Janat Odamlar n65. p65
Download 0.62 Mb. Pdf ko'rish
|
Janat Odamlar n65
- Bu sahifa navigatsiya:
- Jannati odamlar 27
|
Xudoyberdi To‘xtaboyev
26 olisdagi ko‘prikka bormay qo‘ya qolgan ekan. Aytuvdim shekilli, bog‘imizdan bir chaqirimcha narida soy oqadi. Suv goh ko‘payib, goh ozayib turganidan uni Tentaksoy ham deyishar edi. Hozir kelgan opa ana shu soyga yiqilib tushibdi. Enam rahmatli o‘choqqa guldiramazon qilib o‘t yoqib yubordi. Opani chaqalog‘i bilan sandalga o‘rab qaynoq-qaynoq asal choy ichira boshladi. Ertasiga bobom barvaqt uyg‘otdi, birga namoz o‘qiysan, bilmasang ham mayli, yonimda dumalab tursang bas, deb hamisha shunday qilardi. Bomdoddan so‘ng soy bo‘yiga jo‘nadik. – Ko‘prik quramiz, – dedi bobom. – O‘zimiz quraveramizmi? – deb so‘rayman. – Ha, o‘zimiz quramiz. – Men ham quramanmi? – Sen ham qurasan, bo‘talog‘im, sen bo‘lmasang ishlay olmayman. – Keyin men ham jannati bo‘lamanmi? – Xudo xohlasa, jannati bo‘lasan. – O‘sha yerda ham birga bo‘lamizmi? – deb so‘rayman yana. Nega desangiz, bobomsiz bir daqiqa ham vaqtimni tasavvur qila olmas, otam ham, onam ham, birga o‘ynaydigan o‘rtog‘im ham bobojonim edi. – Xudo xohlasa. – Enam-chi? – Uyam. – Buvijonim-chi? – Aytdim-ku, hammamiz birga bo‘lamiz, deb. Men jannati bo‘lishni juda-juda xohlardim. Enajonimning aytishicha, u yerda hamma narsalar mo‘l-ko‘l bo‘lar ekan. Ariqlarda suv o‘rniga shar- Jannati odamlar 27 batlar sharqirab oqar ekan, savat-savat popukli qandlar shundoqqina yo‘lning chekkasida turar ekan, anvoyi gullar ochilib, sayroqi qushlar chaq- chaqlashib turar ekan. Bolalar o‘ynaydigan o‘yinchoqlar: zuvulloq, iðakdan to‘qilgan koptok, mix soladigan. Oltin qutichalar, qush ovlaydigan, tortilishi oson rezinka cho‘zmalar shundoqqina qo‘l yetadigan joyda turar ekan, u yerda alvasti, jinlar hech ham bo‘lmas ekan. – Xo‘sh, î‘g‘lim, qani ayt-chi, ko‘prikni mana shu yerga qursak bo‘larmikan? – deb so‘radi bobom soyning torroq jo‘yini ko‘rsatib. – Bo‘ladi! – dedim shoshilib. – Yo‘q, bu yer xiyla keng ko‘rinadi, yana ham torroq joyni topaylik, – o‘ylanib turib dedi bobom. – Mayli, torroq joyni topa qolaylik, – dedim men ham o‘ylanib turib. Nega desangiz, men shu daqiqalarda yupqagina muz bilan qoplangan soyga tikilib baliqlar suv ostida qolib ketgan bo‘lsa, sov- qotmasmikan, qorong‘u tushganda qayerda uxla- shar ekan, deya xayol surayotgan edim. – Yo‘q, avvalgi tanlagan joyimiz ma’qul ekan, – dedi bobom orqaga qaytib. – To‘g‘ri, bobojon, o‘sha yer ma’qul, – deb tasdiqladim. Qaytsak enajonim zog‘ora non yopib, savatga yoyib, ustiga bo‘z dasturxon yopib qo‘ygan ekan. Bug‘i ko‘tarilib ishtaha qo‘zg‘aydigan hidi uyni qoplab ketibdi. Enajonim non yopsa, menga atab jizza va oshqovoqlar solib xitoy piyolaning og‘zidek kulchalar yopib berar edi. Bu gal ham shunday qilibdi. Enajonim-ey, biram yaxshi ko‘ramanki u kishini, mazza qilib nonushta qildik. Keyin bobo- |
