Alisher Navoiy.
Favoyid ul-kibar
www.ziyouz.com kutubxonasi
1
Alisher NAVOIY
FAVOYID UL-KIBAR
ALIF HARFINING OFATLARINING IBTIDOSI «FAVOYID»DIN
1
Ey, yetti manzar tarhig‘a me’mori sun’ungdin bino,
Masnu’lar foniy, vale maslubi soni’din fano.
Chekmay malak lutfung kuni juz zikr ila tasbih uni
Odam debon qahring tuni har dam «zalamno rabbano».
Hamdnngg‘a har ko‘tah nazar ham gungu lol o‘lg‘ay magar
Chunkim demish xayrul bashar ul yerda louhsi sano.
Jinsi bashar yo‘q ogahing, xurshid xoki dargahing,
Ko‘k mahd aro tifli rahing yetti atou to‘rt ano.
Faqr ahli istab qurbating, ahli g‘ino ham toating,
Yetkanga dog‘i furqating ne faqr nofi’, ne g‘ino.
Vaslingda ishrat xo‘b erur, ayshu tarab marg‘ub erur,
Sensiz manga matlub erur tanda alam, jonda ano.
Ishqingda bir devonalig‘, shavqingda bir farzonalig‘,
Ag‘yordin begonalig‘ aylab o‘zungga oshno.
Jurmu gunahlardin o‘tub, kelturma yuzga qo‘rqutub,
Lola agar sog‘ar tutub, musicha gar qilmish zino.
Bordur Navoiy bekase, ishq ichra andoqkim xase,
Chun o‘rtading ani, base, kuydurma do‘zaxda yano.
2
Ravshandururki mehr, yuzungdin olur safo,
Yo‘qsa, ne vajh ila qamar andin topar ziyo.
G‘arqi muhiti ishqing edi jon ila ko‘ngul,
Ul damki, ruh emas edi tan birla oshno.
Gulda yuzung latofatidin range ko‘rmasa,
Bulbulg‘a ne edi bu fig‘on birla, bu navo.
Bir zarra og‘zi ramzini har kimki angladi,
Yo‘li adam tariqiduru, zodi rah — fano.