Тошкент «Янги аср авлоди»

Яна фақат саййидларга бериладиган тўртта амал бор. Биринчиси 
[Жуйбор] 
маснаднишини
 (маснад, яъни тахтга ўтирувчи)дур. Жўйбор 
мавзеининг ички ва таиирт ҳукумати унинг қўлида бўлган. Баъзан унга 
бу мансаб фахрий унвон сифатида берилиб, бошкарув унинг зиммаси- 
дан соқит ^илинган. Иккинчиси 
нақиб.
 Юриш, муҳорабалар ва кучиш 
вақтида аскариянинг буткул зийнати ва керакли нарса билан таъмин- 
ланиши унга мансуб булган. Учинчи 
ўроқи калон
 (катта ўроқ). Аска- 
рияда бўлган саййидларнинг назорати унга юкланган эди. Тўртинчи 
амал бу 
нақшбандий
 амалидир. [Ба^о ва-д-дин Нақшбанд] мозори ша- 
рифларининг бошқарувига масъул амалдор.
Аниқ бир тоифага мансуб бўлмаган яна тўртта амал мавжуд 
бўлган. Уларни подшолар ўзбекларнинг уламо ва саййидларига ўз 
хоҳишларига қараб берардилар. Булар 
мир асад
 лик, 
файзитк, садр 
ва 
судуршк.
Бироқ файзи олим ёки саййид бўлса, унда шаҳар ташқа- 
рисидаги бир фарсах масофадаги саййидлар ва хўжаларнинг муҳта- 
сиблиги унинг зиммасида булган. Садр эса ша^ар ичкарисида бир фар­
сах масофадаги ва^флар мулкини бошкарган. Судур эса шаҳар ташқа- 
рисидаги вақфларни идора этган.
Қалам аҳлининг амаллари ҳам тўртта бўлган. Биринчиси 
девони 
калон
(катта девон). Танхо^, хирож ва шунга ўхшаш амир[лик] даф- 
тарларининг аминлиги унинг ]{ўлида эди. Иккинчиси 
мушриф.
Сул- 
тоннинг инъом ва ҳадиялари, яъни байроц, жибба, совут, от, яроғ ва 
шунга ўхшаш нарсаларни рўйхатга олиш учун мутасадди бўлган шахс.