Turkistonda muxtoriyatchilik harakatining yuzaga kelishi Ozodlik va milliy davlatchilikning tiklanishi uchun kurashlar Mustaqillik va milliy davlatchilik

Ozodlik va milliy davlatchilikning tiklanishi uchun kurashlar
“Turkiston Muxtoriyatining o’ziga xos xususiyati va tarixiy ahamiyati shundaki, o’lkaning ko’p asrlik tarixi mobaynida ilk bor demokratiyaga asoslangan milliy demokratik davlat tuzildi”.².
Shahar Dumasiga saylovlar yakunlari Turkiston aholisining musulmon qismi faollashuvi darajasini va siyosiy ongi o’sayotganini ko’rsatdi.Bunday sharoitda o’z taqdirini o’zi belgilash jarayoni rivojlana boshladi.Buni Turkistondagi siyosiy vaziyatni bayon etgan turkshunos G.Safarov shunday qayd etadi…”1917-yil sentabrida ishchi va soldat ommasi sifatidagi rus milliy imtiyozli kamchilikning inqilobiy intilishlari o’rtasidagi qarama-qarshilik yuzaga qalqib chiqdi.Birlariga eski shahar va qishloq o’rniga bo’lsa ham, non va ozodlik kerak edi”. 1917-yil yoziga kelib fevraldan keyingi rivojlanish jarayoni yangi bosqichga kirdi. Umummilliy bo’hronning yetilishi uning o’ziga xos belgisi edi.Muvaqqat hukumatning yarim yillik faoliyati mamlakat xo’jaligini vayronagarchilikka olib keldi.Turkiston o’lkasini og’ir iqtisodiy inqiroz qamrab oldi.Oziq – ovqat yetishmovchigi xalq boshiga tushgan eng og’ir kulfatlardan biri bo’ldi.Bu muvaqqat hukumatning biron-bir yo’l bilan xalq ahvolini yaxshilashga noqobilligidan guvohlik yubordi.Ocharchilik tufayli o’lim hollari tobora ortayotgani haqidagi tashvishli ma’lumotlar turli joylardan kela boshladi. “Hurriyat”, “Kengash” gazetalarida e’lon qilingan xabarlar bundan guvohlik beradi.
Kuchayib borayotgan ocharchilik va ishsizlik davom etayotgan imperialistik urush, ortib borayotgan milliy zulm va ezib ishlatish mehnatkash omma noroziligiga sabab bo’lgan omillardan biri bo’ldi.Bularning barchasi ham markazdagi, ham joylardagi inqiroz bilan bog’liq edi.Shu bois hokimiyat haqidagi masala birinchi o’ringa chiqdi.
Muxtoriyatning bundan keyingi taqdiri deb hisoblanadi, milliy demokratlar, ayni hokimiyat masalasiga bog’liq.
Toshkentning yevropaliklar yashaydigan qismida bolsheviklarning ta’siri kuchli edi. Ishchi va soldat deputatlar sovetining 30-avgustda bo’lib o’tgan kengaytirilgan yig’ilishida Kornilov isyoni haqidagi masala muhokama qilinayotganda toshkentlik bolsheviklar butun hokimiyatning sovetlarga berilishini talab qilishdi.Toshkent ishchi va soldat deputatlari soveti qat’iy aynan inqilobiy xalq hokimiyatini hat tomonlama qo’llab-quvvatlashni qat’iylik bilan bildirdi. 1917-yil 8-sentabrda Toshsovet ikkinchi zarbaga uchradi.Bu hol Toshsovet a’zosi X.L.Vaynshteyn taklif etgan qarori muhokama qilinayotgan Turksovet o’lka va Sirdaryo viloyat sovetlarining birlashgan majlisida yuz berdi.Toshkentdagi yirik korxonalar bosh temir yo’lustaxonalari harbiy qismlarda bolsheviklarning keng targ’iboti ta’sirida ular tomonidan hokimiyatni sovetlarga berish va inqilobiy qo’mitalarni tashkil etish haqidagi qarorlar qabul qilindi. (“Rabochiy delo”.1917.10-sentabr.).
O’lka hokimiyatini tashkil etish haqidagi masalani qo’ydi. Unda quyidagi mazmunda qaror qabul qilindi: ikkinchi turkiston o’lka umummusulmonlar syezdi soldat va ishchi deputatlari sovetlariga hokimiyatni berishga qarshi chiqdilar. Hokimiyat mamlakatning barcha kuchlariga tayanmog’i ya’ni umumxalqniki bo’lmog’i lozim.
(“Kengash” 1917-yil 12-sentabr.) Mahalliy matbuot sahifalarida muhokama qilingan milliy masalalarda muxtoriyatchilar o’z munosabatlarining asosiy harakatlari haqida qat’iy fikrlarini bildirdilar. II Musulmon syezdi komissarlar haqida fikr yuritar ekan, rais etib saylangan Ubaydulla Xo’jayev Rossiyada chiqadigan “Yedinstvo”
Gazetasiga intervyu berib, shuni ta’kidladiki, “Xalqlarning o’z taqdirini o’zi belgilash erkinligi haqidagi ulug’ inqilobiy shior u kafolatlangan barcha erkin hayotni o’z ichiga oladi. (“Yedinstvo”. 1957-yil. 7-sentabr”).
Turkistonliklar ayniqsa toshkentlik ishci – soldatlar bolshevistik targ’ibot ta’sirida tobora radikallashib bordilar. 12-sentabrda Aleksandr bog’ida birinchi va ikkinchi Sibir polklari, soldatlari, temiryo’lchi ishchilar va boshqalar ishtirok etgan namoyish bo’ldi.
