Hamkorlik masalalari” mavzusidagi Xalqaro ilmiy-amaliy konferensiya materiallari

Key words: language lexicon, lexical gap, lexical development, internal possibilities, 
norm, literaryization. 
O‘zbek adabiy tilining barqarorlashuv jarayonlarida leksik sathdagi bo‘shliqlarni 
to‘ldirish tajribalari, tildagi leksik-semantik jarayonlarga ongli aralashuv til sofligini saqlab 
qolish va uning ifoda imkoniyatlarini kengaytirish uchun juda muhim ekanligini ko‘rsatadi. 
Albatta, til leksikasi taraqqiyotining har qanday bosqichida joriy davrga mos va xos til 
normasini, ehtiyojlarini o‘rganish, shu asosda leksik sathdagi bo‘shliqlarni to‘ldirishga munosib 
(muqobil) shakllarni topish hamda ommalashtirish tilshunoslikning muhim vazifalaridan 
sanaladi.
Tilning taraqqiyoti tafakkurning taraqqiyotini ta’minlash barobarida, o‘z leksik 
tarkibining uzluksiz boyishini ta’minlaydi. Tafakkurda paydo bo‘luvchi muayyan tushuncha tilda 
ifodalanmasligi mumkin, lekin uni ifodalash ehtiyoji doim sezilib turadi.
Milliy tilshunosligimizda til leksikasini sheva so‘zlari asosida boyitish va shu orqali tilning 
ifoda imkoniyatlarini kengaytirishga qadimdan, xususan, Mahmud Koshg‘ariy yashagan 
davrdanoq e’tibor qaratila boshlangan. Bu boradagi ishlar, ayniqsa, XX asrda yanada jadallashdi.
Xususan, shevalarning leksik xususiyatlari Y.D.Polivanov, G‘.O.Yunusov, K.K.Yudaxin, 
A.K.Borovkov, V.V.Reshetov, Sh.Afzalov, H.G‘ulomov, T.Mirsoatov, Y.Aliyev, S.Ibrohimov, 

Katta o‘qituvchi, Alisher Navoiy nomidagi Toshkent davlat o‘zbek tili va adabiyoti universiteti

