Kin A’zam Pakananing oshiq ko‘ngli (qissa)
Download 0.7 Mb. Pdf ko'rish
|
|
Er kin A’zam Pakananing oshiq ko‘ngli (qissa) Pakananing oshiq ko‘ngli (qissa) (Bo‘y va mo‘y o‘stirish tajribasi yoxud ruh tarbiyasi) 1 Hamma balo shundaki, u o‘zi haqida boshqacha fikrda edi. O‘zini barvastayu basavlat deb bilmasa- da, harqalay, xiylagina ulug‘vor hisoblardi. (Ko‘nglida, albatta.) Yurganda jussayeiga yarasha pildirabgina yurmay, salmoq bilan, butini yirtgudek yirik-yirik qadam tashlar, gapirganda mavrid- bemavrid so‘lish olib, salmoq bilan, ta’sirchanlikka intilibmi yoki diqqatni tortish uchunmi, xuddi maxfiy bir sinoatni ochayotgandek pichirlab gapirar edi. Bari befoyda! U pak- pakana edi. O‘zini salobatli tutishiyu salmoq bilan odim otishi bir pul: go‘yo yosh bola kattalarga taqlid qilgandek kulgili, bachkana chiqardi. Tovushini ne maqomga solmasin, natija o‘sha-o‘sha — baayni chala puflangan surnay. Lekin — ko‘ngli!.. E, bu bir boshqa dunyo ekan. Ko‘ngil — podsho. Ko‘ngil — xazina. Ko‘ngil — balo. Egam uni odamning sirt-siyog‘i, bo‘y-basti yoki mol- mulkiga qarab taqsimlamaydi. Pakana esa o‘ziga, tashqi qiyofasiyu turish-turmushiga o‘shal mo‘jiza dunyodan turib qarardiki, holiga maymunlar yig‘lashi shundan. Achinmay iloj yo‘q. Ko‘ngilni ko‘rgazmaga qo‘yib bo‘lmasa! Qo‘yganda ham ko‘rgan xaridor avval egasiga nazar soladi: bo‘y-basti qanday, aft-angori? Aksiga — notavon bu ko‘ngil go‘zallikka behad oshufta, o‘ta sevuvchan, mehru muhabbatga tashnai zor edi. Ko‘ngil daftarining ana shu qismi o‘zi bir doston. Uni varaqlamaslik, uni mensimaslik — shundoq ham kam-kemtik Pakanani battar kamsitish, yerga urish bilan barobar; bu tarixsiz uning hayoti g‘arib, o‘zi esa qiyomat Pakana emas, oddiy bir bo‘yi past-pachoq kimsa bo‘lib qoladiki, unaqalar olamda son- mingta, har birini ta’riflamoqqa bu tanbal qalamga so‘z qani, siyoh qani! Pakana yurgan yo‘lida shart-muqarrar kimnidir suyib qolaveradi. Buni qarangki, yo yoshi o‘zidan katta, yo bo‘yi o‘zidan uzun sarvqomat qiz-juvonlarga xushtor bo ‘ladi. Uyga keliboq o‘shaning aslidan chandon ko‘rkam xayoliy siymosini yaratadi — u rassom — shu bahona nazarga ilinib, izhori dil etmoq payida, ilojini topib uni egasiga tortiq qiladi. Ko‘ngil bog‘laganla-ri kutilmagan tuhfadan hayrat- hayajonga tushishad i, minnatdor bo‘lib, evaziga unga kulib-kulib boqishadi, rahmatlar aytishadi, lekin… yana uchratganda yo tanimagandek indamay o‘tib ketishadi, yo Pakana ularni ittifoqo boshqa birov bilan ko‘rib qoladi. Doim shunday bo‘lgan. Zikrxona bu yoqda-yu, halimxona u yoqda. Suv keltirgan xor- zor- u, ko‘za sindirgan — aziz. «Ayshni nodon surib, kulfatni dono tortadur». Pakana talay vaqt o‘zini qo‘yarga joy topolmay, «ul bevafo»ning dog‘ida kuyib- o‘rtanib yuradi. Yana bir bevafoga yo‘liqqunicha, unga oshiqu beqaror bo‘lgunicha! Bu holning‘ adog‘i, ko‘ngildagi chandiqning sanog‘i bormikan? Bo‘lsa, ishonavering, Pakananing o‘zi-da hisobdan adashadi. Download 0.7 Mb. Do'stlaringiz bilan baham: 
|