1. Davlatning din bilan munosabatlarini tasdiqlovchi tamoyillar. Huquq nima ?

DIN FENOMENOLOGIYASI

• 
  Dinga fenomenologik yondashuv biror
  
• 
  diniy an’anani o‘rganish uchun tadqiqotchi
  
• 
  o‘sha jarayonda shaxsan o‘zi ishtirok etishini talab etadi. Shu yo‘l bilan dinni o‘rganayotgan kishi o‘sha jarayonda muayyan dinga
  
• 
  xos bo‘lgan diniy fenomenlarning namoyon
  
• 
  bo‘lishini shaxsiy tajribasida sinovdan o‘tkazadi. Muayyan dinni fenomenologik yo‘l biImmanuil о rgamshda tadqiqotchi dm haqida xolis
  
• 
  mavqeni egallaydi va mavjud qadriyat bo‘lib qolgan qarashlardan
  
• 
  uzoqlashadi. Tadqiqotchilar dinni bunday o‘rganishni dinshunoslikdagi muhim soha deb qaraydilar. Din fenomenologiyasida har
  
• 
  bir dinda mavjud bo‘lgan «diniy tajriba»ni tan olish asosiy yo‘nalishni belgilaydi.
  

Fenomenaning namoyon bo’lishi

• 
  Diniy tushunchalardan eng muhimi bu «imon» va «ishonch» fenomenidir.
  
• 
  Aytish mumkinki, din o‘z tabiatiga ega. Shu jihatdan, fenomenologiya namoyondalari odatda, ta’kidlaydilarki, din o‘ziga xos noyob tushuncha bo‘lib, unga antropologiya, sotsiologiya, psixologiya va tarix fanlarining faqat birininggina fokusidan boqish, kishiga hech narsa keltirmaydi.
  
• 
  bu sohalar dinga ikkinchi darajali tushuncha sifatida yoki cheklangan e’tibor qaratadilar: psixologiya faqat dinni ruhiy jihatini tushuntiradi; antropologiya muayyan ritual ustida «dala-tadqiqoti»ni olib boradi; sotsiologiya faqat din sotsiologiyasi doirasida din bilan shug‘ullanadi;
  

Xulosa

(davlat va din birlashgan nuqta)

• 
  Davlat va dinning jamiyat, aniqroq aytganda, fuqarolarning ustida bunday tizimlarning tuzilishidan yagona maqsad – ularni rivojlanish ekanligi ma’lum bo’ladi, xoh bu ishni ularni qo’riqlab qilishsin, xoh ularni rag’batlantirib yoki cheklab.
  

Foydalanilgan adabiyotlar

Adabiyotlar

1. 
   Тулепов А. Ислом ва ақидапараст оқимлар. Тўлдирилган нашр. Масъул муҳаррир Шайх Абдулазиз Мансур. – Тошкент: Шарқ, 2014. – 536 б.
   
2. 
   Аминов Ҳ., Примов С. Ҳанафий фиқҳи тарихи, манбалари ва истилоҳлари. – Тошкент: ТИУ нашриёт-матбаа бирлашмаси, 2011. – 160 б.
   
3. 
   Очилдиев О., Раҳимжонов Д., Муҳамедов Н. Ва бошқ. Диншунослик асослари (ўқув қўлланма). – Тошкент: ТИУ нашриёт-матбаа бирлашмаси, 2013. – 320 б.
   
4. 
   Мўминов А., Йўлдошхўжаев Ҳ., Раҳимжонов Д., ва бошқ. Диншунослик. – Тошкент: Меҳнат, 2004. – 296 б.
   
5. 
   Абдуллаев А., Ҳакимова Н., Жўраев Ш., Каримов Ж. Илмдан бошқа нажот йўқ. – Тошкент: ТИУ нашриёт-матбаа бирлашмаси, 2015. – 156 б.