Xx asr 80-yillari o'rtalarida Respublika ijtimoiy siyosiy, iqtisodiy va ma'naviy hayotidagi inqirozli holatlar

Kategoriya o`zi nima? Bu so`z qadimgi yunon tilidan olingan bo`lib: «izohlash», «tushuntirish», «ko`rsatish», degan ma’nolarni anglatadi. Uning mazmunidagi bunday xilma-xillik qadimgi davrlardanok ilmiy tadqiqot yo`nalishiga aylangan.
Falsafa tarixida ularni birinchi bo`lib, Arastu ta’riflab bergan. U o`zining «Kategoriyalar» degan asarida ularni ob’ektiv vokelikning umumlashgan in’kosi sifatida qarab, turkumlashtirishga harakat qilgan. Хususan, uningcha quyidagi kategoriyalar mavjud: «mohiyat» (substansiya), «miqdor», «sifat», «munosabat», «o`rin», «vaqt», «holat», «mavke», «harakat», «azob-ukubat». Bu turkumlashtirish, o`z vaqtida ilmiy bilishda juda katta ahamiyatga ega bo`lgan. Keyinchalik Arastu «Metafizika» asarida «mohiyat», «holat» va «munosabat» kategoriyalarini ham izohlagan.

10-mavzu
Kelib chiqishiga ko‗ra arabcha bo‗lgan ―mantiq‖ (grekcha logos) atamasi ―fikr‖, ―so‗z‖, ―aql‖, ―qonuniyat‖ kabi ma‘nolarga ega. Uning ko‗pma‘noliligi turli xil narsalarni ifoda qilishida o‗z aksini topadi. Xususan, mantiq so‗zi, birinchidan, obyektiv olam qonuniyatlarini (―obyektiv mantiq‖, ―narsalar mantig‗i‖ kabi iboralarda), ikkinchidan, tafakkurning mavjud bo‗lish shakllari va taraqqiyotini, shu jumladan, fikrlar o‗rtasidagi aloqadorlikni xarakterlaydigan qonun-qoidalar yig‗indisini (―subyektiv mantiq‖ iborasida) va uchinchidan, tafakkur shakllari va qonunlarini o‗rganuvchi fanni ifoda etishda ishlatiladi. ―Mantiq‖ so‗zining paydo bo‗lishi haqida gapiradigan bo‗lsak, ilk bor Demokritning ―Mantiq haqida yoki Kanon‖ 1 asarida ishlatgan. Lekin bu terminning doimiy qo‗llanishiga ellinistlar, platonchilar, peripatetiklar va, ayniqsa, stoiklar sabab bo‗lganlar. Shu bilan birga, stoiklar grammatikani (sintaksisni) va falsafiy mushohada tilini mantiqning tarkibiga kiritdilar hamda ritorika va dialektikani mantiq bilan uzviy bog‗liq ilm turlari sifatida ajratdilar. Xususan, ―Ritorika deb, – yaxshi muhokama qilishni, dialektika deb esa, savol-javoblar orqali vujudga keladigan tortishuvlar qoidalari haqidagi fanni tushundilar‖ 2 . Mantiq ilmining o‗rganish obyektini aqliy mushohada, tafakkur tashkil etadi. ―Tafakkur‖ arabcha so‗z bo‗lib, o‗zbek tilidagi ―fikrlash‖, ―aqliy mushohada‖ so‗zlarining sinonimi sifatida qo‗llaniladi. Tafakkur bilishning yuqori bosqichidir. Uning mohiyatini yaxshiroq tushunish uchun bilish jarayonida tutgan o‗rni, bilishning boshqa shakllari bilan bo‗lgan munosabatini aniqlab olish zarur. Bilish voqelikning, shu jumladan, ong hodisalarining inson miyasida subyektiv, ideal obrazlar shaklida aks etishidan iborat. Bilishning maqsadga muvofiqligini, yaxlitliligi, tizimliligini aql, ya‘ni tafakkur belgilaydi. Tafakkurning mantiq obyekti sifatidagi o‗ziga xosligi va bilishda tutgan o‗rni to‗g‗risida aniq tasavvur hosil qilish uchun bilishning manbalari, turlari, darajalari,metodlarini ifoda etuvchi ba‘zi fundamental tushunchalarning ma‘no-mazmuni va o‗zaro munosabatini qisqacha ko‗rib chiqamiz.