---

385 
I.Farmonov, O‘.Sharipov, N.G‘afurova, I.Shamsiddinov, H.Uzoqov, S.Zufarov, T.Yo‘ldoshev, 
H.Sharipov, T.Sodiqov, T.Qudratov, B.Jo‘rayev, M.Mirzayev, V.Egamov, O.To‘raqulov, 
E.Sheraliyev, A.Ishayev, N.Rajabov, F.Abdullayev, E.O‘rozov, Sh.Nosirov, X.Jo‘rayev, 
Q.Muhammadjonov, S.Raximov, R.Jomonov, Y.Ibragimov, A.Shixiyev, N.Shoimova, 
R.Yo‘ldoshev, M.Begaliyev, B.To‘ychiboyev, Q.Qashqirli, S.G‘aybullayev, A.Allaberdiyev kabi 
tadqiqotchilar tomonidan tizimli o‘rganildi. Mazkur tadqiqotlarning aksariyatida sheva so‘zlarini 
adabiy tilga qabul qilish, ommalashtirish borasida o‘rni bilan taklif va tavsiyalar berilgan. 
Ayniqsa, Fitrat, V.V.Reshetov, Sh.Shoabdurahmonov, B.Jo‘rayev, F.Abdullayev, X.Doniyorov, 
A.Hojiyev, A.Ishayev, R.Jomonov, N.Murodova kabi olimlarning ishlarida dialektal so‘zlarning 
adabiy til leksikasini boyitish imkoniyatlari haqida salmoqli fikrlar bildirilgan.
Adabiy tilning shakllanishi va rivojlanishida uning leksik normalarini belgilash hal 
qiluvchi ahamiyatga ega. “Normalashni esa tilshunoslik fanisiz tasavvur etish mumkin emas” 
[Hojiyev, 1987: 4].
Hozirgi zamon o‘zbek adabiy tilining leksik me’yorlarini belgilash va uning leksik 
boyishida ichki imkoniyatlarga asoslanish lozimligiga XX asrning ikkinchi choragidan e’tibor 
qaratila boshlandi. Xususan, 1929-yil may oyida o‘tkazilgan Til islohoti va imlo 
konferensiyasida imloni takomillashtirish bilan birga adabiy til leksik normalarini belgilash 
yuzasidan ham bir qator chora-tadbirlar ko‘rishga, o‘zbek tilining ichki imkoniyatlarini o‘rganish 
va shu asosda adabiy tilni va uning leksik normalarini belgilashga ham e’tibor berildi. 
Chunonchi, mazkur konferensiya qarorlarida so‘zlashuv va shevaga xos so‘zlarni adabiy tilga 
qabul qilish mezonlari va bu usulning til boyishidagi maqbul (va matlub)ligi alohida 
ta’kidlanadi:
“4-O‘zbek adabiy tilini O‘zbekistondag‘i rayo‘nlarning har qaysisida bo‘lg‘on har qanday 
shevadan oling‘on yangi so‘zlar va shakillar bilan boyitu mumkin va lozimdur, faqat bu yangi 
so‘z va shakillarning quyidag‘i shartlarg‘a muvofiq bo‘luvlari matlubdir: 
1) u so‘z va shakillar butun o‘zbek xalqi uchun tushinishli bo‘lsa, 
2) u so‘z va shakillar o‘zbek xalqining, shubhasiz, ko‘pchiligiga tushinishli bo‘lsa, 
3) 
u so‘z va shakillar butun o‘zbek tili o‘sishining jarayonida tug‘(il)ip, xalqqa 
tushinishli va tilning boyivi uchun zarur bo‘lsalar” [Alanga, 1929: 4] 
Yetuk tilshunoslar, ziyolilar va jadidlar tomonidan amalga oshirilgan sa’y-harakatlar 
natijasida hozirgi o‘zbek adabiy tili, asosan, o‘zbek tilining ichki imkoniyatlaridan oziqlantirildi, 
umumxalq tilining aksar umumiy xususiyatlari adabiy tilning asosiy me’yorlari sifatida 
belgilandi [Azimov, 2014: 152]. Shundan keyingi salkam bir asrlik davr mobaynida ham tilning 
ichki imkoniyatlaridan adabiy tildagi muayyan bo‘shliqlarni to‘ldirishda samarali 
foydalanilmoqda. 
Tan olish kerakki, tilshunos olimlar, xususan, shevashunoslar tomonidan tavsiya 
etiladigan yangi so‘zlarning adabiylashuvi ham oson kechmaydi. Zero, har qanday yangi so‘z 
(tavsiya etiladigan birlik) adabiy til uchun leksik bo‘shliq hisoblanuvchi tushunchani nomlashga 
mos bo‘lmasa, uni adabiy til leksikasiga olib kirishning o‘zi ham be’mani ishdir. Chunki adabiy 
til leksikasi til sohiblarining muloqoti uchun eng zarur birliklarni saralab, o‘zlashtirib olgan 
(bo‘lgan) tilning barqaror shaklidir.
Dialektologik tadqiqotlarda adabiy til leksikasiga kiritilmagan qirq mingga yaqin 
dialektal so‘z mavjudligi qayd etiladi [Ishayev, 1990: 18]. Garchi ko‘pgina dialektologik 
tadqiqotlarda adabiy til leksikasidagi tegishli bo‘shliqni to‘ldirishga munosib bo‘lgan ko‘plab 
so‘zlar tavsiya etilsa-da, ularning juda kam qismi adabiylashishga “muvaffaq” bo‘ladi. Chunki 
tavsiya etilgan dialektizmlarning aksariyati adabiy tildagi muayyan so‘zga ma’nodosh (muqobil) 
bo‘ladi. 
O‘zbek adabiy tilining leksik me’yorlarini tavsiflovchi izohli lug‘atlarga kiritilgan 
so‘zlashuv va shevaga xos so‘zlarning miqdori va miqyosiga qarab bu boradagi tavsiyalarning 
qanchalik joriylanishini baholash mumkin. 1981-yilda nashr etilgan “O‘zbek tilining izohli 
lug‘ati” (keying o‘rinlarda – O‘TIL)da 1756 ta so‘zlashuv tiliga xos va 715 ta shevaga xos so‘z 
qayd etilgan [Jomonov, 1991: 55]. Aniqki, lug‘at tuzuvchilar mazkur so‘zlarni adabiy til uchun 

---

386 
ahamiyatli bo‘lganligi uchun lug‘atga kiritgan. Ma’lumki, “normativ lug‘at tuzish va unda 
adabiy til normalarini to‘g‘ri belgilash uchun tilning butun leksik boyligi hamma manbalardan, 
shu jumladan, dialektlar va so‘zlashuv tilidan foydalanib tanlanishi va puxta o‘rganilishi kerak” 
[Ma’rupov, 1964: 11]. Bu o‘rganishlar natijasida til sohiblarining deyarli barchasiga tushunarli 
bo‘lgan va ular nutqida qo‘llanadigan birliklar me’yoriy leksik birliklar sifatida e’tirof etiladi va 
normativ lug‘atlarga kiritiladi. Mazkur leksik birliklarning avvaldan qo‘llanishda ekanligi, 
tilning ichki imkoniyatlari asosida yasalganligi, ko‘pgina dialekt yoki so‘zlashuvda faol 
qo‘llanilishi ularning me’yoriyligini belgilashda katta ahamiyat kasb etadi. “O‘zbek tilining 
izohli lug‘ati” uchun dialektizmlardan so‘z tanlash prinsiplari va ularning berilishi”ni 1981-yilda 
nashr etilgan izohli lug‘at misolida tahlil qilgan R.Jomonov mazkur lug‘atdagi dialektizmlar 
miqdorini kam deb baholaydi. Shuningdek, o‘z kuzatishlarida aniqlangan 500 dan ziyod so‘zni 
mazkur lug‘atga kiritish uchun tavsiya etadi. To‘ldirilgan va qayta nashr qilingan O‘TILda olim 
tavsiya etgan so‘zlardan go‘mma (152), jo‘gi (156), ijikilamoq (175), iqtibos (157), kadi (158),