Davlatning ijtimoiy siyosati Reja: Davlatnin ijtimoiy siyosati Narx-navoning o‘sishi

Davlatning ijtimoiy siyosati
Reja:

1. Davlatnin ijtimoiy siyosati
2. Narx-navoning o‘sishi
3. Ijtimoiy siyosatni amalga oshirishdasifat

1. 
   Davlatnin ijtimoiy siyosati
   

O‘zbekistonning o‘z yangilanish va taraqqiyot yo‘liga asos bo‘lgan eng muhim qoidalardan biri bozor iqtisodiyotiga o‘tishning barcha bosqichlarida oldindan kuchli ijtimoiy siyosatni o‘tkazishdir. Qolgan barcha qoidalar ijtimoiy vazifalarni hal etishga, aholini ijtimoiy himoyalash sohasida qat’iy kafolatni vujudga keltirishga bo‘ysundirilgan.
Bozor iqtisodiyotini barpo etish birdan-bir maqsad emas. Barcha islohotlar - iqtisodiy, demokratik, siyosiy islohotlardan ko‘zlangan pirovard maqsad insonning mehnat, ijodiy va ma’naviy imkoniyatlarini ro‘yobga chiqarishni ta’minlaydigan munosib turmush sharoitini yaratishdan iborat. Shu sababli jamiyatning sifat jihatidan yangi holatga o‘tishida bizga islohot chog‘ida odamlar moddiy ahvoli keskin yomonlashadigan, axloqiy qadriyatlar, ma’naviy tayanchlar barbod bo‘ladigan, o‘tish davrining barcha qiyinchiliklari aholi yelkasiga tushadigan andoza maqbul emas. Davlatning faol islohotchilik mavqeida butun diqqat-e’tiborni iqtisodiyotni sog‘lomlashtirish muammolarini birinchi navbatda hal etishga, qonuniylik va huquq-tartibotga rioya qilishga, eski iqtisodiy munosabatlarni bozor munosabatlariga aylantirishga qaratish ijtimoiy barqarorlik uchun mustahkam negizni vujudga keltiradi.
O‘z navbatida, aholining eng kambag‘al, muhtoj tabaqalariga vaqtida madad berish, fuqarolar osoyishtaligi va millatlararo totuvlikni ta’minlash islohotlarni muvaffaqiyatli o‘tkazish uchun kafolat bo‘lib xizmat qiladi. Boshlangan poklanish jarayonini totalitar rejim, odamlarni ma’muriy va mafkuraviy jihatdan qul qilish sari burib yuborishga yo‘l qo‘ymaydigan ijtimoiy tayanch bo‘ladi. Shu boisdan bozor munosabatlarini joriy etishdan avval odamlarni oldindan kuchli darajada ijtimoiy himoyalash choralari ko‘rilishi kerak.
Shvetsiya, Germaniya, Avstriya va boshqa rivojlangan xorijiy mamlakatlarning tajribasi odamlar ijtimoiy himoyalangan va kafolatlarning kuchli, ta’sirchan vositasi mavjud bo‘lgan taqdirdagina bozor iqtisodiyoti sari jadal harakatni ta’minlash, tarkibiy qayta qurish, ishlab chiqarish munosabatlarini tubdan isloh qilish va, ayni paytda, ijtimoiy-siyosiy barqarorlikni saqlab qolish mumkinligini ko‘rsatmoqda.
Aholining muhtoj tabaqalarini ijtimoiy himoyalash sira kechiktirib bo‘lmaydigan, eng ustuvor vazifa, amaliy harakatlarning eng asosiy qoidasi bo‘lib keldi va shunday bo‘lib qoladi. Bozor munosabatlariga o‘tishni jadallashtirish davrida faol ijtimoiy siyosatni kechiktirib bo‘lmaydigan vazifalar qatoriga qo‘yish bir qancha omillar bilan bog‘liq.
