Radyo ve televizyon üst kurulu çocuklardan Televizyona Mektup

Ege ERGİNEL 
5/B Sınıfı 
Özel Atayurt İ.Ö.O - ESKİŞEHİR 

---

Sevgili Televizyon; 
Sana karşı “sevgili” deyip dememek arasında tereddütlüyüm. Çünkü senin bizden 
aldığın o kadar çok şey var ki. Bunların en başında zamanımızı alıyorsun. Yine de evlerimizin 
olmazsa olmazı, bazen eğlence kutusu, bazen hüzünlendirici, bazen eğitici, bazen düşündürücü, 
bazen haber veren, kimi zaman siyaset aracı; fakat genellikle vaktimizin çoğunu boşa geçirten 
bir cihazsın sen. 
Aynı anda milyarlarca insanı oyalayabilen, aynı anda yüz binlerce insana iş imkanı 
sağlayabilen, ciddi anlamda elektrik tüketip hatırı sayılır miktarda radyasyon yayabilen bir 
cihazsın sen.
Tüketim toplumunda insanları tembelliğe iten, geri dönüşemeyen parçalar nedeniyle 
çevre kirliliği yaratan, dünyanın teknoloji çöplüğü olmasına en çok katkıda bulunan elektrikli 
cihazlardan birisin sen. 
Keşke diyorum, seni gerekti kadar izleyip, gerekmediği zamanlar kapatabilsek. Keşke 
sadece insanlığın yararına olabilecek eğitici programlar, belgeseller ve filmler için kullanılsan. 
Keşke nice insanlar, benim gibi seninle gereksiz zaman harcamasa. 
Senden öne insanlar daha mutluymuş. Daha çok komşuluk, arkadaşlık yapıyorlarmış. 
Aileler daha çok muhabbet edip, pikniğe gidiyorlarmış. Bu bana neyi hatırlattı biliyor musun? 
Seni izlerken seyrettiğim bir bayram reklâmını. Büyüklerin evlatlarını beklerken hüzünle 
geçirdikleri bayramları.
Keşke sen bize hükmetmesen de biz sana hükmedebilsek. Keşke tüm yaşantımızı 
planlayabilsek ve senin açma ve kapanma saatlerini de. Bir toplum seninle tembelleşiyor, ruh 
sağlığını, beden sağlığını bozuyor. Anneler seni izlerken daha çok yemek yakıyor, babalar seni 
izlerken çocuklarını, ailelerini unutuyor. Yanlış bilgiler, yalan dünyalar insanlara kendilerini 
daha mutsuz hissettiriyor. Pek çok çocuğun ailesiyle bağı kopuyor, pek çok evlilik senin 
yüzünden sona eriyor. 
Yoksa seni çok mu kırdım? Eğer konuşabilseydin neler söylerdin? Özür dilerim. 
Biliyorum içinden ben bu kadar mı kötüyüm diyorsun. Haklısın sen kötü değilsin. Seni kötülüğe 
iten, amaçlarına alet eden yine biz insanlarız. Seni sadece iyilik ve güzellik için kullanabilirdik. 
Ama ne yazık ki yapamadık. Bu durumdan belki senden çok biz sorumluyuz. Seni kötü 
emellerine alet edenleri büyüklerimiz yeterince protesto edemedi. Düğmeye basıp kapatmayı 
bilemedi. Seni kırdıysam tekrar özür dilerim. Önce senden, sonra belki de bir çizgi film uğruna 
kalbini kırdığım kardeşimden, benden yardım isterken beklettiğim canım annemden, 
babamdan, ödevlerimi düzgün yapmadığım için öğretmenimden özür diliyorum.
Biz insanların unutmaması gereken en önemli şey zamanımızın kıymetini bilmek. 
Seninle konuşurken şunu öğrendim aslında, bizi sen yok etmiyorsun biz kendi kendimizi yok 
ediyoruz.
Üzgünüm ama seninle de sensiz de.