I bob. Abdulla qodiriyning hayoti va ijodiy faoliyati

1.2. Abdulla Qodiriyning ilk badiiy ijodi.
Abdulla Qodiriy ijodkor sifatida o‘z adabiy faoliyatini she’riyatdan boshladi, uning “To‘y”, “Millatimga”, “Fikr aylag‘il”, “Ahvolimiz” kabi she’rlari shu davr mahsulidir.
Oradan ko‘p o‘tmay uning “Baxtsiz kuyov” dramasi, “Juvonboz”, “Uloqda” hikoyalari kitobxonlar qo‘liga borib tegdi.
Abdulla Qodiriyning tom ma’nodagi jurnalistik faoliyati 1917 yil fevral inqilobidan keyingi davrga borib taqaladi. Shu davrdan boshlab uning matbuotda maqolalari, felyetonlari, hajviyalari, ochiq xatlari chiqa boshladi: “Shodmarg (Kichik feletun)”, “Ishtirokiyun” 1917 yil, 21 mart, “Saylovmi, Bosqunlikmi kaykan”, “Ulug‘ Turkiston” 1917 yil avgust.
1919 yildan boshlab Oziq qo‘mitasi organi “Oziq ishlari” gazetasida muharrir bo‘lib ishlaydi. Bu davrda u “Inqilob” va “Kommunist yo‘ldoshi” jurnallarida mas’ul kotib, jurnalist-publitsist sifatida faoliyat ko‘rsatadi. 1923 yilda “Mushtum” jurnalining tashkil etilishi ham bevosita Abdulla Qodiriy va G‘ozi Yunus (Yunusov G‘ozi olim- 1893-1939) faoliyati bilan uzviy bog‘lanadi. Bu haqda Qodiriy quyidagilarni yozadi: “23-yilning fevral oyida, shekilli, “Turkiston” gazetasiga o‘rtoq Abdulhay Toji muharrir belgilanadi va shu o‘rtoq bir kulgi jurnali chiqaringiz, deb men bilan G‘ozini chaqirdi. (Bu vaqtda G‘ozi gazetaning muharriri edi). Biz ikkovimiz ishga kirishdik-da, natijada sakkiz soncha “Mushtum” chiqdi”.
Abdulla Qodiriyning “Mushtum” jurnalini tashkil etilishi va Moskvaga o‘qishga ketgunigacha, ya’ni 1924 yilgacha matbuotda ko‘plab chiqishlar qiladi. Quyida ularning ayrimlarini ko‘rib, tahlilini keltiramiz va albatta, birinchi bo‘lib felyetonlariga murojaat qilamiz.
“Dumbasi tushib qolgan emish. Kichkina feletun. “Eski shahar oziq sho‘basiga bag‘ishlayman” (“Ishtirokiyun” 1919 yil avgust.) Ushbu felyeton orqali o‘sha davr Oziq qo‘mitasining faoliyatini hajv orqali yoritadi. Go‘sht mahsulotiga bo‘lgan talabni, narxi va fuqoroning ahvolini anchadan beri go‘sht yemay yurgan, “go‘shtsirab ketgan” obraz yordamida, achchiq kinoyalar bilan ifodalaydi. “Komitet qo‘yining dumbasi tushib qolgan” deb xalqqa tarqatilayotgan go‘shtning ahvolini tasvirlaydi.
“Bozor surishtirmaydir (kichik feleto‘n) ”. “Ishtirokiyun” 1920 yil 16- aprel. Bu felyeton orqali jurnalist xalq ahvoli haqida ayniqsa, o‘sha davr madaniy hayotining muhim jihati bo‘lgan teatr san’ati, teatr tanqidchiligini yoritishga harakat qiladi. Bundan tashqari, etikchi kosib tilidan yaroqsiz mahsulotga nisbatan: Xayf bo‘lmasin, bozor surishtirmaydir” jumlasining berilishi o‘sha vaqtda hech kim o‘z ishi bilan shug‘ullanmaytgani, natijada ishlar “o‘lda-jo‘lda”, mahsulot sifatsiz ekanligi tasvirlanadi.
“Nega kim” (Kichkina feleto‘n). Elbekga bag‘ishlab. “Ishtirokiyun” 1920 yil 8 may.
Bu chiqishi orqali Abdulla Qodiriy Elbek, Xamza, N. To‘raqulovlar bilan bog‘liq ba’zi ma’lumotlarni berib o‘tadi. Ayniqsa To‘raqulovning matbuotdagi chiqishlarini keskin tanqid qiladi. Bundan tashqari gazeta faoliyati va zamon nozikligini quyidagicha tasvirlaydi.
