ким, ша^ардаги аъёни внлоятлардин қозикалон бошлуқ бизлар-
ни чиқиб кўрсунлар, агар зўрлаб шаҳарга кирсак, сизларнинг
бошларингизга қандай кун солиб, нима муомала қиларимизни
ўзларимиз билурмиз. Худоёрхондин умид узингларким, у йўқ
ва нобуд қилиб, онинг қўшунларини ўзларимиз ила олиб кел-
гандурмиз, ҳаммамиз бир иттифоқдадурмиз дебдурлар. Шаҳар
халқи бу хабарни эшитиб, мақоми ҳайратда қолишиб, ҳамма
боиттифоқ батариқи мавоса ва мадора деб аларни Хўқанд шаҳ-
рига киргизибдурлар. Қирғиз-қипчоқ қўшуни шаҳарга дохил
бўлгандин кейин ҳарчанд қарасалар хон қўшуни афродидин ҳеч
ким кўринмабдур. Ҳазрат Сулаймонхўжа эшон шайх ул-ислом
ҳам кўрубдурларким, қипчоқ-қирғизлар хон қўшунларини орқа-
ларида қолдуриб, ҳийла-тадбир илан келганга ўхшайдур. Би-
нобар маслахкат, бир одами муътамадларини махфий суратда
Худоёрхон хизматига юборибдурлар. Бу одам Марғилонга бо
риб, Мирзо Аҳмад цўшбегитг. учраб, они хонга манзур қилган-
да Худоёрхон ушбу ҳодисани фаҳмлаб, хотиржамълик илан
атроф-жониб қўшунларини жамлаб, Яккатутдин кўчуб, Мар-
ғилонга кириб, Марғилонда қамалиб ётган саркардаларни
кўруб, аларга дилдорлик бериб, Марғилонда бир кеча ётиб, сар
карда ва аскарлар илан Марғилондин чиқиб, Палосонга келиб
қўнуб, анда хам бир кеча истиқомат айлаб, шул жойда ҳамма
саркарда ва понсадбоши ва аъёни қўшун ва оқсоқоли вилоят
ларни жамлаб, аларга дилдорлик бериб, Худоёрхон аларга
қараб айтибдурким: «Манум учун сизлар кўп жафо ва машақ-
қатлар тортдингиз агар мандин сизга малоли хотир ва озор етиб,
бу хусусда кўнгулларингизда гина ва ғубор бўлса, салтанат ва
^укумат юзасидин бўлгандур, маъзур тутарсиз. Ва агар манум
Do'stlaringiz bilan baham: |