Oziq-ovqat muammolatini muhokama qilishdan boshlangan namoyish bolsheviklar ta’sirida siyosiy xususiyat kasb etdi.
Namoyish RSDRP(b) IV syezdining iqtisodiy negizi asosida ishlab chiqilgan bolshevistik qarorini qabul qildi. Uni bajarilashining asosiy shart-sharoiti sifatida barcha hokimiyatning ishchi – soldat va xristian deputatlariga olg’a surildi. Toshkent ijroqo’mi tomonidan amalga oshirilgan mahalliy to’ntarish natijasida muvaqqat hukumatning o’lka vakillari hokimiyatini ag’darib tashlashga urinishlar bo’ldi. Bu bilan Toshkent bolsheviklari Turkistonni fuqarolar urushi ostida qoldirdi. O’lkaning ko’pchilik ishchi va soldat deputatlari sovetlari boshchiligidagi bolsheviklar tomonidan hokimiyatning egallab olinishini qoraladilar. Jumladan, Farg’ona viloyati soveti ishchi xristian soldatlarga barcha rus va musulmon aholisiga o’zining “Muvqqat inqilobiy qo’mita” deb atovchi o’zboshimcha tashkilotining hech qanday farmoyishini tan olmaslik, shuningdek, o’ziga qo’shinlar qo’mondoni lavozimini noqonuniy o’zlashtirib olgan Perfilyevning barcha buyrug’lari ko’rsatmalari bajarilmasin deya murojaat etdi.
Inqilobiy qo’mitalar Toshsovetga qarshi Namangan, Qo’qon, Samarqand va boshqa shaharlar sovetlari ham bunday norozilik qarorlarini chiqardi. O’lkamussho’ro “Sho’roi Ulamo”, “Turk federalistlari” partiyasi va boshqa milliy tashkilotlar sentabr voqealarining dastlabki kunlaridanoq inqilobiy qo’mitaning hokimiyatni egallab olishini qoraladilar va uning hatti-harakatlarini musulmon manfaatlari va huquqlarini inkor etish sifatida baholadilar.Keskin o’zgargan siyosiy sharoitlarda Toshkentda 13-sentabr kuni Turkiston o’lka tashkilotlarining navbatdagi yig’ilishi bo’lib o’tdi. Unda fikr almashinuvidan so’ng Turkiston o’lka tashkilotlari soldat, ishchi, xristian, qirg’iz va umummusulmon deputatlari sovetlarini qo’shish va birlashtirish haqida bir ovozdan qaror qabul qilindi. Olkamussho’rodan birlashgan qo’mita qatoriga Ubaydulla Xo’jayev va Mustafo Cho’qayevlar kiritildi. Biroq, demokratik kuchlarning bu birlashmasi birgalikda uzoq harakat qila olmadi, chunki, Toshkentda harbiy holat joriy qilingandan so’ng sovetlar boshqa shaharlarga ko’chirildi. Jumladan, ishchi va soldat deputatlari o’lka soveti 14-sentabrda Skobel shahriga ko’chib o’tdi. O’lkamussho’roning ko’pchilik a’zolari keyinchalik, Qo’qonga ko’chob o’tishdi.Sentabr voqealari Turkistondagi siyosiy jarayonlarning keyingi yo’liga chuqur ta’sir ko’rsatdi. “Sentabr isyonidan keyin butun Turkiston bo;ylab yuzaga kelgan boshboshdoqlik va umumiy hokimiyat inqirozi sharoitida musulmonlar o’zlarining Erkparvarlik intilishlarini amaliy bajarish imkoniyatini ko’rdilar.
Muxtoriyatchilik harakati o’z rivojlanishida yangi bosqichga kirdi. “Sho’roi Ulamo” va “Xaloyiq” jamiyatlari tashabbusi bilan Toshkentda 17-20-sentabrda Turkistonlik va qozoq musulmonlari syezdi bo’lib o’tdi.Unda 500dan ziyod delegatlar ishtirok etdi.Qurultoyda “Sho’roi Ulamochilar” yo’lboshchisi Sherali Lapin kirish nutqi so’zladi. U kun tartibini o’qib eshittirdi va ishchi hay’at saylashni taklif etdi.Syezdning kun tartibi quyidagi masalalarni qamrab oladi.
1 Turkiston o’lkasining bo’lg’usi siyosiy qurilishi.
2 Oziq – ovqat masalasi.
3 Yer va suvdan foydalanish.
4 Sud.
5 Maktab masalasi.
6 Masjidlarni boshqarish.
7 Vaqf masalasi.
8 Zemstvo haqida.
9 Xotin – qizlar masalasi.
10 Musulmon siyosiy partiyalarini tashkil etish.
11 Musulmon o’lka sho’rolarni tashkil etish.
12 Musulmon aholisini o’lkani ma’muriy boshqarishga jalb etish.
13 Ta’sis masalasi haqida va boshqa masalalar.
Syezdning butun ishi birlashtirish, o’lka miqyosida birlik o’rnatishga intilish,ta’sis majlisi saylovlariga tayyorgarlik o’ta g’oyaviy qarashlardan qat’iy nazar, Rossiyalik musulmonlardan munosib kishilarni ko’rsatish ruhida o’tdi.Turkiston va qozog’iston musulmonlariga siyosiy rahbarlik uchun “Sho’roi Islimiya”, “Turon” va boshqa tashkilotlar o’rniga yagona “ittifoqi muslimin” partiyasini tashkil qilish haqida qaror qabul qilindi.