To‘siqlarga qaramay sevdik "Factor press" nashriyoti Toshkent-2021

Endi ishq bizni yo'qlab kelmaydi. Chunki biz 
ustiga beton quyilgan tuproqning ostida qolgan 
va endi sira ochilmaydigan ikki dona moychechak
urug'larimiz...
67

---

To'siqiarga qaram ay sevdik
Sen vijdonsizlikning inson 
qiyofasidagi ko‘rinishisan
O'n birinchi noyabr shanba kuni Istanbul kitob 
yarmarkasida men tashkillashtirgan taqdimot marosimiga 
kelgan o'quvchilarning kitoblariga dastxat qo'yayotib, 
navbatda turgan odamlarning ichida ko'zim tuyqus unga 
tushdi. Yuzlab insonlar orasidan yana uni payqagandim. 
Turgan joyimda tosh qotdim. Ko'zim tushgan qiz Zumro 
edi. Menga shunday tuyilyaptimi yo bu rostdan ham 
o'shami deya u turgan tomonga bot-bot nazar soldim. Ha, 
men ko'rgan inson aynan u edi. Sochlarini juda kalta qilib 
kestirganiga qaramay uni tanigandim. Bu haqida hech 
kimga aytolmadim. O'sha ondagi hayratimni va azobimni 
birovga sezdirmay, hech kimga hech narsa demay, xuddi 
hech narsa bo'lmagandek ishimda davom etdim. U men 
tomon yaqinlashgan sari ichimdagi hayajon va sarosima 
yanada ortdi. Bu shunday bir ilojsizlik ediki, buni ta'riflab 
bo'lmasdi. Men tomon yana biroz yaqinlashganida 
yonida begona bir yigit borhgini ko'rdim. Keyin bir 
Zumroga, bir o'sha yigitga razm soldim. Ko'rinishidan 
ular sevishganlar edi. Ammo yonidagi yigitning o'zini 
tutishidan hech narsadan xabari yo'qligi ko'rinib turardi. 
O'sha damda ichimdagi tovush "Bunchalar yuzsiz 
bo'lishing mumkin emas!” deya hayqirardi. O'sha kuni 
bir Zumroning navbatda turganiga, bir meni yonimga 
boshqa 
bir yigit bilan kelganiga hayratlangandim. 
Ustiga-ustak uning ustida tanish yopinchig'i bor edi. Buni 
ataylab qilgani ma'lum edi. Navbat ularga kelganida oyoq-
68

---