11-mavzu
Uni birinchi bo‘lib yunon faylasufi Arastu ilmiy muomalaga kiritgan. Arastu fanlarni tasnif qilarkan, ularni uch guruhga bo‘ladi: nazariy, amaliy va ijodiy. Birinchi guruhga falsafa, matematika va fizikani; ikkinchi guruhga etika va siyosatni; uchinchi guruhga esa san’at, hunarmandchilik va amaliy fanlarni kiritadi. Shunday qilib, qadimgi yunonlar axloq haqidagi ta’limotni fan darajasiga ko‘targanlar va «Etika» (ta ethika) deb ataganlar.
Biroq bizda milliy-mintaqaviy axloqiy qadriyatlarimizning, dastlabki axloqiy g‘oyalarning vujudga kelishi qadimgi yunonlar yashagan davrdan o‘nlab asrlar avval ro‘y bergan. Ajdodlarimizning eng ko‘hna e’tiqodiy-axloqiy kitobi - «Avesto» buning yorqin dalilidir. Shu sababli endilikda bu fanni ham ilmiy-tarixiy, ham zamonaviy-hayotiy talablar nuqtai nazaridan «Axloqshunoslik» deb atashni maqsadga muvofiq deb bildik.
Axloqshunoslik axloqning kelib chiqishi va mohiyatini, kishining jamiyatdagi axloqiy munosabatlarini o‘rganadi. «Axloq« so‘zi arabchadan olingan bo‘lib, insonning muomala va ruhiy xususiyatlari majmuini, fe’lini, tabiatini anglatadigan «xulq» so‘zining ko‘plik shaklidir. «Axloq« iborasi ikki xil ma’noga ega: umumiy tushuncha sifatida u fanning predmetini anglatsa, muayyan tushuncha sifatida inson fe’l-atvori va xatti-harakatining eng qamrovli qismini bildiradi. Axloqni umumiy tushuncha sifatida olib, uni doira shaklida aks ettiradigan bo‘lsak, doiraning eng kichik qismini odob, undan kattaroq qismini - xulq, eng qamrovli qismini axloq egallaydi.
Odob - inson haqida yoqimli taassurot uyg‘otadigan, lekin jamoa, jamiyat va insoniyat hayotida burilish yasaydigan darajada muhim ahamiyatga ega bo‘lmaydigan, milliy urf-odatlarga asoslangan chiroyli xatti-harakatlarni o‘z ichiga oladi.
Xulq - oila, jamoa, mahalla-ko‘y miqyosida ahamiyatli bo‘lgan, ammo jamiyat va insoniyat hayotiga sezilarli ta’sir ko‘rsatmaydigan yoqimli insoniy xatti-harakatlarning majmui.
Axloq - jamiyat, zamon, ba’zan umumbashariy ahamiyatga ega, insoniyat tarixi uchun namuna bo‘la oladigan ijobiy xatti-harakatlar yig‘indisi, insoniy kamolot darajasini belgilovchi ma’naviy hodisa.

12-mavzu
Din azaldan inson va jamiyat hayotining ma’naviy asosi, poydevori bo‘lib kelgan. Din vositasida insonning biologik tabiati, hayvonot olami bilan umumiy jihatga ega bo‘lgan fiziologik mayllari, ehtiyoj va instinktlari jilovlandi, ularga insoniy qiyofa berildi. Diniy ongning ibtidosida «yaxshilik va yomonlik», «ezgulik va yovuzlik», «adolat va adolatsizlik» kabi axloqiy kategoriyalarning dastlabki elementlari shakllangani, din kishilik jamoasini mazkur kategoriyalar atrofida jipslashtira olgani bois, unda dunyoqarash, integrativ, regulyativ, kompensatorlik va boshqa funksiyalar mustahkamlandi.

Hozirgi kunga kelib, din ijtimoiy hayotning muhim omiliga aylandi, u ijtimoiy-siyosiy hayotdagi o‘rnini saqlab qoldi. Lekin uning ahamiyati turli ijtimoiy-siyosiy tuzumlarda turlichadir. Din etakchi mafkura hisoblangan davlatlar ham talaygina. Dunyoning qator davlatlarida din o‘zining siyosiy mavqeini mustahkamlash uchun harakat qilmoqda.
