Favoyid ul-kibar alif harfining ofatlarining ibtidosi «favoyid»din

www.ziyouz.com kutubxonasi 

98

May ichsa tez o‘lur el, sog‘da gar yovosh ko‘runur. 

Shikasta ko‘ngluma oz g‘am bo‘lubturur kulli,

Kesak qanoti sinuq qush ko‘ziga tosh ko‘runur. 

Ne kunki yuzini ko‘rsam, tushumga kirsa ne tong

Quyoshqa boqsayu ko‘z yumsa ham quyosh ko‘runur. 

Ne rud oqizding ulus qonidinki, tegrangda 

Nazarda soy toshidek necha boqsa, bosh ko‘runur. 

Mug‘ eshikin to‘radek yop yuzungg‘akim, gardun,  

Quyosh sinoni chekib tavrida savosh ko‘runur. 

Navoiyning bu namozi ne nav’ ekin, yo rab,  

Ki, sajda vaqti ko‘ziga ul egma qosh ko‘runur. 

190

Bag‘rimni tig‘i hajr ila yuz pora qildilar,  

To yor ko‘yidin meni ovora qildilar. 

Butkudek erdi vasl ila ko‘nglum jarohati,  

Hijron qilichi birla yana yora qildilar. 

Mazmuni o‘lmaku oti hijron g‘ami degan,  

Yuz ming jafoni jonima yakbora qildilar. 

Turg‘an yoshim oqizdilar ul oy firoqida,  

Sobitlarimni kavkabi sayyora qildilar. 

Voiz uni surud erur ishg‘oli ayshig‘a,  

Qismat kunida aniki mayxora qildilar. 

May tutki, jom davrida-o‘q toptilar iloj,

Jam’iki charx davrini nazzora qildilar. 

Yo rab, ne dey alarniki, miskin Navoiyni  

Behushu aqlu bedilu bechora qildilar. 

191

Har niyozu ajzkim, bu joni noshodimda bor,

Vahki, yuz ming oncha noz ul sarvi ozodimda bor. 

Va’dai mehru vafog‘a munkir o‘lma, ey pariy,  

Kim necha Majnunu vola men vale yodimda bor. 

O‘tidin Majnunning, ey roviy, ne hayrat qilg‘amen,  

Menki,  yuz  parvona  andoq  mehnatobodimda bor. 

---

Alisher Navoiy. Favoyid ul-kibar