shakl-shamoyili bilan tuzukroq tasavvur ham qilolmasdilar,
lekin qiziq joyi shundaki, kechmish saodatga ishonchni
yo‘qotib, uni ertak deb o‘ylash barobarida ular qaytadan
beg‘ubor va baxtiyor bo‘lishni shunday orzu qildilarki, o‘z
orzulariga bandi bo‘lib unga ilohiy tus berdilar, shu intilish
yo‘lida ibodatxonalar tikladilar. O‘z g‘oyalari va
orzularining ro‘yobga chiqmasligiga ishonib turib, ko‘z
yoshlari bilan uni ilohiylashtirdilar, unga sajdalar qildilar.
Lekin o‘sha mas’ud va mas’um damlarga qaytish imkoni
tug‘ilib, kimdir: “Unga qaytishni istaysizmi?” — deb
so‘rasa, ular, shubhasiz, bosh tortgan bo‘lardilar.
Ular menga: «Ha, biz yolg‘onchimiz, zolim va adolatsizmiz,
biz buni bilamiz, o‘z holimizga yig‘laymiz, buning uchun
Do'stlaringiz bilan baham: |
