Aziz Nesin

— 
Beyefendi seni istiyor.
Emin Efendi gitti.
— 
Buyur bey...
— 
Yahu Emin Efendi, Allah kabul etsin, akşam namazını
kılarken... Birden aklıma ne geldi biliyor musun? Öğleden
sonra, biraz şu bizim manifaturacı Kâmil’in dükkânına
uğrayayım demiştir. «İşler nasıl Kâmil Bey?» dedim. «Cok
kesat, alış-veriş yok» dedi. Yahu,
bunlar herkesi enayi mi sanıyorlar! Ne zaman sorsam böyle
söyler, insanoğlunda vicdan diye, doğruluk diye bişey
kalmamış Emin Efendi. Dükkân tıklım tıklım dolu, herif
işsizlikten şikâyet ediyor. Neden Emin Efendi, biliyor
musun? İş yok desin de, alış-veriş yok desin de, benim
hökkımı vermesin, koca dükkânda iki- bin lira kirayla
otursun!... Anladın mı? Ben ne zaman dükkânına girsem,
aman müşteri gelmesin de ben görmiyeyim, diye dua
ediyorlar. Çırağı kapıda nöbetçi, müşterileri geri çeviriyor.
Ben de inadıma durup bekliyorum. Müşteri gelip «Şundan
var mı?» diyor: «Yok!» Başka biri geliyor: «Bundan var
mı?» Ona da: «Kalmadı» diyor. Tek, alış-veriş olduğunu
görmiyeyim de kirayı arttırmıyayım, o da koca dükkânda
bedava otursun diye... insanlarda, Emin Efendi, vicdanın
zerresi kalmamış... Lâ- havle velâ kuvvete illâ
billâhilayiyülâzim... Yahu yöreğime inenecek be... Yine
tansiyonum yükseldi işte... Nedir benim bu kiracılardan
çektiğim... Öldürecekler beni Emin Efendi, öldürecekler
beni Emin Efendi, öldürecekler, dürecekler. Bunlar kaatil...
Az önce, akşam namazını kılarken aklıma geldi. Git bu
manifaturacı Kâmil olacak namuzsusuza söyle. Benim
tarafımdan anlat. Mademki müşterisi yokmuş, mademki
zarar ediyormuş, çıksın benim dükkânımdan! Öyle ya,

---

çıksın. Ben kimsenin zarar etmesini istemem. Çıksın. Yazık
değil mi? Böyle söyle. Ben Müslüman bir adamım. Bir
ayağım çukurda. Böylece anlat. De ki o namussuza, şimdi
dükkânıma elli bin lira hava parası yerin var, de. Beşbin
liradan bir yıllık kira da peşin... Çıksın dükkânımdan. Böyle
anlat ona. Ya kirayı üçbin lira yapar, ya çıkar.
Hamza Bey heyecanlanıp bağırmaya başladı:
— 
Öldürecekler beni. Bunlar cellât, bunlar kaatil. Ben
ihtiyar bir adamım, öldürecekler. Yüreğime inecek. İşte
çarpıntı başladı yine. Ben hastalanınca doktorun, ilâcın
parasını veriyorlar mı?...
Kapıcı Emin Efendi yatağına girerken, zil çaldı.
Apartımanın sahibi çağırıyordu. Ancak geceleri zil çalarak
onu çağırırdı.
Emin Efendi giyinip yukarı kata çıktı.