“Ishtirokiyun” gazetasi necha bir kun chiqib, bir kun oqsay boshladi?
-Negakim, xarf teruvchi xizmatlarini hukumat ortiqcha to‘ydirib, qorin soldirg‘ani uchun”
“Nega so‘zini shu yerda to‘xtatmoqchi bo‘lasan?”
-“Negakim bundan ortiqni zamon ko‘tarmagani uchun!”
Bundan tashqari “Kula-kula o‘lasan”, “Ijmoli sayosiy”, “Azob bog‘chasida-yig‘i- sig‘i kechasi”, “Qazoyi osmonitlar”, “Qurbonlik o‘g‘rilari”, “Mochalov”, “Layli va Majnun”, “Past-u baland dunyoda”, “Huquq” kabi felyetonlarida jamiyatdagi muammolar, insonlarning huquqsizligi jamiyat peshvolarining faoliyati, ijtimoiy-madaniy hayotdagi o‘zgarish va keskinliklarini tasvirlaydi.
Abdulla Qodiriyning munaqqid, beayov hajvchi ham bo‘lganligini uning 1923 - 1926 yillari yozgan maqola, felyeton va hajviyalaridan bilish mumkin. Adibning publitsistik mahorati aynan 1920-yillari kamol topgan, bugun biz to‘lqinlanib o‘qiydigan hajviyalari ham o‘sha yillari matbuot yuzini ko‘rgan edi. Yozuvchi haqidagi xotiralarda aytilishicha, o‘z davrida odamlar uning har bir yangi asarini intiqlik bilan kutar ekan. Masalan, Qodiriyga zamondosh shoir Toshqin (Mo‘minjon Muhammadjon o‘g‘li) xotiralarida yozilishicha, Julqunboyning asari "bosilib, do‘konlarga chikishi bilan ming-ming o‘zbek, tojik, qozoq, qirg‘iz va tatarlar navbatga tizilishar" ekan. Bunday shuhratni unga o‘sha ikki yirik asari keltirgan, desak ham bo‘ladi. Ammo, o‘ylashimizcha, "O‘tkan kunlar" (1926 yili to‘lik chop etib bo‘lingan) va "Mehrobdan chayon" (1928 yili kitob holida nashr qilingan) asarlari to‘liq yetib borgunga qadar ham Julqunboy nomi xalq orasida mashhur bo‘lgan.
Abdulla Qodiriyning 1924 yilgacha, ya’ni Moskvaga o‘qishga ketgunigacha yozilgan aksariyat maqola va hangomalarida o‘sha davr butun bo‘y basti bilan namoyon bo‘ladi. Ayniqsa, o‘z millatining ma’rifatsizligi, ilm-ma’rifatga qiziqmasligi ijodkorni bu mavzuga qayta va qayta murojaat qilishga majbur qiladi: “Qiroatxonalarimiz”, “Tilxat”, “Ikki og‘iz tariqatdan ham bo‘lsin”, “Chuvi chiqdi”, “Solnoma”, “Ma’orif sho‘rosi diqqatiga”, “Bizda teatru ishining borishi” (Teatru va muzika), “Eski kitoblar savdosini qo‘lga olaylik”, “Tarbiya ishlariga diqqat”.
Jurnalist-publitsistning “Toshkent xabarlari” ва “Bildirishlar” maqolalarida esa o‘sha davrning siyosiy o‘yinlari, ishchi va mehnatkashlarning ahvoli, savdo-sotiq va xalqning murakkab ahvoli kuchli hajv orqali ifodalanadi.
Abdulla Qodiriy 1924 yilning yozida Moskvaga ketadi va Valeriy Bryusov nomidagi jurnalistlar institutiga o‘qiydi, ammo Respublika matbuoti, xususan “Mushtum” jurnali bilan aloqasini uzmaydi.
Abdulla Qodiriyning “Moskvadan” turkumi ostida bir qancha hajviy maqolalari, xatlari e’lon qilinadi. 1925 yilda yozuvchining “Mushtum” nomli ancha jiddiy tanqidiy maqolasi “Qizil O‘zbekiston” gazetasida bosiladi. Maqolada jurnalning o‘sha kezlardagi faoliyati, istiqboli ancha chuqur tahlil qilinadi, “Mushtum” jamoasining yanada faolroq bo‘lishiga da’vat etadi.
