Toshkent Moliya Instituti Moliya va Moliya texnologiyasi yo’nalishi mmt-96K-2 talabasi Egamberdiev Murodbekning Moliya fanidan tayyorlagan taqdimoti

Moliyaviy siyosatning tarkibiy qismlari (yo’nalishlari) quyidagilardan iborat:

• Moliyaviy siyosatning tarkibiy qismlari (yo’nalishlari) quyidagilardan iborat:
• byudjet siyosati;
• soliq siyosati;
• pul siyosati;
• kredit siyosati;
• baho siyosati;
• investitsion siyosat;
• sotsial moliyaviy siyosat;
• boj siyosati.
• O’z navbatida, moliyaviy siyosat davlatning iqtisodiy va sotsial siyosatini amalga oshirishning vositasi bo’lib hisoblanadi va shu ma’noda yordamchi rolni o’ynaydi. Bir vaqtning o’zida davlat siyosatining boshqa – milliy, geosiyosat, harbiy – yo’nalishlari ham mavjudligini esdan chiqarmaslik kerak. Ana shu barcha besh yo’nalishning (iqtisodiy, sotsial, milliy, geosiyosat, harbiy) yig’indisi (majmui) davlat siyosatini amalga oshirishning asosiy instrumenti sifatida xizmat qiladigan moliyaviy siyosatni aniqlab beradi.

Soliq siyosati moliyaviy siyosatning eng muhim qismi (yo’nalishi) hisoblanadi. Besh yuz yildan ortiqroq vaqt mobaynida zamonaviy moliya fani soliqlarga nisbatan munosabatini aniq belgilash imkoniga ega bo’lgan. Bu munosabatlar quyidagilardan tashkil topadi:

• Soliq siyosati moliyaviy siyosatning eng muhim qismi (yo’nalishi) hisoblanadi. Besh yuz yildan ortiqroq vaqt mobaynida zamonaviy moliya fani soliqlarga nisbatan munosabatini aniq belgilash imkoniga ega bo’lgan. Bu munosabatlar quyidagilardan tashkil topadi:
• soliqlarsiz davlatning faoliyat ko’satishi mumkin emas;
• soliqli undirish qat’iy o’sish tendentsiyasiga ega;
• oqilona soliq ostonasidan o’tilganidan so’ng tabiiy takror ishlab chiqarish jarayoni buziladi – iqtisodiyotning o’z-o’zidan buzilishi (emirilishi) sodir bo’ladi;
• tanazzul davrida soliqlar mumkin qadar minimal darajada o’rnatilmog’i lozim. Buning natijasida mamlakatning iqtisodiy mexanizmi ichki investitsion salohiyatni safarbar etish hisobidan tiklanadi;
• soliqning yuqori ostonasi kapitalning chetga chiqib ketishiga olib keladi;
• iqtisodiyotni davlat tomonidan tartibga solish kerak, albatta. Biroq, summar o’lchovlarda sof daromadning 30%dan ortiq qismining undirilishida mamlakatning iqtisodiy o’sishi to’xtaydi;
• soliq imtiyozlari ochiqlik xarakteriga ega bo’lishi va barcha takror ishlab chiqarish subyektlari uchun teng bo’lishi kerak;
• soliq tizimi konfiskatsion xarakterga ega bo’lmasligi lozim. Faqat, jumladan, individual daromadlarning o’sishida ifodalangan milliy boylikning o’sishi soliqqa tortiladigan bazaning (asosning) barqaror o’sishini ta’minlashi mumkin;