Radyo ve televizyon üst kurulu çocuklardan Televizyona Mektup

Enes Bahadır ŞEKER 
5/B Sınıfı
Bursa Özel İrem İ.Ö.O – Mustafa Kemal Paşa / BURSA 

---

Sevgili arkadaşım televizyon, 
Seninle ilk doğduğumda tanışmıştık. Evde anne ve babamın sesinden başka senin sesini 
duymuştum. Renkli görüntülerin çok ilgimi çekmişti, senden gözlerimi ayıramıyordum. İyi bir 
arkadaş olacağımızı o an anlamıştım. Seninle olmak isteyen o kadar insan vardı ki devamlı seni 
kurcalayan insanları gördükçe, senin ayrıca vazgeçilmez biri olduğuna inanmaya başladım. 
Arkadaşlığımız iyi gidiyordu fakat bazen söyleniyordum sana, çünkü canımın 
çekeceğini bile bile güzel yiyecekleri gösterdiğinde dayanamıyordum. Babama köyün 
bakkalından alması için ısrar ediyordum. Ama aldığım ürünlerin bazıları hiç senin gösterdiğin 
gibi çıkmıyordu, sana sinirleniyordum o vakit kendi kendime soruyordum. Arkadaşlıkların 
temeli güvenle kurulmaz mı? 
Korkunç görüntüler görüyor ürküyorum çoğu zaman. Senin küçük arkadaşlarının seni 
izleyip korkabileceklerini düşünmüyor musun? Arkadaşlığımız bu şekilde giderse, bitecek gibi 
gözüküyor. Zaten öğretmenlerim de seninle arkadaşlık etmemi istemiyor. 
Senden gittikçe uzaklaşıyorum. Neden böyle oldu oysaki biz çok eskiden tanışmıştık 
birbirinizin yanlışlarını söyleyerek arkadaşlığımızı devam ettirmeye çalışalım. Şimdi kulağını 
aç beni eğitecek yayınlar yap. Çizgi film sevdiğimi biliyorsun ama sen canavarlar, yaratıkları, 
tuhaf insanlar gösteriyorsun. Filmlerinde benim gibi sarı saçlı mavi gözlü çocuklar olsun 
dolaşsın yaylalarında Türkiye’min. Dedeler olsun ak sakallı, nineler olsun güler yüzlü, çok şey 
mi istiyorum senden? Beni anladığını söylesene hadi. Biliyorum seni üzmek istemezdim ama 
diğer arkadaşları da hep bu şekilde düşünüyor. Bazen düğmelerine acımasızca basıyorum canın 
acıyor belki de, dikkat edeceğim artık birbirimizi üzmeyelim. 
Sana yine mektup yazacağım. Söylediklerimi dikkate al. Arkadaşlığımızın uzun yıllar 
sürmesi temennisiyle küçük kızdan kucak dolusu sevgiler…