Инсон борлиғининг ўзига хос хусусиятлари

одамлар томонидан қандай идрок этилиши,
тавсифланиши ва баҳоланишини акс эттирувчи
ижтимоий ҳодиса.
Ўзликни англаш.
Фикрловчи одамнинг ўзига хос хусусияти шундаки, у ўз онги ёрдамида ўзини, ўзи
яшаётган муҳитни таҳлил қилиб, ўз «Мени» ҳақида тасаввур ҳосил қилади ва
ўзини бу борлиқдан ажратиб, шу тариқа ўзлигини шакллантиради. Эмоцияларга
бой бўлган ва қадриятларга қараб мўлжал олувчи инсон онги фаол асос сифатида
амал қилади, чунки у борлиқнинг пассив инъикоси эмас, балки фикрлаш
фаолиятининг изчил, назорат қилинадиган ва бошқариладиган жараёни
ҳисобланади. Шу маънода у ижодий фаолият сифатида ҳам намоён бўлади,
зеро у нафақат борлиқни акс эттиради, балки уни ўзгартириб, борлиқнинг
янги шаклларини яратади.
ХУЛОСА
1. Инсоният тараққиётида ҳар бир давр анъанавий фалсафий
муаммоларни илгари сурган ва уларни ўз даври дунёқараши
таъсирида ҳал қилишга ҳаракат қилган. Фалсафа тарихини
янги шохчалари пайдо бўладиган дарахтга қиёслаш мумкин,
ҳар бир шох ўз шаклига ва япроқларининг рангига эга бўлиб,
улар бошқаларини такрорламайди.
2. Бироқ дарахт шохлари
каби фалсафий йўналишлар қанча кўп бўлмасин, уларни
умумий илдиз- инсон ва оламнинг ўзаро алоқадорлиги,
инсон ва жамият ҳаётининг узвийлиги бирлаштиради. Ушбу
умумий илдиз инсон маданиятининг дунёқарашли асоси си-
фатида фалсафанинг аҳамиятини чуқурроқ тушунишга
имкон беради.
3. ХХ аср турли даврлардаги фалсафий йўналишларни
ўзида бирлаштирди ва ўтмиш тажрибасига таянган ҳолда,
олам ва одам масаласига жуда мураккаб ижтимоий сиёсий
вазиятда зиддиятли, янги фалсафий қарашлар шаклланди.
4. Ҳозирги замон фалсафасининг ўзига хос хусусияти унинг
дунёқарашли ва методологик жиҳатдан турли туманлигидир.