1923-1926 yillar davomida “Mushtum” jurnalining qiyofasini belgilovchi, hajviy qissa janrining yetuk namunalari e’lon qilinadi. “Kalvak Maxsumning xotira daftaridan” hajviy qissasi jurnalning “Mushtumning bordi-keldisi” rubrikasi ostida 21-sonda davomli nashr etiladi. Asar qahramoni haqiqiy hayotdan butunlay uzilgan, xurofotdan boshqa narsani ko‘ra olmaydigan mahalla masjidi imomi Kalvakning kulguli sarguzashtlari, tug‘ilishidan boshlab boshdan kechirgan voqea –hodisalar hikoya qilinadi. Kalvak Maxsum – taraqqiyot dushmani. Har qanday o‘zgarishlarga qarshi bir odam. Uni jamiyat allaqachon chiqindi sifatida uloqtirib tashlagan. U shu darajada mutaasibki, ruhoniy bilimlarini ham yolchitib o‘rgangan emas. U shu darajada taraqqiyotdan orqada qolib ketganki, sho‘rolar maktabida o‘qiyotgan yosh qizchalarning maktabga ochiq borishi-yu ularning kiyinishi unga buzuqlik, g‘ayri shar’iy ko‘rinadi. U o‘z so‘zlari, savollari bilan o‘z ruhiy olamini namoyish qiladi.
Kalvak Maxsum realistik hajviy obraz bo‘lib, ana shu jihati bilan alohida ajralib turadi. U ham kulguli ham fojeali obrazdir.
Ijodkorning “Toshpo‘lad tajang nima deydi?” hajviy turkumida o‘ziga xos voqea tasvirlanadi. Unda o‘z davrining yangi bir ijtimoiy tabaqasi jaholat va qoloqlik muhiti yaratgan chapanilar ustidan kulgu ustuvordir.
Faqat chapani – takasaltanglar ustidangina emas, ularning hatti-harakatlari, so‘zlashuv va imo-ishoralari orqali nopob boylaru bayonlar, hokim-u hakamlar ustidan ham ayovsiz kulgu, faqat kulguning o‘zigina emas, ayovsiz masharalash maqsadlari ilgari suriladi.
Uning "Mushtum", "Inqilob" jurnallari, "Ishtirokiyun", "Qizil bayroq" gazetalarida chiqqan hajviy asarlari, tanqidiy maqolalari nimasi bilan xalqqa yoqar edi? Mutolaa qilganimizda guvoh bo‘ldikki, mazkur nashrlarda Julqunboy, Ovsar, Shilg‘ay, Dumbul (Qodiriy tahalluslari) imzolari bilan yozilgan birorta asar yo‘qki, unda kulgi, tanqid va yo bittagina bo‘lsa-da, qalampirta’m so‘z, qochirim ibora topilmasa! Xalq tilida bo‘lgan va bo‘lmagan (ya’ni, faqat Qodiriyga xos) g‘aroyib jumlalar, tesha tegmagan iboralar, maqol va matallar bu jajji asarlarga yanada jozibadorlik bag‘ishlagan deyish mumkin. Ajabtovurligi shuki, sizu bizning og‘zimizdan chiqsa ot hurkadigan "kalomi muborak" - so‘kish va hakorat so‘zlari ham, Ovsar yo Dumbul felyetonlarida o‘zining dag‘al ma’nosini andak o‘zgartirgandek, qulog‘ingizga yoqimli eshitiladi. Masalan, "qornini yorg‘anda alif o‘rniga loaqal kaltak chiqmayturg‘an dardisar" deb ta’riflaydi yozuvchi "Eshonlarimiz" sarlavhali felyetonida bir qahramonini. Uning savodsiz bir nodon ekanligini bu qadar obrazli tasvirlash uchun uncha-muncha qalam ojizlik qilgan bo‘lur edi...
1924 yili "Maskov xatlari" turkum xatlarining birida Turkistonda chiqayotgan gazetalarni tahlil qilar ekan, ruscha "skidka" so‘zini o‘zbekcha maqolada "guzasht" (tojikcha so‘z) deb ishlatgan muallifni Julqunboy shunday "chaqib" oladi: "Skidka"ni "guzasht" deydir, "chegirish" degan bilan tili kesilib qoladir..."
Bir vaqtning o‘zida ko‘p ishlarga unnaydigan bir zamondoshi qiyofasini "Olti yillik bazm" maqolasida shunday chizadi:
"To‘rt tomong‘a yugurib tili bir yarim qarich osilg‘an; bir ko‘zi Mag‘ribda, bir ko‘zi Mashriqda; serharakatu bebarakat..."
