Fakulteti yo’nalishi ning

Shavkat Mirziyoyev.


Mavzuning dolzarbligi: O'yin - bu maktabgacha yoshdagi bolalarni tarbiyalash, ularga turli xil harakatlarni ob'ektlar, usullar va aloqa vositalari bilan o'rgatish uchun kattalar tomonidan qo'llaniladigan bolalar faoliyati turlaridan biri. O'yinda bola shaxs sifatida rivojlanadi, u psixikaning o'ziga xos tomonlarini shakllantiradi, uning ta'lim va mehnat faoliyati muvaffaqiyati, odamlar bilan munosabatlari keyinchalik bog'liq bo'ladi. O'yin-kulgi va o'ynash orqali bolalar o'zlarining shaxsiyatiga ega bo'lishadi. Turli xil tuzatuvchi o'yinlar, hatto og'ir rivojlanishida nuqsonlari bo'lgan bolalarga bolalar muhitida va umuman jamiyatda turli xil zavq va turli xil aloqa vositalarini beradi. O'ynash har doim o'zaro ta'sirni o'z ichiga oladi, chunki o'ynash kimdir bilan aloqa qilish demakdir. Shu munosabat bilan, tuzatuvchi o'yin sheriklar o'rtasidagi muloqot bo'lib, ulardan biri o'quv o'yin faoliyatining birinchi bosqichida o'qituvchi (pedagog), keyin tengdosh yoki o'ynayotgan bolalar guruhidir. O'yin juda informatsion bo'lib, u nafaqat bolalarni atrofdagi dunyo bilan tanishtiradi, balki bolaning o'ziga o'zi va o'qituvchiga o'ynayotgan bola haqida ko'p narsalarni "aytib beradi". Turli xil og'ishlarga ega bo'lgan bola uchun o'yin uni ko'plab shaxsiy qiyinchiliklardan, tajribalardan, og'riqli his-tuyg'ulardan va ruhiy noqulaylikdan qutqaradigan modeldir. Mashhur psixolog D. B. Elkonin ta'rifiga ko'ra, o'yin ixtiyoriy xatti-harakatlar maktabidir. Bolani ba'zi bir og'ishlar bilan tik turing, u ikki soniya davomida turmaydi, lekin agar bu harakat o'yin kontekstiga kiritilgan bo'lsa, maqsadga allaqachon erishiladi.
Eng kasal o'g'il-qizlar qotib qoladilar va hatto bir oyog'ida harakatsiz turishadi. Bundan tashqari, o'yin axloq va harakat maktabidir. Psixolog A. N. Leontiev buni shunday ta'riflagan: "Siz bolaga" nima yaxshi va nima yomon ", deb o'zingiz xohlaganingizcha tushuntirishingiz mumkin, lekin faqat ertak va o'yin hissiy hamdardlik orqali, qodir. o‘zini birovning o‘rniga qo‘yish, uni axloqiy talablarga muvofiq harakat va harakat qilishga o‘rgatish. Kattalarning mohir tashkilotchiligi bilan o'yinlar, shuningdek, g'ayritabiiy bolaga ko'p fazilatlarni o'rgatadi: boshqalarga nisbatan bag'rikenglik, mehribonlik, sezgirlik, o'zaro yordam va boshqalar. Bunday ijobiy fazilatlarni tarbiyalash uchun faqat ko'p vaqt kerak bo'ladi. Boshqa hech bir faoliyatda bola o'yindagi kabi qat'iyatlilik, maqsadlilik, charchamaslikni ko'rsatmaydi. U o'zini butunlay qiziqarli o'yinga bag'ishlaydi, agar unga o'yin faoliyatining eng oddiy ko'nikmalari singdirilgan bo'lsa. O'yin natijasi u uchun har doim ham muhim emas, qanchalik qiyin bo'lmasin, unga jarayonning o'zi ko'proq yoqadi. Har qanday bola uchun o'yin - bu ish. O'yinning nazariy asoslari, bolalarni har tomonlama tarbiyalashning eng muhim vositasi sifatida, E.P. Flerina, E.A. Arkin; keyinchalik R.Ya. Lextman-Abramovich, N.M. Aksarina, A.P. Usovoy, V.P. Zalogina, T.A. Markova, P.F. Kapterev va boshqalar. Bolalar o'yinlarining pedagogik nazariyasining asosiy qoidalaridan biri - o'yin biologik emas, balki tarixiy xususiyatga ega. O'yinning tabiati va uning rivojlanish qonuniyatlarini bunday tushunish psixologlar L.S.ning tadqiqotlarida o'z aksini topdi. Vygotskiy, A.N. Leontiev, D.B. Elkonin va ularning izdoshlari. Olimlarning fikricha, bolalar o'yinlari o'z-o'zidan, lekin tabiiy ravishda kattalarning mehnat va ijtimoiy faoliyatining aksi sifatida paydo bo'lgan.