Mustaqillikdan keyin dinning ijtimoiy-siyosiy salmog‘i o‘zgargan bo‘lsa-da, u bilan bog‘liq muayyan muammolar kelib chiqmoqda. SHu bois O‘zbekiston Konstitutsiyasida dinning mamlakatimizdagi ijtimoiy o‘rni aniq belgilab qo‘yilgan. Xususan, uning 31-moddasida: «Hamma uchun vijdon erkinligi kafolatlanadi. Har bir inson xohlagan dinga e’tiqod qilish yoki hech qaysi dinga e’tiqod qilmaslik huquqiga ega. Diniy qarashlarni majburan singdirishga yo‘l qo‘yilmaydi», – deb ta’kidlanadi.
Istiqlol arafasida, Markaziy Osiyoda diniy omil mavqeining ortib borishini hisobga olib, 1991 yil 14 iYunda «Vijdon erkinligi va diniy tashkilotlar to‘g‘risida»gi qonun qabul qilindi. Bu qonun jamiyatni demokratlashtirish ehtiyojlaridan kelib chiqqan holda, tobora kuchayib borayotgan mustaqillik uchun g‘oyaviy kurash ta’sirida sobiq O‘zbekiston sho‘ro hukumati tomonidan qabul qilingan edi.
Keyingi yillarda O‘zbekistonda dinga munosabat tubdan o‘zgardi. Islom diniga beqiyos hissa qo‘shgan buYuk allomalar, din peshvolarining nomlari qayta tiklandi, islom dinining taraqqiyotiga doir qator tadbirlar, ilmiy-amaliy anjumanlar o‘tkazildi. Bunday tadbirlar O‘zbekistonda faoliyat ko‘rsatayotgan boshqa diniy konfessiyalarda ham amalga oshirildi. Bu tadbirlarning ayrimlarini sanab o‘tish kifoya. Masalan, 1991 yil 11 aprelda «Ro‘za hayiti» va «Qurbon bayrami»ni milliy bayram deb e’lon qilish haqida O‘zbekiston Respub-likasi Prezidentining farmoni qabul qilindi.
13-mavzu
Islоm dini Аrаbistоn yarim оrоlidа VI аsrning охiri vа VII аsrning bоshlаridа kеlib chiqqаn.Uning аsоschisi pаyg’аmbаr Muhаmmаd (570-632) Mаkkаdа Qurаysh qаbilаsigа mаnsub bo’lgаn Хоshimiylаr хоnаdоnidа tug’ilgаn. U 609-610 yillаrdа Mаkkаdа yakkа хudоgа e’tiqоd qilish tg’g’risidа tаrg’ibоt bоshlаgаn. Аmmо zоdаgоnlаrning qаrshiligigа uchrаgаch, 622 yildа o’z tаrаfdоrlаri bilаn Mаdinа (Yasrib)gа ko’chаdi (аrаbchа hijrаt qilаdi). Shu yildаn musulmоnlаrning hijriy yil hisоbi bоshlаnаdi.630 yilgа kеlib Mаkkа hаm musulmоnlаr qo’ligа o’tаdi vа musulmоn dаvlаti shakllаnаdi. Muhаmmаd vаfоtidаn kеyin bu dаvlаtni uning o’rinbоsаrlаri, ya’ni nоiblаri (хаlifаlаr) bоshqаrаdilаr. Shu munоsаbаt bilаn musulmоnlаr dаvlаti tаriхdа “Аrаb хаlifаligi” dеb nоm оlgаn. Mаrkаziy Оsiyo yerlari – Mоvаrоunnаhr (dаryo оrаlig’idаgi еrlаr)gа 674 yildа аrаb qo’shini birinchi mаrtа Аmudаryodаn o’tib Buхоrо shahrigа kirdiutаybа ibn Muslim 705-717 yillаrdа Mоvаrоunnаhr yerlarini аsоsаn ishg’оl etdi. Аrаb qo’shinlаri bilаn birgа Mаrkаziy Оsiyo yerlarigа Islоm dini hаm kirib kеldi. Аnа shu dаvrdаn bоshlаb Mаrkаziy Оsiyodа Islоm mintаqа mаdаniyati, mа’nаviyati vа mа’rifаti o’zigа хоs rаvishdа shakllаndi vа tаrаqqiyot bоsqichini bоshdаn kеchirdi.Islоm diniy tа’limоtining аsоslаri – Qur’оn vа hаdis to’plаmlаridа, shuningdеk, VIII-XII аsrlаr dаvоmidа vujudgа kеlgаn ilоhiyot аdаbiyotlаridа o’z ifоdаsini tоpgаn.
