Esanova shahnoza qabul qildi : nizomov farhod

Mumkin ermas kishi taqdirg’a bermoq tag’yir.

Alisher Navoiy Abdurahmon Jomiyga qanchalik mehribon bo’lgan, farzandday xizmatu mulozamat burchini ado etgan bo’lsa, Sayyid Hasanga ham shunday munosabatda bo’ladi. Ulug’ shoir har ikkisining motamiga sohibazo bo’lib, butun marosimlarini bajo keltirishga boshchilik qiladi. Sayyid Hasan vafot etgan kuni Navoiy Hirotda emas edi, podsholik farmoni bilan safarga jo’nagan edi. Shoir buni falakning zulmi deb hasrat chekadi, “ men boshingda turishni, sharbatingga shirin jonimni qo’shib, ezib bersam edi, muloyim gap qilib, ko’nglingni olsam, goh boshingdagi yostig’ingni tuzatib, goh oyog’ing yopsam, boshingga evrulib, farzandlik izhor aylasam” edi, deb o’kinadi.