Birinchidan, respublikada bozor iqtisodiyotiga o‘tish jarayoni juda noqulay ijtimoiy sharoitda boshlandi. O‘zbekiston boshqa mustaqil respublikalardan farqli ravishda, tub iqtisodiy islohotlarni aholining turmush darajasi juda past bo‘lgan sharoitda o‘tkazishga majbur bo‘lmoqda. Respublika aholi jon boshiga to‘g‘ri keladigan haqiqiy daromad, o‘rtacha oylik ish haqi va pensiyalar miqdori jihatidan, oziq-ovqat mahsulotlari, ashyoviy buyumlar bilan ta’minlanish, pulli xizmat, uy-joy maydoni, ijtimoiy-madaniy muassasalar tarmog‘i jihatidan eng so‘nggi o‘rinlardan birida edi. Aholining mutlaq ko‘pchiligi qashshoqlikda kun kechirayotgan edi. Aholining demografik tarkibi boqimandalarning soni ko‘p bo‘lishini oldindan belgilab qo‘ygan edi. Respublika aholisining dearli to‘rtdan uch qismi o‘zining eng zaruriy ehtiyojlarini ham qondirishga qodir emasdi, davlatning madadiga muhtoj edi. Bularning hammasi birgalikda islohot yo‘lidagi har bir qadamni aholi qanday kutib olishini nazarda tutishni, zarur hollarda esa, ana shunday qadamni qo‘yishdan oldin, aholining qashshoq tabaqalarini hamda ma’lum miqdorda daromad oladigan shaxslarni oldindan himoyalash yuzasidan samarali chora-tadbirlar ko‘rishni talab qilar edi. Bunday sharoitda kuchli ijtimoiy kafolatni vujudga keltirmay turib o‘tkazilgan islohot barbod bo‘lishi muqarrar edi.
Ikkinchidan, oldingi taqsimlash tizimi munosabatlarining barcha illatlarini odamlarga singib ketgan bir tekischilik psixologiyasini tag-tomiri bilan tugatish qat’iy zaruratdir. Sobiq respublikalardagi islohotlarning murakkabligi shundaki, odamlarda bir necha avlod davomida tarbiyalangan mehnatga bo‘lgan munosabatni o‘zgartirish qiyin. O‘z vaqtida odamlarning ongiga zo‘r berib singdirilgan aqidalarga mos ma’lum tafakkur vujudga kelgan va ularni tugatish nihoyatda mushkuldir.
Insonning jamiyatdagi o‘z o‘rni haqida noto‘g‘ri tasavvurga ega bo‘lishi, u o‘zini kichgina odam, uning uchun hamma muammoni davlat hal qiladi, deb hisoblashi - o‘tmishdan qolgan asosiy merosdir. Bizda odamlar shunday tarbiyalangan, bu ularning aybi emas, hamma illat shundaki, odamlarimiz ular uchun kimlardir o‘ylaydi, deb hisoblashadi. Davlat va hukumat, korxona va xo‘jalik bor ekan, ular hammasini o‘ylaydi va bizni kulfatda qoldirmaydi, deb hisoblaydilar. Pirovard natijada shunday munosabat vujudga keladiki, mehnat omillari mutlaq yo‘q bo‘lib ketib, inson tabiatidagi ulkan salohiyat barham topadi. Eng achinarlisi shundaki, o‘z faoliyatining maqsadga muvofiqligini, samarali va natijador mehnati bilan munosib turmush sharoitini ta’minlashi mumkinligini tushunib yetish amrimahol bo‘lib qoldi. Bunday sharoitda odamlar o‘z imkoniyatini ishga solmaydi, balki yulg‘ichlik, mehnatsiz daromad olish, ijtimoiy to‘lovlardan tekinga foydalanish hisobiga yaxshi turmushni ta’minlashning nomaqbul yo‘llarini topishga urinadi. Bir tekischilik yuz berayotganini va o‘z mehnati munosib baholanmaganini ko‘rgan odam esa ranjiydi, uning tafakkuri o‘zgaradi.
