeden, hakaret etmeden de devlet 
işleri yürütülebilir. En azından bunları 75 milyon kişinin gözü önünde yapmamaları gerekir. 
Rekabet tabi ki de devam etmeli. Fakat ülkemiz için el ele vermeleri gerektiğini düşünüyorum. 
Sevgili büyüklerim, ileride ben haber spikeri olmayı hedefliyorum. Yani içinizden biri 
olmak istiyorum. Ülkemizde haber denince felaketler, afetler aklımıza ilk gelen şeylerdendir. 
Güzel ülkemin güzelliklerini, iyi yürekli insanları, misafirperver büyüklerimiz, becerikli 
annelerimiz yokmuş gibi davranamayız. 
Gazeteler için de yukarıdaki konuların hepsi geçerli. 11 yaşındaki bir genç beynin 
düşüncelerine önem verirseniz çok mutlu olurum. Değerli büyüklerime saygılarımla,