"G‘idi-bidi gaplar" hajviyasida bir so‘fi haqida: "Ko‘zining yoshidan soqolig‘a marvarid munchoq osibdir", deb yozadi.
Umuman olganda, Abdulla Qodiriy badiiy nasrining deyarli hamma janrlarida ijod qilgan va o‘zbek adabiyotidagi ocherk, hikoya, qissa va roman janrlarining bir qancha yetuk namunalarini yaratgan. Xususan adibning “G‘irvonlik Mallaboy aka” ocherkida ijtimoiy muhit, shart-sharoit o‘zgarishi bilan inson ongi va ruhiyatida sodir bo‘lgan o‘sish- o‘zgarish, evrilishlar haqqoniy aks ettirilgan. Ocherkda tasvirlanishicha, o‘tmishda o‘zgalarning soddaligi, teran fikr yurita olmasligi bilan mashhur bo‘lgan G‘irvonlik dehqonlar vaqti kelib paxtachilikni mashinalashtirishga doir yangiliklar kashfiyotlar darajasigacha ko‘taradilar.
Ocherkda paxtachilikdagi “shoxmot usuli” ning ixtirochisi g‘irvonlik dehqon Mallaboy aka obrazi juda jonli va tabiiy berilgan. Ijodkor paxta maydonida fidokorona mehnat qilib, o‘lkamizda dong taratgan, katta obro‘ga erishgan yangi tipdagi dehqon Mallaboy Boqiyev obrazini samimiy hurmat bilan yaratadi. Bu ocherki bilan ijodkor millatning eski usullardan voz kechishga, kashfiyotlar yaratishga chaqiradi. Dehqonning oddiygina hayoti, mehnati asnosida ijodkorning yuksak g‘oyalari beriladi.
Umuman olganda, Abdulla Qodiriy badiiy adabiyotning aksariyat janrlarida ijod qildi: Adib she’riyati haqida to‘xtaladigan bo‘lsak, yuqorida aytib o‘tdik, adib ijodini she’riyatdan boshlagan. Uning “To‘y”, “Millatimga”, “Fikr aylag‘il”, “Ahvolimiz” kabi she’rlaridan tashqari roman va hajviy asarlarida yaratilgan she’rlari ham mavjud. Bu she’rlar tasvirlanayotgan qahramonning ruhiy holatidan kelib chiqib yaratilgan – Anvar va Ra’no kabi obrazlar nutqidagi she’rlarda tom ma’nodagi she’riyat namoyon bo‘lsa, hajviyalaridagi she’rlarda esa hajv va yumor muhim hisoblanadi, jamiyat va turmushdagi kamchilik va nuqsonlar kulgu orqali тасвирланади (“Пилдир-пис”, Тошпўлад тажанг нима дейди?”, “Калвак Maxzumning xatora daftaridan”, “Nafsi shayton”, “Maskov xatlari III”, “Sakkiz yil” ).Abdulla Qodiriy shoirgina emas, dramaturg sifatida ham qalam tebratdi. “1913 yillarda sahnalashtirilgan “Padarkush” pyesasi ta’sirida – deb yozadi o‘z tarjimai holida- “Baxtsiz kuyov” degan teatr kitobini yozib yuborg‘animni o‘zim ham payqamay qoldim”. “Baxtsiz kuyov” adibning drama sohasidagi yagona asari deb qayd etilsa ham “Hech kim bilmasin” degan bir pardali komediya asari ham Abdulla Qodiriyga nisbat beriladi. Bu haqda “Qizil bayroq” gazetasining 1921 yil 17 sentabr sonida xabar berilgan: “...10 senyatbr yozliq “Turon” sahnasida “Hech kim bilmasin” (Julqunboy asari) o‘ynaldi.”Abdulla Qodiriy 30-yillardagi murakkab sharoitda ham badiiy ijodni davom ettirdi. 1934 yil qishloq hayotidan “Obid ketmon” qissasini yozdi. Qissadagi Obid obrazi o‘zbek adabiyotidagi noyob hodisa. Qissada o‘zbek dehqoni, ayniqsa, o‘rta hol dehqonlar ruhiyatini to‘laqonli tasvirlovchi obrazlar yaratdi. Uni o‘zbek xalqining mehnat, dehqonchilik, madaniyati bobidagi yetukligi timsoli, deyish mumkin.