O‘tmishdan qolgan merosning nuqsoni yana shundaki, davlat boy bo‘lsa oila ham, har bir inson ham badavlat bo‘lsa bo‘ladi-u, biroq buning aksi bo‘lmaydi, deb hisoblab kelingan. Bunday sharoitda ishlab chiqarish va mehnatning samarador bo‘lishiga umid qilish qiyin edi. Bunday dunyoqarashning eng achinarli tomoni shundaki, davlatimiz boy - bizni och qoldirmaydi, degan gaplar hayotimizga singib ketgan edi.
Uchinchidan, zamonaviy bozor munosabatlarining tabiati iqtisodiy islohotlarning ijtimoiy yo‘nalishini kuchaytirishni taqozo etadi. Chunki bozor munosabatlari bozorni mollar va xizmatlar bilan to‘ldirish orqali har bir kishining va jamiyatning ehtiyojlarini qondirishga qaratilgan.
Ijtimoiy yo‘nalishdagi o‘z bozor iqtisodiyotimiz yo‘lini vujudga keltirish ijtimoiy himoyalashning shunga mos keladigan yaxlit tizimini barpo etishni talab qiladi. Bu tizim fuqarolarning erkinliklari va huquqlarini ta’minlashning iqtisodiy va ijtimoiy kafolatlarini o‘z ichiga olishi lozim.
Bozor tomon harakat qilingan sari, ijtimoiy siyosatning ustuvor jihatlari, aholiga ijtimoiy madad berish va uni himoya qilish choralari ham o‘zgara boradi. Islohotning turli bosqichlariga ijtimoiy siyosatning o‘ziga xos qoidalari mos keladi.
Masalan, bozor munosabatlarini vujudga keltirishning dastlabki bosqichida ulgurji va chakana narxlarning anchagina qismi erkin tus oladi. Bunday sharoitda pulning qadrsizlanishi kuchayadi, iqtisodiyot bir tekis ishlay olmaydi. Bu davrga asosiy vazifasi butun aholining hayotini ta’minlaydigan amaldagi tizimni saqlab qolish va qo‘llab-quvvatlashdan, aholining moddiy ahvoli keskin yomonlashib, ommaviy ravishda qashshoqlashishiga, umumiy ishsizlikka yo‘l qo‘ymaslikdan iborat bo‘lgan ijtimoiy siyosat mos keladi.
Bu bosqichda ijtimoiy himoyalash choralari asosan tovon to‘lash vazifasini bajardi. Asosiy e’tibor hayotiy zarur oziq-ovqat mahsulotlarini iste’mol qilish darajasi pasayishiga yo‘l qo‘ymaslikka, kerakli ashyoviy mollarning kamaytirilmasligiga, ularni bemalol xarid qilish kafolatini vujudga keltirishga, valutaning ko‘p kirib kelishi natijasida ichki bozorning barbod bo‘lishiga yo‘l qo‘ymaslikka, aholining daromadlari va narx-navo darajasini boshqa mustaqil respublikalardagi darajaga bosqichma-bosqich tenglashtirib borishni ta’minlashga qaratildi.
Aholining eng kam daromadli tabaqalariga - nogironlarga, nafaqadorlarga, ko‘p bolali va kambag‘al oilalarga, o‘quvchi yoshlarga, ya’ni eng qiyin ahvolga tushib qolgan odamlarga amaliy yordam ko‘rsatish ijtimoiy himoyalash tizimining asosiy yo‘nalishi bo‘ldi. Shu maqsadda aholining mazkur toifalari uchun kundalik zarur mollarni sotib olishda, kommunal va transport xizmatiga haq to‘lashda qo‘shimcha imtiyozlar joriy etildi. Pensiyalar, nafaqalar va stipendiyalar miqdori ancha oshirildi. Hozir respublikada 16 yoshgacha bo‘lgan bolalarga nafaqa to‘lash tizimi amal qilmoqda. Ikki yoshgacha bo‘lgan go‘daklar hamda kamqonlik kasaliga uchragan homilador ayollarning bepul ovqatlanishi tashkil etildi. Umumiy ta’lim maktablarida boshlang‘ich sinflarning o‘quvchilariga bepul nonushta berildi. Maktab o‘quvchilari va talabalar tushlik ovqati qiymatining 50 foizi chegirib tashlandi.