Radyo ve televizyon üst kurulu çocuklardan Televizyona Mektup

Gamze ARSLAN 
5/B Sınıfı
Yavuz Selim İ.Ö.O - Taşlıcay / AĞRI 

---

Merhaba değerli RTÜK çalışanları, 
Benim bu mektubu sizlere yazma amacım hem mektuplu iletişimin önemini anlamak, 
hem de televizyon hakkındaki düşünce ve duygularımı bu sayede aktarmaktır. 
Kompozisyon ve şiir yazmıştım; fakat mektup yazmayı şimdiye kadar hiç 
denememiştim doğrusu. Mektubun nasıl yazılması gerektiği hususunda babamın fikirlerine 
başvurdum. Babam da bana kendisinin yazdığı mektupları göstererek yardımcı oldu. Genellikle 
“mektubuma başlamadan önce selam eder, büyüklerin ellerinden, küçüklerin gözlerinden 
öperim” diye başlıyordu mektuplar. Ben de bu mektubu size nasıl hitap ederek başlayabilirim 
diye düşündüm ve “merhaba” diyerek başlamak istedim. 
Dedemin babam dâhil tam on bir çocuğu varmış. Babamların köyü Kırşehir merkeze 
bağlı Tosunburnu Köyü’dür. Babamın anlattığına göre 1970’li yıllarda köyde ilk televizyonu 
alan kişi köy muhtarı olmuş. Köyde her ailenin büyükleri toplanır, belli bir günde televizyon 
izlemek için muhtarın evine giderlermiş. Fakat babamları götürmezlermiş. Sadece evin büyük 
erkek çocuğu yalvar yakar gidebilirmiş televizyon izlemeye. Dedem sıkı sıkı da tembihlermiş 
nineme “sakın bu çocukları dışarı bırakma” diye. Babam da televizyon izleyebilmek için gizlice 
evden kaçarmış. O zamanlar köylerde evler genellikle tek katlıymış. Günlerden bir gün babam 
akşam vakti yine evden kaçmış ve birkaç arkadaşı ile muhtarın evinin yolunu tutmuş. Muhtarın 
evinin penceresinden gizli gizli televizyon izlemeye çalışırken muhtarın köpeği bağlı olduğu 
ipten kurtulmuş ve aniden babamların üstüne saldırmış. Babamı bacağından ısırmış. Sesleri 
duyan büyükler telaşla evden dışarı çıkmışlar. Dedem hem babama kızmış hem de bu duruma 
üzülmüş. At arabasıyla şehre götürüp tedavi ettirmişler. Televizyon izlemek için 
büyüklerimizin eskiden nelere katlandıklarını sizlerle paylaşmak istedim. 
Şu anda 2009 yılındayız ve teknoloji çok gelişti. Siyah-beyaz televizyonlar artık yok 
denecek kadar az. Televizyon kanallarının sayısı arttı. Özellikle diziler, yarışmalar, magazin 
programları… Sizlerin özellikle biz çocukları zararlı alışkanlıklardan, kötü yayınlardan, 
programlardan korumak için sürekli televizyon izlediğinizi öğrendim. Gerçekten de işiniz çok 
zor. Özellikle de kötülerin içinde iyilerini bulmak konusunda… 
Hepinize başarılar diliyorum. Bence televizyon kanalları kurallara uymayan yayınlar 
yaptıklarında para cezası verseniz daha iyi olur. Çünkü bir dakikalık reklam yayınından bile 
çok büyük paralar kazandıklarını öğrendim. Ayrıca bazı magazin programları çocukları ve 
gençleri olumsuz etkiliyor. Zengin ve ünlü olan kişilerin yaşamları hemen hemen her gün 
televizyon ekranlarında gösteriliyor. Yeterli imkânı olmayan birçok genç, ünlü ve zengin olmak 
için kötü şeyler yapabiliyor. RTÜK olarak bu duruma bir “DUR” demelisiniz. 
Mektubuma “merhaba” diyerek başlamıştım. Sözlerime son verirken eski mektuplarda 
olduğu gibi herkese selam eder, RTÜK’te çalışan amcamların ve teyzelerin ellerinden öperim.