Елкасини пайІамбарлар силаган шоир

Izquvarlar: Xadicha shu qulupnay tufayli bulturgi yili qaynonasini qattiq ranjitgan edi. Bir hovuch qulupnay olganiga, norastalarning nasibasiga tegmang, deb bobillab bergan edi. Yoz bo‘yi Umri xola bilan yuz ko‘rmas bo‘lib yurgandi. Xadicha shu oilaga qayishganida, qaynisining holidan xabar olib turganida qotillik yuz bermasdi.
Zukkolar: Bu voqeani sodir bo‘lishida Umri xolaning o‘zi ham aybdor. Negaki, Umri xola qishloqda bo‘layotgan o‘g‘irliklardan xabardor edi. O‘g‘lining sigiri yo‘qolib, alamzada bo‘lib yurganini bilardi. Kelinining injiqliklariga barham berishi, o‘g‘liga Shone’matning og‘ir ahvolini tushuntirib, qulupnayga sut olishini bildirishi kerak edi. Shone’matning qarshiligiga qaramay Umri xolaning yarim kechada o‘g‘lining hovlisiga o‘g‘irlikka kirishi, farzandlariga o‘z fikr-o‘ylarini ochiq-oydin aytmaganligi, xokisorligi, har qanday sharoitda ham bolasini o‘ylaganligi uning o‘limiga sababchi bo‘ldi. 1945-yil 8-may kuni kechqurun o‘g‘li tomonidan o‘ldirildi. Urushning so‘nggi qurboni bo‘ldi.
Izquvarlar: Asosiy aybdor urush. Urush bo‘lmaganida ocharchilik, qashshoqlik bo‘lmasdi. Odamlar xudbinlik qilishmasdi. Yozuvchi ham urushni qoralaydi. Bu hikoya hajm jihatidan kichik bo‘lsa-da, urushga qarshi yozilgan eng katta aybnomalardan hisoblanadi. Yozuvchi «Ikki eshik orasi» romani orqali ham hech qachon urush bo‘lmasligi kerak, deb ogohlantiradi.
O‘qituvchi: Lekin hozirgi to‘qchilik, tinch zamonamizda ham dunyoning qaysi bir nuqtalarida urush davom etmoqda. Urushqoq kimsalar aybi bilan begunoh kishilar halok bo‘lmoqda. Bolalar ochlikdan qirilib ketyapti. Ming bor shukronalar aytib, tinch hayotimizning qadriga yetmayotganlar ham bor. Masalan: o‘tgan 2001-yili 25-aprelda “Xalq so‘zi” gazetasida e’lon qilingan maqola bilan tanishib, Muzaffar Masharipovning qilmishiga ham shunday baho berish mumkin. U hammani Xizbuttahrirga, ya’ni boshqatdan “islom”ga kirgizmoqchi bo‘lib, ustozi Qobil Toshboyev bilan yashirin tashkilotda ish ko‘rdi. Din niqobi ostida davlatga, xalqiga, ota-onasiga qarshi turdi. Otasi mahallada bosh ko‘tarolmay huquq idorasiga murojaat qildi. Muzaffar afsuslangan kishi bo‘lib, kechirim so‘ragan bo‘ldi. Sal vaqt o‘tmay yana o‘z bilganidan qolmadi. Otasi Sultonbek aka sharmandalikka chidolmay, oqibatda joniga qasd qilib, tong mahalda o‘zini osib qo‘ydi. Oilasidagilar qora kiyib motamsaro yurganda, u jaholatga berilib da’vat qilishini qo‘ymadi. Otasini oxirgi yo‘lga kuzatishga ham yaramadi. Bu haqda nima deysiz?