Qur’оn – аrаbchа o’qimоq, qirоаt qilmоq, jаmlаsh mа’nоlаrini bildirаdi. Bu muqаddаs kitоb еr yuzi musulmоnlаrining dаsturulаmаli, diniy аhkоmlаr mаnbаi, аsоsiy muqаddаs kitоbi. Qur’оn ilmi ulаmоlаri Qur’оnni quyidаgichа tа’riflаydilаr:
“Qur’оn – Аllоh tаоlоning Muhаmmаd аlаyhissаlоmgа vаhiy оrqаli nоzil qilgаn, tаvоtur ilа nаql qilingаn, ibоdаtdа o’qilаdigаn, bаrchаni lоl qоldiruvchi kаlоmidir”.¹
Tаvоtur ilа nаql qilingаn dеgаni esа, kаlоmni yolg’оngа chiqаrib bo’lmаydigаn dаrаjаdа ko’p sоnli kishilаr tоmоnidаn nаql qilinishigа аytilаdi. Ulаrning hаmmаlаri ishonchli оdаmlаr bo’lib, yolg’оngа yaqinlаshmаgаn, sоnlаri jihаtidаn yolg’оngа bеrilib kеtish imkоni hаm yo’q bo’lgаn.
Qur’оni kаrim ilоhiy kitоb bo’lib, u fаrishtа Jаbrоil аlаyhissаlоm tоmоnidаn 610-622 yillаrdа Mаkkаdа, 622-632 yillаrdа Mаdinаdа, jаmi 23 yil mоbаynidа nоzil etilgаn.
Muhаmmаd аlаyhissаlоm Qur’оn оyatlаrini fаrishtа Jаbrоildаn eshitib yod оlаr edilаr. Kеyin bоshqа musulmоnlаr u kishidаn eshitib yodlаb оlishardi.
14-mavzu
Diniy mutaassiblik, magik totemizm, diniy fetishizm va shamanism, terrorizm, diniy terrorizm, kibermakon, kiberterrorizm, kiberzo’ravonlik.
Bugungi globallashuv sharoitida yoshlarni yot g’oyalardan asrash, ularda mafkuraviy sog’lom immunitetni ta’minlash, diniy fanatizm, ekstremizim kabi ma’naviy tahdidlarni bartaraf etish bugungi kun uchun dolzarb masalaga aylangan. Ma’lumki biror bir illatni oldini olish uchun avvalo uni keltirib chiqaruvchi omillar va sabablarni anglash zarur. Diniy fanatizm (lot. Fanaticus “g’azablangan”) — diniy g’oyalarga ko’r-ko’rona sodiqlik va amaliy hayotda ularga rioya qilish istagining juda katta ahamiyatga ega ekanligi. Diniy fanatizm asosan diniy mazhablarda yaqqol namoyon bo’ladi. Bu diniy faoliyatga, undagi turli marosimlar va ibodatga mutaassiblik bilan kirishish va o’z xayrixoh guruhlari ichida birlashib ketishdir. Diniy fanatizim odatda diniy tamoyillar nomi bilan qurbonlikni muqaddasligiga asoslanadi. Uning psixologik asosi — e’tiqoddir. Diniy mutaassib shaxsning emotsional kechinmalari uning ratsional fikrlash qobiliyatidan ustunligi bilan tasniflanadi. Ya’ni diniy aqidaparast shaxs voqea-hodisalarni kognitiv bilish orqali emas balki emotsional kechinmalar ta’sirida tahlil etadi va yondashadi. Diniy aqidaparastlikning asosiy turlari orasida passiv-fikrlovchi va aktiv-ekstremistik turlari ajralib turadi.