Bin Muhteşem Güneş
Download 1.16 Mb. Pdf ko'rish
|
Khaled Hosseini - Bin Muhteşem Güneş
|
47
MERYEM Göründüğü kadarıyla, bunca yıldan sonra kendini yeniden bir kulübe’de bulmuştu. Velayet kadın hapishanesi, Şar-e Nev’de, Tavuk Sokağı’nın yakınlarında, iç karartıcı, dört köşe bir binaydı. Erkek mahkûmların kaldığı daha büyük yapının ortasındaydı. Asma kilitli bir kapı Meryem’le diğer kadınları, çevrelerini kuşatan erkeklerden ayırmaktaydı. Meryem kullanılır durumda, beş hücre saydı. Pis, kabarmış duvarları, avluya bakan küçük pencereleri olan, eşyasız odalardı bunlar. Pencereler demir parmaklıydı, ama hücrelerin kapısı kilitli değildi, kadınlar avluya girip çıkmakta özgürdü. Pencereler camsızdı. Perde de yoktu; böylece avluda gezinen Talib gardiyanlar hücrelerin içini gözleyebiliyordu. Kadınlardan bazısı, gardiyanların dışarıda durup sigara tüttürürken alev alev yanan gözler, kurdumsu sırıtmalarla içeriyi dikizlediklerinden, açık saçık şakalar yaptıklarından yakınıyordu. Bu yüzden, kadınların çoğ u burkalarını bütün gün giyiyor, ancak güneş battıktan, ana kapı kilitlenip gardiyanlar kışlaya döndükten sonra çıkarıyordu. Geceleri, Meryem’in beş kadın, dört çocukla paylaştığı hücre karanlıktı. Kentte elektrik olduğu geceler, Naime’yi, bu kısa boylu, düz göğüslü, kara, kıvırcık saçlı kızı tutup tavana kaldırırlardı. Orada, plastik kaplaması soyulmuş bir kablo vardı. Naime cereyan yüklü kabloyu eliyle tutup ampulün dibine sarar, devre yaptırırdı. Helalar küçücüktü; beton zeminde çatlaklar. Yerde küçük, dikdörtgen bir delik, dibindeyse hep bir pislik öbeği. Deliğe vızıldayarak girip çıkan sinekler. Hapishanenin ortasında üstü açık, dört köşe bir avlu, onun ortasında da bir kuyu vardı. Kuyunun drenajı yoktu, buysa avlunun sık sık bataklığa dönüşmesi, suyun tadınınsa berbat olması anlamına geliyordu. Elde yıkanmış çoraplarla, çocuk bezleriyle yüklü çamaşır ipleri avluda birbirine çarpıp dururdu. Tutukluların ziyaretçilerle görüştüğü, ailelerinin getirdiği pirinci haşladıkları yer de burasıydı -hapishanede yiyecek verilmiyordu. Avlu aynı zamanda çocukların oyun alanıydı -Meryem’in öğrendiğine göre, bu çocukların çoğu Velayet’te doğmuş, bu duvarların dışındaki dünyayı hiç görmemişti. Avluda koşuşup durmalarını, çıplak ayaklarının çamurda kaymasını seyrederdi. Bir dakika durmaz, canlı, gürültülü oyunlar uydururlardı; Velayet’in her yanına sinmiş bok ve sidik kokusuna da, içlerinden biri şamarı yapıştırıncaya kadar, Talib nöbetçilere de kayıtsız kaldı. Meryem’in hiç ziyaretçisi yoktu. Buradaki görevlilerden ilk ve tek isteği bu olmuştu: ziyaretçi yok. *** Meryem’in hücresindeki kadınların hiçbiri, ağır suçtan yatmıyordu -hepsi de, şu en yaygın ‘evden kaçma’ suçundan buradaydı. Bunun sonucunda da, Meryem etrafta belli bir nam salmış, neredeyse şöhretli biri olmuştu. Kadınlar ona saygılı, hatta huşu dolu bir ifadeyle bakıyordu. Ona battaniyelerini sunuyorlardı. Yiyeceklerini onunla paylaşmak için yarışıyorlardı. Ona en düşkün olansa, Naime’ydi; kollarını kavuşturur, Meryem’i her gittiği yerde izlerdi. Naime ister kendisinin isterse başkalarının başına gelen talihsizlikleri, bahtsızlıkları ballandıra ballandıra aktarmaktan zevk alan insanlardandı. Babasının onu, kendisinden otuz yaş büyük bir terziye sözlediğini söyledi. “Tıpkı goh gibi kokuyor; dişlerinin sayısıysa parmaklarından az,” dedi, terzi için. Aşık olduğu genç bir adamla, mahallenin mollasının oğluyla Gardez’e kaçmaya çalışmıştı. Kabil’den çıkmayı bile başaramadılar. Yakalanıp geri gönderilince, kırbacı yiyen delikanlı hemen nedamet getirdi, sonra da Naime’nin dişiliğini kullanarak onu baştan çıkardığını söyledi. Bana büyü yaptı, dedi. Kendini yeniden dine, Kuran’ın öğretilerine vereceğine yemin etti. Mollanın oğlu serbest bırakıldı. Naime beş yıla mahkûm oldu. Meryem onu dinlerken, kış yıldızlarının donuk ışıltısını, Sa id-koh Dağları’nın üstünden kayan, tel tel, pembe bulutları, o çok gerilerde kalmış sabahta Nana’nın söylediklerini anımsadı: Hep kuzeyi gösteren bir pusula ibresi gibi, bir erkeğin suçlayan parmağı da mutlaka Download 1.16 Mb. Do'stlaringiz bilan baham: 
|