Belki beni de etrafımdakiler manasız bulurlar Hatta sıkıcı

Mansur en’el hak söyledi
Haktır Sözü, Hak söyledi
dedikten sonra bu hikmetin nasıl tefsir edildiğini
{106}
görmek için gözlerini kırpıştırarak etrafına bakıyordu.
Masanın başında oturan ak saçlı reis:
“Emin Kâmil, bir şiir okusana” diye tutturdu.
Genç şaire ve onun alaka verici istihalelerine
{107}
hayran
olan birkaç kişi daha ısrar ettiler. Herkes sustu ve şair
yerinden kalkmadan, derin ve oldukça tatlı bir sesle uzun bir
şiir okumaya başladı.
Bu manzumede, Türkçede mevcut bütün korkunç kelime ve
mevhumlar bir araya toplanmış gibiydi. Böylece tüyleri
ürperten bir tesir elde edilmek istendiği anlaşılıyordu. Kızılca
kıyametlerden, gaiplerden gelen seslerden, Arap bacılardan,
kanlı şafaklardan, ateşlerden, zehirlerden, vehimlerden ve bir
yerinde de, Vilhelm Tell gibi elmaya ok atan bir adamdan
bahsediliyordu. Fakat bu ok ateşten ve bu elma ruhtandı.
Şiir bitince herkes bir müddet sustu. Şiirin anlaşılmaz
mahiyeti ve dinleyenlerin kendilerine yaptıkları telkin
aydınlık aklın üzerine bulut gibi çökmüştü ve dağılmak için

---

zamana muhtaçtı. Nihayet cemiyet reisi, ilk söz ve hüküm
hakkının kendinde olması icap ettiğini hatırlayarak:
“Fevkalade... İşte şiir budur!.. Tebrik ederim!” dedi.
Sonra, hiç olmazsa küçük bir tenkitte bulunmanın, bu
işlerden anladığını ispat için yegâne vasıta olduğunu
düşünerek ilave etti:
“Yalnız... Bir mısraı iyice anlayamadım. Hayal bana biraz...
Nasıl söyleyeyim, biraz şiddetli göründü... Bilmem arkadaşlar
nasıl buldular, şu mısra:
Tükürdüm gözlerimi ağzımdan boncuk gibi
Derhal hararetli bir münakaşa başladı. Bu bir tek satır
üzerinde herkes fikrini söylüyor; şair, eserinin tefsirine
çalışan bu basit kalabalığa merhamet dolu gözlerle, fakat
tenkitler 
karşısında 
sinirlendiğini 
de 
saklamayarak,
bakıyordu. Bu sırada Bedri Ömer’e doğru sokuldu:
“Şiiri sen nasıl buldun?” dedi.
“Bilmem... Bir şey anlamadım... Fakat fena değil gibi...
İnsanın üzerinde garip bir tesir yapıyor!..”
Bedri hazin bir gülümseme ile başını salladı:
“İşte Emin Kâmil’in istediği de bu!.. Bir şey anlaşılmadan
garip bir tesir yapmak... Ne kadar basit insanlarız... Doğru
dürüst oturup düşünürsek bu manzumenin dünyada
yazılabilecek en basit hokkabazlıklardan, yavelerden
{108}
biri
olduğunu eminim ki teslim ederiz. Hiçbir derin ve kuvvetli
hisse, hiçbir büyük ve insanı sarsan fikre dayanmadan, sırf
göz boyamak, esrarlı görünmek için yazılan bu beş on satırda,

---

Document Outline

• XVI
• XVII
• XVIII
• XIX
• XX
• XXI
• XXII