Бек, А. А. Волоколамское шоссе. Красноярск. 1960. Ebook 2013

4. Volokolamsk avtomagistrali


49




demi? Bularning hech biri bizga berilmaydi. Iltimos, o‘rtoq general, masalani hal qilingan deb hisoblang.
Ammo men hurmat bilan va qat'iy aytdim:

• 
  Men, o‘rtoq general, rostgo‘y bo‘lishim kerak. Men bo'linishga dosh berolmayman, mening ma'lumotim etarli emas ­.
  

Mening qaysarligimga kim aybdor, bilasanmi? Professor ­Dyakonov, ehtimol, mening mavjudligimga shubha ham qilmagan. U, uch jildlik fundamental asar muallifi "Artilleriya olovi nazariyasi" artilleriyachilar tomonidan sig'inadi. Men oliy matematikani bilmasdim, o'rta maktabni tugatgandan so'ng atigi to'qqiz oylik artilleriya kurslarini tugatganim uchun bu inshoga dosh bera olmadim. Men qanday bo'linma komandiriman, agar "Dyakonovga" o'qni hisoblay olmasam, batareyalarning kontsentrlangan o'tini qanday boshqaraman ?
urushda artilleriya va o'qchilarni kuzatar ekanman , men emas, balki polkovnik haq ekanligini angladim. ­Urush - bu eng yaxshi akademiya va men jang qilganimda, men boshqalardan yomonroq buyruq bermayman va artilleriyani sharmanda qilmayman.

• 
  Nima xohlaysiz? — so‘radi polkovnik.
  
• 
  Batareya, dedim.
  
• 
  Sen nima! Menda kichik leytenantlar batareyada o'tirishadi ­. Shtab boshlig'ining yordamchisi, shtabga borishni xohlaysizmi?
  

Men chiqdim:

• 
  Xudo saqlasin!
  

Suhbatimizni qiziqish bilan kuzatib turgan general ­kulib yubordi.

• 
  Bekorga, o‘rtoq Momish-Uliy, bekorga.., Shtab qog‘oz bo‘lishi shart emas. Va qizil ­qalam shart emas ...
  
• 
  Qanday qizil qalam? — so‘radi polkovnik.
  
• 
  Menimcha, bu sizga ham tegishli, polkovnik, — dedi hazillashib Panfilov. - Keyin aytaman.
  

Keyin u jiddiylashib, qo'shib qo'ydi:

• 
  O'ylab ko'raman. Yuring, o‘rtoq Momish-Uli.
  

5
Davomi xuddi shu kechada davom etdi.
Men shtabda navbatchilik qildim. Panfilov yarim tundan keyin uzoq vaqt ishladi ­. Odatdagidek qo‘ng‘iroq qilib komandirlarni chaqirdi.


50




Bo'lim tug'ildi. Yozda bo'sh qolgan, ta'lim maskanlariga aylangan maktablar shu kunlarda shahar va uning atrofidagi kolxozlardan, armiyaga chaqirilganlar - butunlay qariyalar, o'ttiz-o'ttiz besh yoshlilar, asosan, maktablar. , harbiy xizmatda bo'lmagan ­.
O'sha paytda ular - bo'lajak panfilovchilar uxlab yotgan edilar.
Nihoyat, katta tosh uyimizda tinchlandi.
Eshik g'ijirladi, koridorda qadam tovushlari eshitildi . Men o‘rnimdan turdim-da, generalning yurishini tanib, ko‘ylagimni tuzatdim
U ochiq eshikdan qaradi.

• 
  Siz shu yerdamisiz, o‘rtoq Momish-Uli? Navbatdamisiz?
  

Panfilov sochiq bilan, general ko'ylagisiz ­, oq ko'ylakda yurdi. Uning yuzi charchagan edi.
Xona tutunli edi. Panfilov derazani ochib, deraza tokchasiga o‘tirdi.

• 
  Men seni o‘yladim, o‘rtoq Momish-Uli, men seni o‘yladim, — dedi u. - Iltimos maslahat bering. sen bilan nima qilish kerak.
  
• 
  Men, o‘rtoq general, buyruq bergan joyga boraman. Ammo mening fikrimni so'rasangiz ...
  
• 
  O'tir, o'tir... Ha, ha, fikringizni so'rasam...
  
• 
  ...Men so‘ragan bo‘lardim, o‘rtoq general, diviziya emas, batareya yoki batalyon.
  
• 
  Batalyon? Batalonga, o'rtoq Momish-Uliyga ­qo'mondonlik qilish ham oson emas... Sizni qo'shma qurol taktikasi qiziqtirdingizmi? Siz bu haqda biror narsa o'qidingizmi?
  

Men o'qiganlarimning bir qismini sanab o'tdim.

• 
  Va chekinish? Bu qiziqmi?
  
• 
  Yo'q, o'rtoq general...
  
• 
  Ha, siz uchun batalyonga qo'mondonlik qilish oson bo'lmaydi ­, - takrorladi Panfilov.
  

U menga shunday qaradiki, qizarib ketdim, ­O'zini sevish gapirdi.

• 
  Balki, men xijolat tortdim. “Ammo men sharaf bilan o‘la olaman , o‘rtoq general.
  
• 
  Batalon bilanmi?
  
• 
  Batalyon bilan birga.
  

Birdan Panfilov kulib yubordi:

• 
  Bunday qo'mondon uchun rahmat ... Yo'q, o'rtoq Momish-Uli, batalon bilan o'ntasini olishga muvaffaq bo'ling.