Shoh va vazir Do’stona suhbat: Shoh

Shoh va vazir

Do’stona suhbat:

Shoh: Vazirim, sen meni otam o’rnida bo’lib qolgansan. Menga yordam ber.
Vazir: Qanday yordam, shohim?
Shoh: Mening bog’imda qovun yetishtir.
Vazir: Shohim biz “Bog’i-Boburiy”da charxning barcha mevalarini yetishtirishdik.
Shoh: Menga qovun kerak.
Vazir: Shohim, lekin…
Shoh: Men erta bilan janggi otlanaman. Qaytgunimgacha, sening vazifang quv yetishtirishdir.
Vazir: Amringiz vojib.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

…Vazir o’yga toldi, nima qilishini bilmadi.

Eshik og’asi vazirga: Sizning savdogar do’stingiz Avazbey bilan ko’rishing, sizga yordam beradi.
Vazir: To’g’ri aytasan. Men tezda Avazbey bilan ko’rishishim kerak.
Avazbey: Do’stim, men bilan ko’rishishing sababi ne?
Vazir: Shoh hozir urushda. Urushga ketmasdan oldin menga vazifda bergan edi. Shunga sening yordaming kerak.
Avazbey: Qanaqa vazifa?
Vazir: “Bog’i Boburiy”da qovun yetishtirishim kerak.
Avazbey: Menda Andijondan kelgan dunyoning eng mazali qovunlari bor. Siz shu qovunlarni oling va shohga hosilni yig’ib oldim deng.
Vazir: Qoyil Avazbey, meni aqlim yetmagan edi.

…Shoh urushdan qaytdi.