4. Shovqinning ishtirokiga ko’ra (tovush paychalarining ishtirokiga ko’ra):
I. Shovqinlilar:
B; D; F; G; H; J; K; P; Q; S;
T
; V; X; Y; Z; G’; Sh; Ch = 18 ta
II. Sonorlar:
M; N; L; R; Ng. = 5 ta
5. Tarkibiga ko’ra:
I. Sof undoshlar:
B; D; F; G; H; J; K; P; Q; S;
T
; V; X; Y; Z; G’; Sh; M;N; L;
Ng = 21 ta undosh
II. Qorishiq:
Ch = 1 ta
R-titroq tovush;
l ta yon tovush.
“Tt” harfi haqida. “T” harfining xususiyatlari
undoshlar tasniflanishiga
ko’ra quyidagicha:
1) Hosil bo'lish (artikulyatsiya) o'rniga ko'ra: “Til undoshlari”ning “til oldi”
undoshi;
2) Hosil bo'lish (artikulyatsiya) usuliga ko'ra: “Portlovchi” undosh;
3) Ovoz va shovqinning ishtirokiga ko'ra: “Jarangsiz: udosh;
4) Tovush paychalarining ishtirokiga ko'ra: “Shovqinli” undosh;
5) Tarkibiga ko’ra: “Sof” undosh.
“Tt” harfi kelib chiqishining qisqacha tarixi. "T" harfi o'zbek
tilida eng
ko'p qo'llaniladigan harflardan biri bo'lib, uning kelib
chiqishi qadimgi Finikiya
alifbosiga borib taqaladi. Finikiyaliklar miloddan avvalgi 1500-yillarda
hozirgi
Livan va Suriya hududida yashagan dengizchi xalq bo'lgan. Ular 22 ta harfdan iborat
alifboni ishlab chiqqanlar. Bu belgilarning har biri o'z
tilida turli tovushlarni
ifodalardi.
Finikiyaliklarning "T" harfi “taw” deb nomlangan va u xochga o'xshash belgi
bilan ifodalangan. Keyinchalik bu ramz yunonlar tomonidan qabul qilingan va uni
“tau” deb atashgan. Rimliklar
ham bu belgidan foydalanganlar, ular “T” deb
atashgan va u oxir-oqibat bugungi kunda biz biladigan harfga aylangan.
"T" harfi bilan ifodalangan tovush tarix davomida
bir xil darajada saqlanib
qolgan, garchi uning talaffuzi til va vaqt davriga qarab biroz o'zgargan bo'lsa ham.
Masalan, qadimgi o'zbek tilida "T" harfi "Tangri" so'zida bo'lgani kabi ko'proq "t"
tovushiga o'xshab talaffuz qilingan.
Bugungi kunda “T” harfi son-sanoqsiz so‘z va iboralarda “stol”, “til”,
“tabiat”, “telefon”dan tortib “rahmat”gacha qo‘llanilmoqda.
Ushbu oddiy, ammo
muhim harfsiz o'zbek tilini tasavvur qilish qiyin.