Бисмиллаҳир роҳМАНир роҳийм умраи муфрада амаллари

Эҳром кийиш вақтида ўқиладиган дуо
“Алҳамдулиллааҳил-лазий разақани маа уваари биҳи аврати ва уъадди фийҳи фарзи ва аъбуду фийҳа Рабби ва антаҳи фийҳа илаа маа амарани, Алҳамдулиллахил-лазий қасадтуҳу фабаллағани ва арадтуҳу фа ъаъаанани ва қабилани ва лам яқтаъ бива важҳаҳу арадту фассаламани фа ҳува ҳисни ва каҳри ва ҳирзи ва заҳри ва малаази ва ражаа-и валажааъи ва манжаая ва зухри ва ъуддати фий шиддати ва рахааъи”
Талбия эҳром вожиботларидан биридир. У айнан юқорида айтилган тартибда айтилиши керак. Йўқса, бундай талбиянинг хеч бир фойдаси бўлмайди.
Эҳром боғлаётган пайтда аввал ният қилинади ва талбия эҳром боғлангандан кейин айтилиши керак.
Лаббайкаллоҳумма лаббайк, лаббайка лаа шарийка лака лаббайк, Инналҳамда ван-неъмата лака вал-мулк, лаа шарийка лак лаббайк!..

Маъноси: “Лаббай, (Сенинг ҳузурингдаман Алоҳим) Сенга Аллоҳим, лаббай!. , (Сенинг ҳузурингдаман Алоҳим) ! Сенинг шеригинг йўқ, Сенга лаббай , (Сенинг ҳузурингдаман Алоҳим) Албатта ҳамд ҳам, неъмат ҳам, мулк ҳам Сеникидир! Сенинг шеригинг йўқдир! “Лаббай Сенга Аллоҳим

(Сенинг ҳузурингдаман Алоҳим)


МАККАИ МУКАРРАМАДА МАСЖИДУЛ ҲАРОМ ОДОБЛАРИ
“Масжидул ҳаром”га “бани Шайба” дарвозасидан кирилади. Айтилишича, ўша “Бани Шайба! Дарвозаси “Бобус Салом” деб аталади. Шунга кўра “Бобус Салом”дарвозасидан муқаддас ҳарамга кирмай туриб қуйидаги саломларни бериш мустаҳабдир:
Ассаламу ъалайка айюҳан набию ва рахматуллоҳи ва баракаатуҳ. Бисмиллааҳи ва биллааҳи, ва миналлааҳи ва маа шаъаллааҳ. Ассалааму ъалаа анбияа-иллаҳи ва русулиҳ, ассаламу ъалаа Расулиллааҳ, ва ассалааму ъала Ибрааҳийма халийлиллаҳ, вал-ҳамдулиллааҳи Раббил ъааламийн.
Аллааҳумма инни асъалука фий мақаами ҳазаа, фий аввали манаасики, ан тақаббала тавбати ва ан тажааваза ъан хатийъати ва тазаъа анни визри, алҳамдулиллааҳил-лазий балағани байтатул ҳараам. Аллааҳумма инни ушҳидука аннаҳааза байтукал ҳараамул-лазий жаъалтаҳу масаабатан линнааси ва амнан мубааракан ваҳудан лил-ъаламийн. Аллааҳумма инни ъабдака, вал баладу баладик, вал байту байтук, жиъту утлибу раҳматак, ва аввума тоъатак, мутийъан ли-амрук, раазийян биқадариқ, асъалука масъалатал фақийри илайк, ал-хааифи ли-уқубатик, Аллоҳуммафтаҳ лиабвааба раҳматик, вастаъмилни битоатика ва марзотик.
ТАВОФ
Умрадаги иккинчи вожиб амал Каъбатуллоҳ атрофини етти маротаба тавоф қилишдир. Ҳар бир тавоф “Хажарул асвад” дан бошланиб, яна шу ерда, “Хажарул асвад”да тугатилади.
