Huzuridagi bilim va malakalarni baholash agentligi

Turkcha
Testlar
Çocuk kűçűkken her gördüğüne dikkat eder, sonra da bu gördüklerini taklit etmeye, 
işittiklerini söylemeye, bűyűklerden gördűğű her şeyi tekrar etmeye çalışır. Bu bakımdan anne 
ve babalar, her hususta yavrularına örnek olmalıdırlar. 
Çocuklarını evde veya komşu çocuklarıyla beraber oyun oynamaktan mahrum eden ana 
babalar, onları gelişebilmeleri için şart olan temel ihtiyaçlarından mahrum etmiş olmaktadırlar. 
Netice itibariyle oyunun faydalarını şu şekilde sıralamak mümkündür: fiziksel boyut: canlı ve 
hareketli bir oyun, kasların gelişimi için zarurettir; pedagojik boyut: oyun çocuğun bir çok araç 
ve gereci öğrenmesine, çeşitli şekiller, renkler, hacimler ve giysiler tanımasına yardım eder. 
Diğer kaynaklardan elde edemediği birçok bilgiyi görerek öğrenir; sosyal boyut: oyun esnasında 
çocuk diğer çocuklarla nasıl sosyal ilişkiler kuracağını, dayanışma esaslarını ve yetişkinlere nasıl 
davranacağını öğrenir; ahlaki boyut: çocuk oynarken ilk aşamada doğru ve yanlış kavramlarını, 
adalet, doğruluk, dürüştlük, emanet gibi temel değerleri öğrenir; űretici boyut: oyun vasıtasıyla 
çocuk üretici gücünü ortaya koyabilir ve aldığı fikirleri deneyebilir; kişisel boyut: çocuk 
kendisiyle ilgili birçok şeyi keşfeder, arkadaşlarıyla olan münasebetlerinde kendisinin güç ve 
yeteneğini tanır, kendisini onlarla karşılaştırır, problemlerinin üstesinden nasıl gelebileceğini 
öğrenir. tedavi boyutu: oyun vasıtasıyla çocuk çeşitli baskılar sonucu doğan stres ve gerilimi 
üzerinden atar. Bu yüzden bir takım baskı ve yaptırımların fazlasıyla uygulandığı evlerden gelen 
çocuklar, diğer çocuklara nispetle daha çok oynarlar. Ayrıca oyun, kin ve düşmanlığı bertaraf 
etmek için en güzel yoldur. 
Çocuk terbiyesi anne babanın en başta gelen vazifelerindendir. Anne babalar, öncelikle 
kendi davranışlarıyla çocuklarına örnek olmalıdırlar. Anne babanın hayatta yaptıkları her şey 
çocuğun terbiyesini etkiler. Çűnkű ailede çocuk gördüğü ve işittiği herşeyi algılar, hafızasında 
kaydeder. 
Her dünyaya gelen insanın masum, tertemiz doğduğu ve anne babanın vereceği eğitime göre 
çocuğun inanç sahibi olacağı göz önüne alındıgında, küçük yaşlardan başlayarak, her dönemde 
yaşına uygun olarak onun inanç eğitimine, ayrıca beden, ahlak, duygu, fikir ve hatta meşru sınırlar 
içinde cinsi eğitimine önem verilmelidir. Anne ve babaların mühim vazifelerinden biri de, 
çocuklarını temiz, düzenli ve disiplinli olarak yetiştirmektir. Çocuklarını güzel terbiye eden milletler 
huzur ve medeniyetin zirvesine ulaşırlar. İtikadın yaşandığı bir aile içinde büyüyen çocuğun 
istidatları iman istikametinde gelişip olgunlaşır. 
Ailede verilen terbiye kalıcıdır. İnsanlık tarihi bouynca aile terbiyesi üzerinde önemle 
durulmuştur. Çocuk, ilk terbiyeyi aile ocağında, anneden alır. Anne, tabii olarak vaktinin çoğunu 
ev içinde çocuklarının bakımı ve terbiyesi ile geçirir. Çocuk dűnyaya geldiği günden itibaren 
annesinin gönlünde ve kucağındadır. Anne doğuruncaya kadar karnında taşıdıgı yavrusunu, bu 
sefer ölünceye kadar gönlünde taşır. 
Çocuk terbiyesinde dikkat edilecek diğer mühim esas da “helal lokma”dır. Anne, bu 
konuda çok dikkatli ve titiz olmalı, haram ve şüpheli lokmalardan kaçınmalıdır. Çűnkű 
yavrusunun maddi ve manevi yapısı bu lokmalardan oluşmaktadır. Bu suretle doğacak çocuk 
anne ve babasına saygılı ve milletine hizmetkar olur. Bunların hepsi rızkın ve gıdanın helal ve 
temiz olmasının bereketiyle meydana gelir. Hamilelik döneminde anne kendilerine hürmet ve 
muhabbet duydugu kimselere teşekkür etmeli ve onları daima hatırlamalıdır. 

---

15