Baron myunxauzen sarguzashtlari

BIR KISHINING MING KISHIGA BAS KELGANI 

 

 

Men generalga xuddi shunday dedim:  

www.kitob.uz saytida elektron kitoblar, audio ertaklar, darsliklar mavjud

---

 

— Menga ordenning ham unvonning ham keragi yo'q! Men sizga hech qanday 

ta'masiz,  do'stlik  vajhidan  yordam  qilaman.  Chunki  men  inglizlarni  juda  yaxshi 

ko’raman. 

 

—   Barakalla senga, do'stim Myunxauzen! —dedi general qo'limni yana qisib. 

 

- Bundan keyin ham shunday yordam qilib tur. 

 

—  Jonim  bilan,  —deb  javob qildim  men  va  cholning  yelkasiga  urib qo'ydim. 

 

Men Britaniya xalqiga xizmat qilishdan shodman. 

 

Tez orada men ingliz do'stlarimga yana yordam qilish sharafiga muyassar 

bo'ldim. 

 

Men ispan ruhoniysining kiyimini kiyib, kechasi dushman lageriga pisib 

o'tdim. 

 

Ispanlar  dong  qotib  uxlab  yotar  edilar,  meni  hech  kim  payqarnadi.  Men  sekin 

ishga  kirishdirn:  ularning  vahimali  to'plari  turgan  joyga  borib,  bu  to'plarni  shoshib-

pishib, birin-ketin qirg'oqdan nariroqqa — dengizga uloqtiraverdim. 

 

Bu ish unchalik yengil bo'lmadi, chunki to'plar uch yuzdan oshiqroq edi. 

 

To'plarning  ishini  bir  yoqli  qilib  bo'lib,  men  hamma  zambilg'altaklarni,  to'rt 

g'ildirakli aravalarni, izvosh va lagerdagi jamiki shunaqa narsalarni lagerning o'rtasiga 

sudrab kelib, bir yerga uydim-da, o't qo'yib yubordim. 

 

Ular xuddi poroxday lovillab yonib ketdi. Vahimali yong'in boshlandi. 

Ispanlar uyg'onib, dovdiraganlaricha lagerda har tomonga qarab chopa boshladilar. 

 

Ular  hang-mang  bo'lganlaridan,  kechasi  lagerimizga  inglizlarning  yetti  yoki 

sakkiz polki kelib-ketibdi, deb gumon qildilar. 

 

Ular bu ish bir kishining qo'lidan kelgan, deb xayollariga ham keltira 

olmagan edilar. 

 

Ispanlarning bosh qo'mondoni qo'rqib ketganidan, to Madridga yetib olguncha, 

rosa ikki hafta orqasiga qaramay qochgan. 

 

Uning  hamma  qo'shini  ham,  hatto,  orqasiga  qayrilib  qarashga  yurak  betlay 

olmay, uning ketidan qochgan. 

 

Shunday  qilib,  mening  dovyurakligim  soyasida  inglizlar  dushmanni  batamom 

tor-mor keltirdilar. 

 

— Myunxauzen bo'lmaganda bizlar nima ham qila olar edik, — deyishardi ular 

va qo'llarimni qattiq qisib, meni ingliz armiyasining haloskori deb atardilar. 

 

Qilgan  yordamlarimdan  juda  minnatdor  bo'lgan  inglizlar  meni  Londonda 

mehmon bo'lishga taklif etdilar. 

 

Men  bu  mamlakatda  boshimdan  nima  hodisalar  kechirishimni  o'ylab-netib 

o'tirmasdan, jonu dilirn bilan Angliyaga jo'nab ketdim.