Нияйт: “Умраи муфрада учун тавоф адо этаман, қурбатан илаллоҳ”.
“Хажарул асвад” (Қора тош) рўпарасида туриб, қуйидаги зикрни айтиш мустаҳабдир:
Ашҳаду ан лаа илааҳа иллаллоҳу ваҳдаҳу лаа шарийка лаҳ, ва ашҳаду анна Мухаммадан ъабдуҳу ва расулуҳ, ааманту биллааҳи ва кафарту бит-тоғуути ва биллаати вал ъаузза ва биъибаадатиии шайтон, ва биъабаадати кулли ниддин ядуъъи мин дуни-ллааҳ.
“Хажарул асвад”га яқинлашганингизда, қўлларини дуога очиб, Алоҳга ҳамду-сано, ҳазрати Муҳаммад (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) ва оилаларига саловот юборасиз. “Хажарул асвад”ни ўпиб, уни сийпалаймиз.
Аллаҳумма амаанати аббайтуҳаа ва мийсаақи таъааҳадтуҳу титашҳади ли билмуваафааҳ. Аллааҳумма тасдийқан бикитаабик, ва ъалаа суннати набиййик. Ашҳаду ан лаа илааҳа илаллоҳу ваҳдаҳу лаа шарийка лаҳ, ва ашҳаду анна Муҳаммадан ъабдуҳу ва расулуҳ, ааманту биллааҳи ва кафарту бил жибти ват тоғути ва биллаати ва ъузза ва биъибаадатиш шайтон, ва биъибаадати кулли ниддин ядъи мин дуни-ллааҳ.
“Хажарул асвад” дан ўтиб Каъбанинг орқасидан “Мақоми Ямоний” рукнига етишганингизда қўлларингизни дуога очиб, айтасиз:
Яа Аллааҳу яа валийял офияҳ, ва холтқал аафияҳ, ва розиқал аафияҳ, вал мунъиму бил-офияҳ, вал-маннаану бил-аафияҳ вал мутафаззилу бил-аафияти ъалаа ва ъалаа жамийъи халқиқ, яа раҳмаануд дуняа вал аахирати ва раҳиймуҳаа, салли ъалаа Муҳаммадин ва Аали Муҳаммад, варзуқнал-аафияҳ, ва даваамал аафияҳ, ва тамаамал аафияҳ, ва шукрал аафияҳ, фид-дуняа вал аахирати яа арҳамар роҳимийн.
Сўнгра бошини кўтариб, Каъбага қараб турган ҳолда, айтади:
Алҳамдулиллаҳҳил лазийшаррафака ва ъаззамака вал ҳамдулиллааҳил лазий баъаса Мухаммадан набийян важаъала Алийян имааман. Аллохуммаҳди лаҳу хияари халақака ва жаниибҳу шираара халақак.
Биринчи тавофда ушбу дуо ўқилиб дуо тугагач хожат сўралади:
“Аллоҳумма инни асъалука бисмикаллази юмшаа биҳи ъалаа зулалил мааъи камо юмшо биҳи ало жудадил арзи ва асъалука бисмикаллази яҳтаззу лаҳу аршука ва асъалука бисмикаллази таҳтаззу лаҳу ақдааму малоикатика ва асъалука бисмикаллази да-аака биҳи Мусо мин жанибит тури фастажабта лаҳу ва алқайта маҳаббатан минка ва асъалука бисмикаллази ғафарта биҳи мо тақаддама мин занбиҳи ва маа тааххара ва атмамта алайҳи ва олиҳ мо тақаддама мин занбиҳи ва маа тааххара ва атмамта алайҳи ниъматака ан тарзуқани ҳайрад дуняа ва аахрираҳ.