Yozuvchi inson shaxsiga yondashishda o‘sha davrda odat tusiga kirgan tor “sinfiylik” doirasidan ancha chetga chiqib umuminsoniy qadriyatlarni asrash, ardoqlash yo‘lidan boradi. Adib xolis turib kollektivlashtirish harakatining bir qancha tomonlarini haqqoniy ko‘rsatadi. Kolxoz tuzumi oxir-oqibatda odamlardagi tashabbusni, shaxsiy egalik, manfaatdorlik tuyg‘usini so‘ndirish mumkinligini aytadi. Abdulla Qodiriy asarlar yozish bilan bir qatorda zukko tilshunos, zabardast tarjimon sifatida ham katta ishlar qiladi. Adib fizik olimi Abdulla Shunosiyning “Fizika” (1928), N.V. Gogolning “Uylanish” asarini (1935), A.P.Chexovning “Buqalamun” (1936) asarlarini o‘zbek tiliga tarjima qildi. N.V. Gogolning “Uylanish” asari tarjimasi o‘sha yili Hamza nomli teatr sahnasida sahnalashtirildi. Qozonda nashr etilgan “To‘la ruscha-o‘zbekcha lug‘at”ni (1934) tuzishda ishtirok etgan. Abdulla Qodiriyning asarlari, jumladan romanlari jahon miqyosida tez tarqaldi. “O‘tkan kunlar”, “Mehrobdan chayon” romanlari, rus, ozarbayjon, latish, litva, tatar, turkman, uyg‘ur, qirg‘iz, qozoq, qoraqalpoq, arab, italiyan, ingliz, turk va boshqa tillarga tarjima qilinib qayta-qayta nashr etib kelinmoqda. Abdulla Qodiriy “Amir Umarxonning kanizi”, “Namoz o‘g‘ri” kabi romanlar yaratish orzusida bo‘lgan. “Amir Umarxonning kanizi”, “Namoz o‘g‘ri” romanlari uchun materiallar ham yiqqan. Biroq mustabid tuzum adibning bu orzularini ruyobga chiqarishga imkon bermadi.Abdulla Qodiriy 1926 yilda “Mushtum”da bosilgan “Yig‘indi gaplar” maqolasi tufayli qisqa muddat hibsga olingan. Bu maqola hajv tariqasida yozilgan bo‘lib, unda bir necha kishilar, arbob kimsalar haziltomuz tanqid qilib o‘tiladi. Hajviyasidagi tanqidiy mulohazalari uchun “aksilinqilobiy harakat qilinganlik” deb ayblanib hibsga olingan. Adibning tarixiy romanlari millat taqdiri, birligi, el-yurt qayg‘usi, mustaqilligi, shaxs erki, ijtimoiy adolat uchun kurash g‘oyalari bilan yozilganligi ham hukmron mafkuraga zid asarlar bo‘lib chiqdi. Yaratilgan bu romanlar sho‘ro davri siyosati uchun zararli kitoblar sifatida bot-bot qoralandi. 30-yillarning o‘rtalariga kelib, bu mash’um ulfatlar (kompaniya) avjiga chiqdi.
Bugungi kunda hozirgi o‘zbek nasri mazmun va janrlar jihatidan nihoyatda yuksaklikka erishdi. Bularning hammasida Abdulla Qodiriy ijodining ahamiyati, Qodiriy nasri maktabining ta’sirini ko‘rish mumkin. Abdulla Qodiriy XX asr o‘zbek adabiyotidagi eng yirik yozuvchidir. Chunki, u nasrning hamma janrlarida badiiy jihatdan yetuk bo‘lgan asarlar yaratdi. Uning dastlabki asarlari ma’rifatparvarlik ruhida yozilgan, jadidchilik g‘oyalari bilan sug‘orilgan, xalqning zabun holatidan kuyub, millatni uyg‘otishga da’vat etgan, fikrlashga chorlagan bo‘lsa, hikoyalarida o‘z xalqini savodli, madaniyatli bo‘lish istagi barq urub turadi, “Obid ketmon” qissasida esa asar qahramoni orqali o‘zbek xalqining mehnat, dehqonchilik bobida yetukligi timsolini yaratadi. Yozuvchining romanlari millat taqdiri, birligi, yurt qayg‘usi, mustaqilligi, shaxs erki, ijtimoiy adolat uchun kurash g‘oyalari bilan yo‘g‘rilgan. Bundan tashqari uning o‘sha davr matbuotidagi ishtiroki o‘zbek matbuotining shakllanishi va rivojlanishida nihoyatda katta rol o‘ynaydi.
