Xvi XIX asrning birinchi yarmi

Mavzu: Xiva xonligining ijtimoiy-iqtisodiy hayoti
Ijtimoiy hayotning o'ziga xos xususiyati. Xiva xonligining ijtimoiy hayotida Buxoro xonligidagidek sokinlik hukm surardi. Bu sokinlikning sababi — xonlikning 'jahon taraqqiyotidan deyarli uzilib qolganligida edi. Mamlakatda uzoq vaqt siyosiy tarqoqlik hukm surgan, natural xo'jalik ustun bo'lgan, to'xtovsiz davom etgan o'zaro ichki urushlar hamda tashqi hujumlar oqibatida mamlakat iqtisodiyoti izdan chiqqan sharoitda ijtimoiy hayotning bundan boshqacha bo'lishi mumkin emas edi. Hukmron tabaqalarning aksariyat qismi davlat, millat taqdiridan ko'ra o'zlarining shaxsiy manfaatlarini ustun qo'yganlar.
Xonlik aholisi.XIX asrning 20- yillari boshlaridagi ma'lumotlarga ko'ra Xiva aholisining soni 300 ming kishini tashkil etgan. Bu raqam qat'iy bo'lmasdan xonlik hududining kengaya borishi bilan xonlik fuqaroligini qabul qilganlarning soni ko'payib borgan. Xonlik poytaxti Xiva shahrida 4 ming aholi yashagan. Aholining katta qismi o'zbeklardan iborat bo'lgan. Undan keyingi o'rinlarni turkmanlar, qoraqalpoqlar va qozoqlar egallashgan. O'zbeklar, asosan, qo'ng'irot, nayman, qiyot, uyg'ur, nukuz, qang'li, xitoy, qipchoq kabi qabilalariga mansub bo'lgan.
Ularning har biri, asosan, o'zlariga ajratilgan yerlarda joy-lashgan. Har biri alohida-alohida kanalga ega bo'lishgan. Har bir qabila o'zlariga qarashli sug'orish inshootlarni tiklash va ta'mirlash ishlarida qatnashgan. Har bir qabilaning kanali ham shu qabila nomi bilan atalgan.
Davlat tuzumi va boshqaruv tizimi Xonlik mutlaq monarxiya bo'lib, oliy hukmdor — xon davlat boshlig'i edi. Ma'muriy jihatdan xonlik hududi 15 ta viloyatga (Pitnak, Hazorasp, Xonqa, Urganch, Qo'shko'pir, G'azovat, Qiyot, Shohabbos, Toshhovuz, Ambar-Manoq, Gurlan, Ko'hna Urganch, Xo'jayli, Chumanoy va Qo'ng'irot) va 2 ta noiblikka (Beshariq va Qiyot-Qo'ng'irot), shuningdek, xonning bevosita o'ziga bo'ysundirilgan tumanlarga bo'lingan edi. Davlat boshlig'i — xon hokimiyati vakolati nasldan naslga o'tgan. Xondan keyingi o'rinda dastlabki asrlarda inoq turgan. XIX asrning birinchi yarmidan boshlab esa inoqning mavqeyi pasaya borgan. Muhammad Rahimxon I davrida nufuzli amaldorlardan iborat devon tuzadi. Devonga oid masalalarni hal etgan. Devonda xondan keyingi o'rinda qo'shbegi turadigan bo'ldj. U xonning birinchi yordamchisiga aylandi. Xonning barcha yorJiq va farmonJari uning qo'lidan o'tgan.
Qo'shbegidan keyingi o'rinda mehtar turgan. U xonlikning moliya vaziri edi. Bundan tashqari, devonbegi, shayxulislom, qozikalon, eshon rais, mirzaboshi, mirshab, mahram, katta beklar (viloyat va katta shaharlar hokimlari), kichik beklar va xon maslahatchilari kabi turli lavozimlar bo'lgan. Xonning ishonchli vakiJlari hisoblangan inoqlarning mavqeyi kuchli bo'lgan davrlarda ulardan 5 kishi a'20 bo'lgan „Xon kengashi" (maslahat kengashi) faoliyat ko'rsatgan.
Xonga sadoqat bilan xizmat qilganlarning lavozimJari ba'zan o'g'illariga meros qilib berilgan. Viloyatlarni bekJar, noibliklarni xon tayinlagan noibJar boshqargan. Ular, asosan, moliya va mirshablik vazifalarini bajarganlar.
Xonlik tarkibidagi qozoq va qoraqalpoqlar esa o'zlarining biyJari, turkmanlar esa ularning vakili tomonidan boshqarilgan. Ularning lavozimlari nasldan naslga meros bo'lib o'tsa-da, nomzodini xon tasdiqlashi shart bo'lgan.