Adalet Menzili

Adil Yakubov
132

---

şoförün kollarından kurtulmak için bütün gücüyle gerindi.
— Şimdi göreceğiz karım olacak mısın, olmayacak mısın? - Şişko şoför,
bütün ağırlığıyla Altınay’ın üzerine abanıp, hırsla kızın gömleğini yırtmaya
başladı.
Altınay iki eliyle aynı anda şoförü göğsünden iterek, jimnastik
ekzersizlerinin verdiği çeviklikle ayaklarını gerip var gücüyle hasmının
karnına şiddetli bir tekme yapıştırdı.
Şoför “Ihh! Öldürdün beni, şıllık!” diye inleyerek yan tarafa yıkıldı.
Altınay, bir kedi çevikliğiyle ayağa kalkıp kendini arabadan dışarı attı. Ama
araba yayılıp akmakta olan çamurlu su üzerinde durmakta olduğundan üstü
başı çamura belendi.
Altınay sanki şişko arkasında kovalıyormuş gibi şalap şulap sesler
çıkararak sulardan aşıp kıra doğra kaçarken, arkasından şoförün oldukça
utangaç, elemli sesi kulağına çalındı:
— Hey Altınay! Sözüme kulak sal, cellat kız! Şu hapsedilen genel
müdürün oğluna varacağım diye ümide kapılma! Oğlu da hapsedilecek, karısı
da hapsedilecek! Sen de bana varacaksın!.. Babana yüz baş koyun veririm!
Elini sıcak sudan çıkartıp soğuk suya vurdurmam! Prensesler gibi yaşatırım!
Kuş sütüyle beslerim seni! Heey.. dur!.. Dur aptal kız!..
Ses kesildikten sonra motor sesi işitince Altınay korkuya kapılarak sağ
taraftaki otlağa saptı, fakat otlağın arka tarafı kamışlıktı. Altı- nay bunları
aşıp çıktığında eli yüzü çizikler içinde kalmıştı. Neyse ki çok geçmeden
geçen yıl derenin tepe tarafına kurulan yeni yığma ağılın duvarları hayal
meyal görünmeye başlamıştı.
Evet, işte aradığı bahaneyi de bulmuştu. Nedir bu halin? Elini yüzünü kim
tırmaladı? Neden üstün başın yırtık? - diye sorarlarsa vereceği cevap hazırdı.
Bilmeden bu kamışlıklara dalmışım diye cevap verecekti. Zaten öyle oldu ya!
Altınay kamışlıktan çıkıp derenin tepesine tırmandığında koca kaya
üzerinde diz büküp hayale dalmış birine gözü takıldı. Ama iyice yaklaşınca
bunun babası olduğunu anladı. Elindeki uzun sopasıyla yeri çizerek bir şeyler
düşünmekle meşguldü. Belki de Suyun Burgut’un başına gelen olaylardan
dolayı hissettiği suçluluk duygusuyla kıvranıyordu!
Adalet Menzili
Adil Yakubov
133

---

Zavallı babası! Dili bir açılıp tekrar korkudan kekelemeye başlayan biçare
insan!
Birden göğsü dolan Altınay, ağlamaklı bir hal aldı. Derviş Düdük, kızını
görünce yavaşça yerinden kalktı.
— Ha kızım? N’oldu sana? Nerden geliyorsun bu kılıkla?
Altınay birden gözyaşlarını akıtarak babasının kollarına atıldı.
Adalet Menzili
Adil Yakubov
134

---

S
-11-
uyun Burgut hapse düşmeden önce “bir gün bile dayanamam!” diye
düşünürdü. Hayır, “başa gelen çekilirmiş” sözü doğruymuş!
İnsanoğlu başına bir iş gelmeyi görsün, her şeye katlanırmış meğer!
Doğrusu onu hapishanenin verdiği azap değil, hapsedildikten sonra
aleyhinde çıkarılacak dedikodular üzecekti. Gayet iyi biliyordu ki,
tutuklandığı gün kolhozda “Ateş olmayan yerden duman çıkmazmış. Bizim
tertemiz diye bildiğimiz genel müdürümüzün meğer ne marifetleri varmış da
haberimiz bile yokmuş!” şeklinde dedikodular çıkaracaklardı. Bunu bildiği
için de “Nedir benim suçum? Hangi suçumdan dolayı hapsettiler beni?” gibi
düşünceler manevi bir işkence halini almıştı.
İlk üç gün Suyun Burgut’a kimse ilişmedi. Bugüne kadar hapishaneye
girmek şöyle dursun, yanından bile geçmeyen kişi, atıldığı hücrenin
hapishane olup olmadığını bilecek durumda bile değildi. Burgut’un
hapishane zannettiği yer, esasen âdem ayağı basmamış dar ve kapkaranlık bir
hücreydi. Ne ışık giren bir penceresi, ne hava alan bir deliği vardı. İçeride
eşya olarak dört bir yanı sökülüp yırtılmış eski bir yastık ve ekiş büküş olmuş
paslı ağır ibrikten başka bir şey yoktu. Ama bu çağdaş hücrenin bir iyi yanı
varsa, o da oldukça geniş olmasıydı.
Suyun Burgut, ilk dakikalarda iki gözünü birden kaybetmiş bir insan gibi,
elleriyle duvarları yoklaya yoklaya, her attığı adımda bir defa yıkılarak
hücreyi şöyle bir dolaştı. Sonra, sonra insanoğlu her belaya alışıp
katlanırmış! Artık o da hücreyi bir ucundan öbür ucuna adımlamayı
öğrenmişti. Nihayet üç gece üç gündüz hiç durmadan hücreyi yeniden
adımlayıp bitkin bir vaziyette kapı önüne oturduğunda, daha doğrusu yıkılıp
Adalet Menzili