Yigirmanchi yillarda o`zbek hajvietida faol ijod qilgan adiblardan biri mohir hajvi Abdulla Qodiriy edi. Ilg`or taraqqiyparvarlik g`oyalari ta`sirida ijtimoiyijodiy kamolga etgan adib jadid matbuoti sahifalarida o`zining ilk fel`etonlari, she`rlari bilan qatnashib, o`z asarlarida oldiy xalq ommasining fikr-tuyg`ulari, orzu-umidlarini ifodaladi va ijtimoiy illatlarni qoraladi. 1917 yil oktyabr` o`zgarishi Turkiston xalqi ham haqiqiy ozodlik va rushnolik olib kelishiga ishongan soddadil yozuvchi faol ijtimoiy-ijodiy faoliyatga kirishdi. Ozuqa komitetida, yangi tuzumning gazeta va jurnallari redaktsiyalarida ishladi, o`tkir fel`etonlar va boshqa hajviy asarlar yozdi. Hajviy publitsistika sohasida katta tajribaga ega bo`lgan adibga markaziy jurnali- «Mushtum»ni tashkil etishday ish ishonib topshirilganligi bejiz emas edi. Uning publitsist-hajvchi sifatidagi faoliyati ayniqsa «Mushtum» jurnalida yorqin namoyon bo`ldi. «Mushtum» sahifalarida A.Qodiriyning yuzga yaqin fel`etonlari va bir necha fel`eton turkumlari bosilib chiqqan edi. Adib hajviy publitsistika mazkur janrining ajoyib ustasi bo`lib tanilganidan o`sha davrda «fel`etonlar qiroli», «yig`latib kuldiruvchi va kuldirib yig`latuvchi» deb nom olgan edi. Abdulla Qodiriy o`z hajviy asarlarini Ovsar, Boyqush, Do`lta maxzum, Dumbul o`g`li, Dumbuldevona, Dumbuliniso, Julqunboy, Jirtakchi, Jarqin,Jiyan, Indamas eshon, Yo`lovchi, Karnaychi, Kalvak, maxzumning jiyani, Kampir, Lakalang maxzum, mulla, Nishonboy, Mushtum, Sovrinboy, Telba, Chichora, Chin do`st, Chirmanda botir, Shoshiy, Shilg`oy, Shapaloq maxzum, Yapaloq qush va boshqa taxallus va yashirin imzolar bilan yozardi. Bular orasida Julqunboy taxallusi juda ommalashgan bo`lib, ko`pchilik o`quvchilar uni shu bilan atashardi. Xuddi tomchida quyosh aks etgani singari A.Qodiriyning hajviy asarlarida barcha g`oyaviy-badiiy xususiyatlar to`la aksini topgan adi. Zero, o`zbek hajvietining ijtimoiy-ijodiy talablari, g`oyaviy-badiiy printsiplari va boshqa nazariy asoslarini A.Qodiriyning o`zi ishlab chiqqan edi. Adib o`z ijodiy faoliyatida ana shu qonuniyatlarga suyandi va ularni bevosita hayotga tadbiq etish uchun kurashdi. Masalan, adibning «Moskovdan xatlar» deb nomlangan fel`etonlar turkumida yozuvchi kulgining turli xillaridan/adibning o`z ta`biri bilan aytganda «piching, kesatish, kinoya, tag`ofil va boshqa xil kulgi yo`llari»/dan ustalik bilan foydalanadi. Bu asar adibning Moskvaga qilgan sayohati davomida olgan taasurotlari asosida yozilgan bo`lib, u o`z boshidan kechirgan ayrim hodisalar, chunonchi Moskvadagi O`zbekiston vakolatxonasiga qarashli yotoqxonadagi noqulayliklar ustidan engil kulgi bilan kuladi: «bu kun ham tuni bilan bel va boldirlarim sirqirashib og`rib chiqdi. Sim karovatning cho`kirtaklari poxol to`shakdan turtib chiqib, haligi sirqirashlar bilan menga hujum qilganda faqir mahbubasi to`g`risida o`ylab ko`ziga uyqu kelmagan oshiqlardek bilonglab to`lg`onar edim. Bilong`lay-bilong`lay bir oz uyquga borgach o`ngimdan ba`zi bir turkistonlik akamlarning nutqiga o`xshash tutirig`i yo`q tushlar yasov tortib o`ta boshladi. Bu orada etib alla qaysi erimni o`yib olg`on edilar. Ko`zim moshdek ochilib ketib, qorovul chaqirg`onimni o`zim sezmay qolibman ».3 . Hayotdagi ijtimoiy illatlarni tasvirlashda esa hajviy bo`yoqni ayamaydi. U Moskvaga oldi-sotdi uchun