Иккинчи тавоф вақтида ушбу дуо ўқилади:
Аллоҳумма инни илайка фақирун ва инни хоифун мустажирун фало туғаййир жисми ва ло тубаддил исми соилука фақирука мискинука бибобика фатасаддақ алаййи бил жаннати. Аллоҳумма албайту байтука вал ҳараму ҳарамука вал абду абдука ва ҳозо мақомул оизи бикал мустажиру бика минан нори фааътиқни ва волидайя ва аҳли ва вулди ва ихвониял муъминийна минан нори ё жаводу ё карим.
Учинчи тавоф вақтида ушбу дуо ўқилади:
Аллааҳумма адхилнил жанната ва ахрижни минан нори бирахматика ва офини мина суқми ва авсиъ алайя минар ризқил ҳалоли вадраъ анни шарра фасақатил жинни вал инси ва шарра фасақатил араби вал ажам ё зал манни ват тавли ё зал жуди вал карами инна амали зифун фазоифху ли фатақаббалҳу минни иннака антас самиъул алийм.
Тўртинчи тавоф вақтида ушбу дуо ўқилади:
Ё Аллоҳу ё валийял офияти ва холиқал офияти ва розиқал офияти вал мунъиму бил офияти ва мутафаззилу бил офияти алйя ва ало жамийъи халқика ё раҳмонад дунё вал охирати ва раҳимаҳумо салли ало Муҳаммадин ва оли Муҳаммад варзуқнал офията ва тамомал офияти ваш шукрал офияти фид дунё вал охирати ё арҳамар роҳимин.
Бешинчи тавоф вақтида ушбу дуо ўқилади:
Алҳамдулиллоҳиллази шаррафаки ва аззамаки валҳамдулиллоҳиллази баъаса Муҳаммадан набийян ва жаъала Алийян имомо. Алллоҳуммадҳи лаҳу хиёра халқиқа ва жаннибҳу широра халқиқа. Раббано отино фиддунё ҳасанаҳ ва фил охирати ҳасанатан ва қино азабан нор.
Олтинчи тавоф вақтида ушбу дуо ўқилади:
Аллоҳуммал байту байтука вал абду абдука ва ҳазо мақомул оизи минан нор. Аллоҳумма мин қибаликар равху вал фаражу вал офияту. Аллоҳумма инна амали заифун фазоифҳу ли вағфирли матталаата алайҳи минни ва хафия ало халқика астижиру биллоҳи минан нор.
Еттинчи тавоф вақтида ушбу дуо ўқилади:
Аллоҳумма инна инди афвожан мин зунубин ва афвожан мин хатоё ва индаки афвожун мин раҳматин ва афвожан мин мағфиратин ё манистажоба ли абғази халқиҳи изқола анзирни ило явми юбъасуна истажибни. Аллоҳумма қанниъни бимо разақтани ва борик ли фиймо отайтани.
Тавоф амалини бажариб бўлгандан кейин, умраи муфраданинг учунчи вожиб амали “Намози таваф”дир:
Тавоф намози икки ракъат бўлиб, у “Мақоми Иброҳим” орқасидан субҳ намозидек қуйидагича ўқилади:
Нияти: “Умраи муфрада учун икки ракъат тавоф намозини адо этаман, қурбатан намозидек қуйидагича ўқилади:
Ушбу намознинг 1-ракатида “Фотиха” сурасидан кейин “Ихлос” ва иккинчи ракъатда “Фотиха” сурасидан кейин “Кофирун” сураси ўқилади. Сўнгра Аллохдан тоат қабул бўлишлиги сўралиб, ушбу дуо ўқилади:
Аллоҳумма тақаббал минни ва ло тажаъалҳу аҳди минни. Алҳамдулиллоҳи бимаҳомидиҳи қуллиҳо ало наъмоиҳи қуллиҳо. Ҳатто янтаҳиял ҳамду ило мо юҳиббу ва ярзо. Аллоҳумма салли ало Муҳаммадин ва олиҳи ва тақаббал минни ва таҳҳир қалби ва закки амали.
“Зам-зам” булоғи сувини ичаётганда қуйидаги дуо ўқилади: