Aziz Nesin

— 
Merhaba Ramazan Aydın!...
— 
Merhaba!...
Ramazan Aydın’ı daha yakından tanımak istiyordum. Ama o,
tahtaya adından başka bir- şey kazımamıştı, ne doğum yeri,
ne doğum tarihi... Nasıl olsa öğrenecektim herşeyi.
Ramazan Aydın, kasasına adını yazdığı pencere yanındaki
ranzanın üstünde yatıyordu. Bir pazar günü yatağına
uzanmış, köyünü, karısını, çocuğunu düşünüyordu.
Ramazan Aydın evliydi. Cıgara yaktı. Birkaç kez «Gel
tezkere geel!» diye bağırarak içini çekti. Ofladı, pufladı. Bu
bunalımdan sonra bir yaratma duygusu önce müzik olarak
belirdi. Bir türkü söylemeye başladı, sonra türkü bir
mayaya dönüştü. Daha önce duyup bildiği türkü değildi bu.
Sözlerini de, sesini de Ramazan Aydın yaratmıştı.
«Sen de kara bahtım gibi vefasız çıktın...»
«Sen de kara bahtım gibi hayırsız çıktın...»
Ramazan Aydın'ın butürküyü söylediğini kesinlikle
biliyorum. Duvarlardaki yazıları incelerken. o yazılar
arasında bu türkünün duvara kurşun kalemle yazılı
olduğunu gördüm. Yazıdaki harflerin çoğu, kimi kelimeler
silinmiş olduğu için bu iki dizeyi ortaya çıkarmak için uzun
uzun çalışmam gerekti. Pencere kasasına kazılı Ramazan
Aydın yazısının harfleriyle bu türkünün harfleri arasında
büyük benzerlik vardı. İki yazının da aynı elden çıktığı belli
oluyordu.
Ramazan Aydın’ın bu türküyü söylediğini doğum tarihini,
köyünü, kasabanı yazmadın?
Yazacaktım, ama vakit kalmadı ki... Tam adımı kazımıştım,
çakıyla, çavuş nöbetçileri çağırdı. Ben cephanelik nöbetine
gittim. Gece de karargâh nöbeti tuttum. Ondan sonra da bir
daha, adımı kazıdığım yere memleketimi, doğum tarihimi
yazmayı akıl etmedim. Ama koğuşun başka yerlerine, nöbet
tuttuğum cephaneliğin duvar taşlarına künyemi tam olarak
yazmışımdır. Hattâ bir keresinde arkadaşlarla İstanbul'a
pazar iznine gitmiştik de üç arkadaş Bayezit kulesine
çıkmıştık. Kulenin merdiveni çok dik olduğundan, soluklana

---

soluklana basamakları çıkarken her dinlendiğimiz yerde
kulenin taşlarına künyemi yazmıştım.