kelgan «sudralma chopon, yopma salla»,2 «mahsining qo`njig`a havsala bilan qilingan keng qavl ishton» kiygan, «belboqqa qistirilgan kir yovliq»li hamyurtlarini ko`rganda «egani og`zida, yutgani bo`g`zida» qolishini aytib, bunday shaxslarga o`ta zaharxandali kulgini ro`para qiladi: «Boshni chulg`ab olgan salla bilan er supirib yurgan to`n ostida bilasizmi qanaqa lash-lush bor? Eshakka teskari mingan dangaldor taassub!»4.yozuvchi «Maslagu maqsaddan sha`mai izhor» sarlavhali fel`etonida o`tkir kinoya kulgusini qo`llaydi. Bu fel`etonda ham davrning muhim ijtimoiy mavzusihar qanday g`oya va maslakni sotib pul-mol to`plash, qo`sh-qo`sh imoratlar solish hollari qalamga olinadi. Fel`eton muallifning shikoyati shaklidagi piching asosiga qurilgan. Muallif «ba`zi birovlar Buxoro va Xo`tan degan joylardan ipak gilamlar keltirganlaridan va Maskov, Leningrad degan shaharlardan royal degan mablag`lar, oynai jahonnomalar.. orttirg`onlarida tokay men otam marhumdan qolg`on eski po`stakda umr kechiray… do`stlarim oq uy, ola bargaklar solib, ayshu ishrat qurg`onlarida tokay men soat sajdaga moyil turg`on chorcho`pning orasida lohavlo o`qib kun kechiray?...»,-deb shikoyat qilg`ondek bo`ladi. Fel`etonda kinoyatdan shu qadar ustalik bilan foydalanilganki, guyo adib rostdan ham –ana shu mol Dune, boyliklar jozibasiga berilib ketgandek tuyuiladi. Ammo, fel`eton so`ngidagi parchada boylikka mukkasiga ketgan shaxslarga muallifning munosabati nozik va o`tkir piching orqali ifoda etiladi: «Do`stlarimdan bittasi ikki ming chervonesga tushirib, shohona imorat qilg`on ekan, o`tgan kuni fotihaga borib keldim. Nafsilambrga qaraganda Toshkentda o`zining oliy binolar solishi bilan mashhur bo`lgan To`xtajonboy va Orifxo`ja eshonlarni bir cho`qishda qochiraturg`on bino bo`libdir. Xordiq chqorgandan so`ng «ko`cha tarafga isiriq bog`lab qo`y, mehmonxonangdan oshna- og`ayningni uzma, dastirxoningni kal-ko`rdan ayama»,-dedim. Oshnamning yaxshi niyat bilan qurg`on imoratini ba`zi maorifsiragan muttahamlar «Maktab uchun muvofiq bino bo`libdir, ot aylanib qozig`ini topar!»-deb shivir-shivir qilar ekanlar. Ko`chaga chiqqan edim, imoratni tomosha qiluvchilardan bo`lg`on bir tiyiqsiz shoir:
Vaqtoki aftoda hol eding, elkangda obkoshing,
Sut o`rniga suv sotish kasb erdi senga yakkoshing,
Ajabo, bu ko`rdigim-taraqqo-turuq nadur,
Ajabo, bu shohona qasru ravoq nadur?
deb ta`na toshini otmoqchi bo`ladir. Bu shoirni yaxshilab koyidim va «Tovshingni o`chir, haromi», -dedim»5.
Adibning o`tkir piching, kinoya va qochirimlariga boy kulgusini uning «Olti yillik bazm» deb nomlangan fel`eton obzorida ham yaqqol ko`rish mumkin. Fel`etonda ekan, bu borada faoliyat ko`rsatgan jurnalist va adiblarga kulgi xillaridan foydalaniladi. Adiblarni baholashda muallif garchi biroz Cho`lponni «bugun qizil gulu, erta noparmon gul», deydi. O`sha davrda mashhur bo`lgan adabiyotshunos Vadud Mahmud to`g`risida: «Bir birodarimizning tasviricha «ko`klam»dir,3 ko`klamning yozi bilan ko`zi qanday kelishini aytib qo`ymoqnoma`qil buzoqning go`shtini emakdir»,-deydi. Adib Turkiyadan tushunmaganidek, matbuotnikiga Eson afandi ham tushunmaydi. Bu uni bir pulga olmasa, u ham buni uch pulga olmaydi,-deb qochirim qilsa, Vali Allomov degan tarjimonning «o`zi haqiqatda ellik og`iz o`zbekcha so`z bilsa-da, ajoyib bir tarjimon sanalishi»dan kuladi.
