Aziz Nesin

— 
Aaah, ah! diye bağırdı. Rahmetli sağ olacaktı ki...
Yaya kaldırımına oturmuş bir yaşlı adam,
— 
Bu hergelelere rahmetli olsa ne yapardı! dedi.
Değnekçi, anlamlı anlamlı başını sallayıp,
— 
Ne mi yapardı! Ne mi yapardı! dedi... Ulan, rahmetli sağ
olsaydı, bunların canına okurdu be!.. Onun zamanında
böyle kargaşalık olur muydu? Ha? Söylesene, olur
muydu?
Kaldırma oturmuş olan adamın yerine, bir dükkân
kepengine dayanmış birisi cevap verdi:
— 
Olmazdı. Olmasına olmazdı ama, rahmetlinin zamanında
da bu kadar çok araba yoktu.
Kaldırımda oturan yüreklendi:
— 
Rahmetlinin zamanında, şimdiki araba sayısının ellidebiri
bile yoktu.
Değnekçi boğuk boğuk bağırmaya başladı:
— 
Yani siz şimdi ne demeye getiriyorsunuz? Şimdiki araba
sayısının on katı, yüz katı olsaydı, ne gerekirdi?
Rahmetliye söker mi be... Hepsini yola kor, adam ederdi.
Kaldırımda oturan, tartışmayı uzatmaktan çekindiği için,
— 
Elbette, dedi, rahmetlinin zamanında sıkı mı birisi trafiği

---

bozsun...
Adam, dört yol ağzındaki kalabalıktan sıyrılıp çıktı. Bir
gazete aldı. Anayoldan karşıya geçip parka girdi. Parktaki
sıralar doluydu. İki kişinin oturduğu bir sırada kendine yer
buldu, oturdu. Göz ucuyla solunda oturan iki kişiye baktı.
Biri, pazar giysili bir köylüye, öbürü de bir yaşlı emekliye
benziyordu. Gazetesini açtı. Haberlerin başlıklarına
bakarken, köylü giyimli olan, yaşlı adama,
— 
Şunlara bak, şunlara! diyerek, önlerin
den geçen kısacık etekli kadınları gösterdi.
Yaşlı adam,
— 
Rezalet, dedi, nerdeyse kıçlarını açacaklar.
Öbürü, için çektikten sonra,
— 
Ah, ah, rahmetli sağ olacaktı ki, dedi, gösterecekti
bunlara. Bakalım o zaman kıçlarını açabilirler miydi? «
Önlerinden geçen bereli bir genç adam durdu, sırıtarak lâfa
karıştı: