Favoyid ul-kibar alif harfining ofatlarining ibtidosi «favoyid»din

www.ziyouz.com kutubxonasi 

29

Topmadim ahli  vafo bori jahonni axtorib. 

Bosh oqardi — uzlat  avlodurki, ul  kofur  ila  

Sovutur, ulkim yigitlar bazmida kirgay qorib. 

Ey Navoiy, go‘yiyo yoring kelur, yo‘qsa nega  

Muztaribtursen — taning titrab, uzoring sarg‘orib. 

55

Chun bag‘ir zaxmlari butmadi, payvand qilib,

Itlaring ollida tashlay, necha parkand qilib. 

Ko‘nglum ochilmadi hargiz g‘ami ishq ichra, magar  

Ochqasen bir ani g‘unchangda shakarxand qilib. 

Ishqda men kebi Majnun yasadi kilki qazo,

Layli  ashkolini dildorima monand qilib. 

Xoli shavqi biladur tanda ko‘ngul qo‘ymishmen,  

Mo‘rni dona xayoli bila xursand qilib. 

Elga oshiqlig‘im izhor eta olmon, vahkim,  

Qo‘ydi olamda meni ishqi zabonband qilib. 

Soqiyo, boda keturgilki, agar davr budur,  

Nosihi shahr netar bizni xiradmand qilib. 

Ich, Navoiyki, bu tun raz qizini bermak emish,  

Piri mayxona seni o‘ziga farzand qilib. 

56

Xas kebi jismimg‘a hijron shu’lasi urdung borib,  

Barqi ofat birla xoshokimni kuydurdung borib. 

Aylabon gul, hajr azmig‘a chu surdung bodpoy,  

Buyla sarsar birla  ani  ko‘kka sovurdung borib. 

Tiyra aylab ko‘kni ul kulda bu yanglig‘ lutf etib,

Poyam  ahli  ishq  aro gardung‘a yetkurdung borib. 

Tindi sargardon ko‘ngul ko‘yungda har yon po‘yadin,  

Orzui vasldin ko‘nglumni tindurdung borib. 

Azm etarda barcha ishq ahlig‘a qilding xayrbod,  

Nayladuk ushshoq arokim, bizni yozg‘urdung, borib. 

Ul ko‘zi kofir sari borma deb erdim, ey ko‘ngul,  

Pand eshitmay, naqdi imoningni oldurdung borib. 

---

Alisher Navoiy. Favoyid ul-kibar