Abdulla Qodiriyning hajviy publitsistikaga oid qator asarlari fel`eton-xronika janriga oiddir. Bu xildagi felbetonlarda kulgining o`ziga xos maqomi-jiddiy kulgi asosiy o`rin egallaydi. Ma`lumki, fel`etonchi fikr yuritadi. Bunda muallifning asosiy maksadi o`quvchilarni kuldirish emas, balki o`zi hikoya qilayotgan fakt, voqea va muammolar haqida bir yuritish, asosli, publitsistik xulosalar chiqarishdan iborat bo`ladi. Bu vazifa esa fel`etonchidan badiiy to`qima va kulgidan juda me`yorida foydalanishi talab etadi. Bu o`rinda fel`etonchi uchun publitsistik tahlil asosiy vosita bo`ladi. «Men ishlaydigan usul shundan iboratki,-deb yozgan edi taniqli rus fel`etonchisi M.Kol`tsov bu usul haqida,-faktlarga qanday bo`lmasin to`qima-hoh badiiy bo`lsin-aralashtirilmaydi, publitsistik faktlarni esa shunday berish kerakki, ko`zga «mana-man»deb tashlanib tursin». Fel`eton Toshkentli mashhur Abulqosim eshonning ta`rifi Bilan boshlanadi. Ko`p muridlar orttirib, hisobsiz mol-dunyo to`plagan bu eshon o`z manfaati yo`lida hech narsadan qaytmaydi. U boylik orttirish uchun hatto Rossiya podshosi Nikolay I bilan ham maxfiy ittifoq tuzadi. Yozuvchi buni faktlar orqali birma-bir ochib beradi. Eshonning bu sotqinligi evaziga Nikolay I tomonidan mukofotlanishi, Toshkent generalgubernatori Fon Kaufman o`lganda «uning ta`ziyasiga chiqqan bizning Abulqosimxon eshonimiz butun Toshkent musulmonlarini hayratda qo`yib, Kaufman ruhiga «Taborak»…ni tilovot qilib bag`ishlanganligi» singari tarixiy, haqiqatda bo`libo`tgan voqealarni keltiradi. Adib eshonning turmush tarzidagi ayrim illatlarni ham keltirib o`tadi: «Marhum eshonning ba`zi bir xislatlari: ul zot Askar avqotlarini yosh, ma`sum o`g`lonlarning suhbatida kechirar edilar. Haq taolo didorining aksini shu o`g`lonlarning yuzida mushohada qilar va bir o`g`lonning qo`lidan ichilgan bir piyola choyni kavsar suvidan behroq hisoblar edilar. O`zlaridan so`ng o`n parlab yosh xotun va cho`rilar sochlarini yoyib qoldilar»7. Eshonning o`g`li Saidboqixon ham xalqni talashda otasidan qolishmay, u ham «oq podshoning himoyasiga sig`inib, beshog`och qozisi bo`lib olib, «bir tomondan qozilik, ikkinchi tomondan eshonlik kasbi Bilan otalaridan qolgan bog`, sholikor, hovli, ajuvoz, tegirmon va boshqa amloklar yonig`a yana o`n qayta boylik izofa qildi…» Uning o`g`li Mahdixon eshonning ham «mansab va Dune sevishda bobolaridan qolisha turg`on o`rni yo`qdir». «Qornini yorg`onda alif chiqmayturg`on»4 eshon «bir tomondan boylarning ko`magi, ikkinchi tomondan pristav va ellikboshilarga konvert orqali ulashilgan «badal»lar yordami bilan tupatuzuk «qozii islom» bo`lib olib zo`r berb boylik orttiradi. Yozuvchi eshonlar sulolasining tarjimai holini yana davom ettiradi: «Said Maxdixon pochchamiz 1911 yillar orasida shariat kursisiga o`ltiron bo`lsa, to 1917 yillargacha Mochalip-pochaliplarning ko`liga suv quyib «otam-onam» bilan qiltillab kela oldi. Ammo charxi kajraftor davrasini teskaridan olib, shartta inqilob degan kasofat yuz ko`rsatgan edi, shiliq etib bizning Mahdixonimiz ham shariat kursisidan qulab tushdi»8. Adib ushbu fel`etonida eshonlar tabaqasining kirdikorlarini fosh qilar ekan, umuminsoniy nuqtai nazarda turganligini ko`ramiz. Illo, haqiyqiy islomiyumuminsoniy ta`limotda ham dindorlarning halol-pokliklari, birovning moliga ko`z olaytirmasliklari, pul-mol ketidan quvmasliklari talab etilgan, bu tabarruk qoidalarni buzganlar la`natlangan