G'arb adabiy nazariy tafakkur tarixi

IJTIMOIY G'OYA VA BADIIY G'OYA O'RTASIDAGI UMUMIYLIK

Badiiy gʻoya — adabiyot va sanʼat asarlari zamirida yotgan emotsional obrazli 

fikr. Hayotda roʻy bergan yoki roʻy berishi ehtimol tutilgan har bir voqea va hodisa adabiyot va sanʼat asarlarida oʻz ifodasini topishi mumkin. Yozuvchi yoki sanʼatkor tomonidan tasvir etilgan shunday voqea va hodisa badiiy g’oyaning predmeti hisoblanadi. Badiiy g’oyaning emotsional taʼsir kuchi, voqea va hodisaning muhimligi hamda uni tas-virlagan yozuvchi yoki sanʼatkorning mahorati bilan belgilanadi. Badiiy g’oya tasvir etilgan voqea va hodisaning oddiy inʼikosi yoki shu voqea va hodisadan hosil boʻluvchi tasavvur, maʼno va mazmungina emas, balki izgu hayotiy 
voqea va hodisani muayyan nuqtai nazardan idrok va talqin etish natijasida yuzaga 
kelgan emotsional obrazli fikrdir. Shoʻro davri adabiyotshunosligi va 
sanʼatshunosligida g’oya tushunchasi ostida badiiy g’oya nazarda tutilgan boʻlsada, 
bu g’yaga ijtimoiy-siyosiy tus berilgan, adabiyot va sanʼat asarlaridan shoʻro davri 
mafkurasi talablari bilan uygʻun boʻlgan g’yagina axtarib kelingan. Bunday g’ya 
topilmagan taqdirda, u yoki bu asar muallifi maslaksizlikda, gʻoyasizlikda ayblangan. Vaholonki g’oya badiiy tafakkur mevasi va shu tafakkurning u yoki bu asardagi voqea tasviridan kelib chiquvch muayyan emotsional taʼsir kuchiga ega boʻlgan obrazli koʻrinishidir. Inson bu dunyodagi moʻʼjizalardan biri Niagara shalolasini koʻrib, mahliyo boʻlishi, choʻchishi yoki hayratga tushishi mumkin. Agar shu shalolaning hayratomuz manzarasi badiiy asarda muayyan maqsadda tasvir etilgan boʻlsa, undan kelib chiquvchi emotsional obrazli fikr oʻquvchi yoki tomoshabinni faqathayratga solibgina qolmay, unda boshqacha fikrni, kayfiyatni ham uygʻotadi. U mazkur asarni oʻqib yoki koʻrib, inson tabiat kuchlari oldida ojiz bir mavjudotdir, degan fikrga kelishi mumkin. Aksincha, u ana shu dahshatli goʻzallik ham Inson uchun Alloh tomonidan yaratilgan, degan yuksak bir fikrga kelishi ham tabiiy. U qanday fikrga kelgan boʻlmasin, bu fikr-xulosa shu voqea tasvir etilgan asar zamirida yotgan va muallifning 
niyati bilan bogʻliq boʻlgan badiiy g’oyadir.
Qadimgi davrlarda adabiy asarning yaxlitligi qahramonning birligi bilan 
belgilanadi, deb ishonishgan. Ammo hatto Aristotel ham bunday qarashning 
noto'g'riligiga e'tibor qaratib, Gerakl haqidagi hikoyalar har xil hikoyalar bo'lib 
qolishiga qaramay, ular bir kishiga bag'ishlangan bo'lsa-da, va ko'plab 
qahramonlar haqida hikoya qiluvchi "Iliada" to'liq asar bo'lishni to'xtatmaydi. .
Asarga butun xarakterni beradigan qahramon emas, balki unda qo'yilgan 
muammoning birligi, ochib berilgan g'oyaning birligi. Adabiy rassom asarlaridagi 
obraz mavzusi inson hayotining turli xil hodisalari, tabiat hayoti, o'simlik va 
hayvonot dunyosi, shuningdek moddiy madaniyat (binolar, jihozlar, shahar 
turlari va boshqalar) bo'lishi mumkin. Ammo badiiy adabiyotda bilimlarning 
asosiy mavzusi inson hayotining xarakterli xususiyatlaridir. Bu odamlar tashqi 
ko'rinishlarida, munosabatlarida, faoliyatida va ichki, aqliy hayotida ijtimoiy 
belgilar. 
Tomashevskiy:«Asarning alohida elementlari ma'nolarining birligi. U 
badiiy qurilish tarkibiy qismlarini birlashtiradi ”. Syujet bir xil bo'lishi mumkin, 
ammo mavzu boshqacha. Ommaviy adabiyotda syujet mavzu ustida tortadi. 
Hayot ko'pincha tasvirning ob'ektiga aylanadi. Mavzu ko'pincha muallifning 
adabiy moyilligi, uning ma'lum bir guruhga mansubligi bilan belgilanadi. Ichki 
mavzu kontseptsiyasi - yozuvchi uchun o'zaro bog'liq mavzular, bu uning barcha 
asarlarini birlashtirgan tematik birlikdi. Moliyer "Tartuffe" komediyasida, 
qahramon timsolida to'g'ridan-to'g'ri va halol odamlarni aldayotgan yolg'onchi va 
ikkiyuzlamachini tasvirlab, o'zining barcha fikrlari va harakatlarini ana shu salbiy 
xarakter xususiyatining namoyon bo'lishi sifatida tasvirlagan. Tartuffe nomi 
munofiqlar uchun maishiy nomga aylandi.