Boshqaruv va ijtimoiy sohalarda psixologik xizmat

Bu boradagi asosiy munozaralar sog‘liqni saqlash tizimi uchun psixologlar qayerda tayyorlanishi kerak – tibbiyot institutlaridami yoki universitetlardami, tibbiyot psixologi shifokor ma’lumotiga ega bо‘lishi kerakmi yoki universitetni tamomlagan psixolog ham tibbiyot psixologi sifatida ishlay oladimi – mana shu mavzularda boradi. Hayotiy tajribalar universitetni bitirgan psixologlarning klinikada amaliy ish uchun tayyor emasligini kо‘rsatyapti. О‘z navbatida, shifokorlarda ham bemor psixologiyasi, kasallikning kechishi va davolash samaradorligiga inson ruhiyatining ta’sir kо‘rsatish xususiyatlari bо‘yicha bilimlar ham yetarlicha emasligi namoyon bо‘lmoqda. Aksariyat shifokorlar asosiy e’tiborni kasallikning klinik kо‘rinishi, laboratoriya va instrumental tadqiqot metodlari natijalariga qaratgan holda, bemorga о‘z individual-tipologik xususiyatlari, muomala doirasi, shaxslararo munosabatlar xarakteriga ega bо‘lgan shaxs sifatida qaramaydilar. Natijada kasallikning tibbiy usullar bilan izchil davolanishiga qaramasdan, bemorning davolanish jarayoni chо‘zilib ketadi va davolash choralarining samaradorligi kо‘zga tashlanmaydi. Bu esa bemorlarda norozilik, tibbiy xizmat darajasi va shifokor malakasi haqida notо‘g‘ri xulosalarga kelishiga sabab bо‘ladi.

• Bu boradagi asosiy munozaralar sog‘liqni saqlash tizimi uchun psixologlar qayerda tayyorlanishi kerak – tibbiyot institutlaridami yoki universitetlardami, tibbiyot psixologi shifokor ma’lumotiga ega bо‘lishi kerakmi yoki universitetni tamomlagan psixolog ham tibbiyot psixologi sifatida ishlay oladimi – mana shu mavzularda boradi. Hayotiy tajribalar universitetni bitirgan psixologlarning klinikada amaliy ish uchun tayyor emasligini kо‘rsatyapti. О‘z navbatida, shifokorlarda ham bemor psixologiyasi, kasallikning kechishi va davolash samaradorligiga inson ruhiyatining ta’sir kо‘rsatish xususiyatlari bо‘yicha bilimlar ham yetarlicha emasligi namoyon bо‘lmoqda. Aksariyat shifokorlar asosiy e’tiborni kasallikning klinik kо‘rinishi, laboratoriya va instrumental tadqiqot metodlari natijalariga qaratgan holda, bemorga о‘z individual-tipologik xususiyatlari, muomala doirasi, shaxslararo munosabatlar xarakteriga ega bо‘lgan shaxs sifatida qaramaydilar. Natijada kasallikning tibbiy usullar bilan izchil davolanishiga qaramasdan, bemorning davolanish jarayoni chо‘zilib ketadi va davolash choralarining samaradorligi kо‘zga tashlanmaydi. Bu esa bemorlarda norozilik, tibbiy xizmat darajasi va shifokor malakasi haqida notо‘g‘ri xulosalarga kelishiga sabab bо‘ladi.