O’zini ustun qo’yishning ochiq ko’rinishlari: buyruq berib gapirish, tahdid
qilish, birovni niqtab turish, salbiy munosabatlar, tanqid, ayblash, birov ustidan
kulish, istehzo, sarkazm, piching, kesatiq.
Yashiringan ustun qo’yish hollari: tashqi ko’rinishdan yaxshi munosabat sifatida
qabul qilsa bo’ladigan ustunlik. ―Tinchlaning‖, ―Aqlli odamsiz-u, ammo...‖,
―Hayronman, nimaga hafa bo’lasiz...‖, ―Shuni ham bilmaysizmi?!‖, bu vaziyatlarda
tashqi qo’rinishdan mayin ohang tanlansa ham, bu holat konfliktogen holat sifatida
baholanadi. Masalan, er xotiniga ―Nihoyat shirin ovqat yer ekanmiz-da‖, - deydi.
Xotin hafa bo’ladi. U ―Nima xech qachon shirin ovqat pishirmaganmanmi?!‖, deb
o’ylaydi.
Mantanchoqlik: o’z marralari va yutuqlari haqida ko’pirib gapirish, shu bilan
birga o’zgalar marralarini pastga urish, ularni ―o’z o’rniga qo’yib qo’yish‖ istagi.
Do'stlaringiz bilan baham: |