ҳам бир Мад
раса бино қилди. Аҳли Бухоро эътиқодича бешак «валийи му-
жаддади алф миа» дер эдилар. Лекин ўшал вақт шайхларидин,
эшон Халифа Ниёзқули ат-Туркманига махсуслаб таёрлаған
таомни ул халифа емас эканлар. Мулло Хидоятуллоҳ нақлига
қарағонда, Қози Тарсун Боқий ибн Абдураҳим ал-Бухороий ер-
лардин танобона олмоқ бидъатини иҳдос қилди, золим дер экан.
Баъзи нақлга биноан эшон Мусахон ибн Исохон Даҳбидий бир
вақт ёронлари ила бир ерга борар вақтда орқасидин Шоҳмурод-
бий
аркони давлати ила келиб етганда, бошига ридосини бурка-
ниб, юзини девор тарафига қўйган сабабини атбоълари савол
қилганда, «золим мани кўрмасун ва ҳам мани кўзум анга туш-
масун» деган жавоб берибдурлар.
Андин кейин ўғли амир Ҳайдар отасининг жанозасини ўқуб,
дафн қилғондин кейин аркга чиқиб, тахтга ўлтуруб маросими
байъат ижро қилинди. Отасининг авохири умрида ораларида
андак кудурат воқиъ бўлуб, Қаршига волий килиб юборган эди.
Лекин Ўткур Сўфи ва Хўжа Содиқ
қизлар огаси
барча мутасад-
диларни қайд қилиб, маййитни аркда тухтатиб, Қаршиға, амир
Ҳайдарга хабар юборди. Эртаси, жумъа куни шаҳар аҳолисига
аҳвол маълум бўлуб, Шоҳмуродбим биродарларидин Умар
бий
ва Махмуд
бий
ва
Фазпбий
мусаллаҳ бўлуб, жамияти кассира
илан Регистонга келиб, номози жумъа дин илгари аркга ҳужум
қилган бўлса ҳам Муҳаммадамин
тўпчибоши
ва
қози
Фазл жамъ
булган халойиқларга ҳазрат амир осийларни торож қилурга
буйурадурлар, деб овоза қилғонда Умар&шнинг уй асбоблари
Do'stlaringiz bilan baham: |
