Senga buning na keragi bor ?

To‘yni qilur tanti elim — narra sher, Dashtu dala topdi safo, yali-yali.
Yo‘ldoshning ko‘zi komissarning to‘shidagi tangadek qora narsaga tushdi.
Xotinning berib ketgan narsasi uch-to‘rt buklangan bir qog‘oz edi.
Osh — yaxshi narsa. shsh Mana sizda narsa bor ekan, sotibsiz, bizda bir parcha yerdan boshqa ko‘zga ilinarli hech narsa yo‘q edi.
Charos koridorda tes-kari qarab turar, qo‘lida gazetaga o‘ralgan patnisga o‘xshash narsa bor edi.
-Barot polvon dunyoda ikki narsani yaxshi ko‘rar edi.
Birinchisi — kurash, ikkinchisi — ashula.
Begim-xon xatni qayta-qayta o‘qidi.
Go‘yo xatda hamma narsa yozilgan.
Sen yosh narsa, qolaver, men ketay, ertaga azon bilan kolxozga chiqib ketaman.
O‘ris amaldorga tegajaklik qshishni unga kim qo‘yibdi?
Kambag‘al narsa chorig‘ini sudrab, tinch yursa bo‘lmasmidi?!
Kumushbibi xomush edi.
Bir narsa to‘g‘risida o‘ylarmidi yoki bosh og‘rig‘i kuchlimidi, har holda, namozshomgul kabi yopiq edi.
Ibodilla katta-kichik ta-roqlarning narxlarini birma-bir aytdi.
Yigirma dona non kerak ekan. Narxi qanchadan? deb darrov so‘rab kel!
Bu molga besh so‘m narx qo‘yildi.
«Xolislar» har bir botmon jo‘xorini 10 tanga narx qildshar.
Bozorda narx-navo ko‘tarilib, xaridoru sotuvchining tor-tishuvlari avjga mingan edi.
Savdo xodimi — dunyoning qay burchida nimalar bo‘lyapti, narx-navo qalay — hammasidan xabardor, turli xil odamlar bilan muomala qila oladigan ilmli va diplomat odam.
Polvon otam bilan ikkovimiz kolxoz do‘koniga naryadi yo‘q uch mashina qovun oshirgan emishmiz, tuxmat.
Intizomsiz jangchiga, intizomni buzgani uchun, navbatdan tashqari ikki naryad berish kerak bo‘ladi,
. -Naryaddagilardan boshqa-larga dam berilsin, — dedi Yurev, tepalik garnizonini aylanib chiqqandan keyin.
Paro-voz tumshug‘iga ikkita pulemyot o‘rnatib, sakkiz kishilik naryad yuborildi.
-Bu nasabi pastga itoatni qachon o‘qitasiz? — o‘shqirdi u.
Ibro-him ota hikoyani boshlashga majbur bo‘ldi: -Asl nasabimiz — eronlik o‘zbek..
Bu yer — arsh-a’lo. Uncha-munchaga nasib bo‘l-maydigan joy.
Hay, men nega uni bevaqt uyg‘otayapman, kim bilsin, bu xil uyqu kenjamga yana qachon nasib qiladi.
Hoji Makkayu Madina to‘g‘risida gapirganda, eshon: -Nasib bo‘lsa, biz ham boramiz, — deb qo‘ydi.
Ishimdan xur-sandman.
Endi bitta-yarimta nasibasi qo‘-shilgan xotin chiqib qolsa, uylansam, degan o‘yim ham yo‘q emas.
Yurtim, senda ekan nasibam tugal, Sen o‘zing maskanim, sen o‘zing shonim.
Yo‘lchi bir so‘mga o‘zi non-choy ichdi-da, och qornini bir qadar ovutdi, qolganini "Unsinning nasibasi", deb belboqqa tugdi.
Ariq bo‘ylari, tolzorlar oralab uchgan shabadalar, Samarqand nasimiday, qaynoq tanlarga qanot urib, erkalab, orom berib o‘tadi.
Kolonnalar to‘lib-toshadi, bayroqlar bahor nasimi bilan o‘y-nashadi.
Jahon ota allakimning boqib qo‘ygan qo‘zisini nasiyaga olib keldi.
Endi gap shu: oyoqni qattiq tirang. Qozoqlardan nasiyani tez-roq undiring, durustmi?
Kirib tarvuzni qo‘liga beraman-u, salom-alikni nasiya qilib, quyon bo‘laman.
Tuzalar, deb nasihashimizni ayama-dik, vaqshi kelganda, do‘stona tanqid qil-dik.
O‘zingdan bir ko‘ylak ortiq yirtgan kishining so‘ziga quloq sol-sang, uning nasihatlarini tinglasang, albatta, odam bo‘lasan.
Elmurod hamma vaqt muloyim va nasihatgo‘y bu ayolning bu qadar hayajonga tushganini hech sachon ko‘rmagan edi.
Oqsoqol.. ora-sira choy ho‘plab o‘tirib, nasihatgo‘ylikka o‘tdi.
Onam odatdagiday na-sihatgo‘yligini boshlamoqchi edi, papkamni ola, ko‘chaga chopdim.
Tojiev osoyishsha, nasi-hashomuz so‘zlay boshladi: -Xurmatli raisi-miz bizga hosilni yig‘ib olish hamda quri-lishni susaytirmaslik haqida to‘g‘ri va batafsil gapirib berdilar.