Kirish Asosiy qism

Mundarija:

Kirish

Asosiy qism
1. Makroiqtisodiy beqarorlik va iqtisodiyotning siklliligi
2. Bozor Iqtisodiyotining Davriy Rivojlanishi. Ishsizlik
3. Makroiqtisodiy muvozanat: yalpi talab va taklifning
makroiqtisodiy muvozanat modeli

4.  O'zbskistonda makroiqtisodiy barqarorlikni 

ta'miplash va iqtisodiyot tarkibiy tuzilishini o'zgartirish vazifalari 
Xulosa

Foydalanilgan adabiyotlar.

Kirish
Mavzuning dolzarbligi. Resurslar, daromadlar va tayyor mahsulotlar bilan ayirboshlashning barcha jarayonlari uzluksiz, bir tekis kechayotgan bo’lsa, unda iqtisodiy tizim barqaror va muvozanatli deb tushuniladi. Ammo, har qanday iqtisodiy tizimning bunday holati hayoliydir. Amalda u yoki bu resurslarning, tovar hamda daromadning ortiqchaligi yoki etishmasligi doimo uchrab turadi. Iqtisodiyotda umumiy muvozanatning shu kabi buzilish hollari inflyatsiya va ishsizlik darajasining, yalpi ichki mahsulot va milliy daromadning o’sish sur’atlarini o’zgarishida namoyon bo’ladi.

Sanab o’tilgan hodisalar va jarayonlar ijtimoiy ishlab chiqarishning barcha qatnashuvchilari yoki tizimning barcha iqtisodiy agentlarning faoliyatlari natijasida paydo bo’ladi va milliy iqtisodiyotni yaxlit ifodalaydi, ya’ni ular keng qamrovli xususiyatga ega. Shuning uchun ularni makroiqtisodiy jarayonlar va hodisalar deb ataladi.

Bugungi kunga kelib ko’pchilik mamlakatlarda davlatning iqtisodiyotdagi roli sezilarli darajada katta ekanligini hisobga olsak, davlatning iqtisodiy rivojlanish strategiyasini belgilash, bozor mexanizmlariga putur etkazmagan holda iqtisodiyotni tartibga solishi muhim ekanligiga iqror bo’lamiz. Davlat makroiqtisodiyotning boshqa sub’ektlari hatti-harakatini belgilovchi omillarni hisobga olgan holda, barqaror iqtisodiy rivojlanishni ta’minlash maqsadida, o’z tasarrufida mavjud bo’lgan vositalar orqali ularni yo’naltirib turadi. Bu vositalar esa fiskal (byudjet-soliq) va monetar (pul-kredit) siyosatdir.

Inflatsiya sur’atlarining jilovlanishi, davlat budjeti taqchilligini tan olingan me’yorlarlardan ham past darajada bo‘lishini ta’minlanishi respublikamizda olib borilayotgan makroiqtisodiy siyosat samaradorligidan dalolat beribgina qolmasdan, iqtisodiyotimizga kiritiladigan investitsiyalar ko‘lamining oshishi, tovarlar va xizmatlar ishlab chiqarishni kengaytirish hamda aholi real daromadlarini o‘stirishning muhim sharti hamdir.

Makroiqtisodiy barqarorlik va yalpi ishlab chiqarishning yuqori o‘sish sur’atlarini ta’minlash orqali aholining turmush farovonligi darajasini o‘stirish davlat iqtisodiy siyosatida bosh maqsad bo‘lib hisoblanadi.

Kurs ishining maqsadi va vazifalari. Kurs ishining maqsadi iqtisodiyotda Makroiqtisodiy barqarorlik va yalpi ishlab chiqarishning yuqori o‘sish sur’atlarini ta’minlash yo’llarini o’raganish va yuzaga kelgan muoammolarni nazariy jihatdan tahlil qilib xulosalar berish hisoblanadi.

Kurs ishining metodologik va nazariy asoslari bo'lib, mahalliy va xorijiy olimlar – iqtisodchilarning amalga oshirgan ishlari, mutaxassislarning fond bozorini rivojlantirish borasidagi ishlanmalari va ilmiy maqolalari, O'zbekiston Respublikasining ijro etuvchi organlari va statistika organlarining hujjatlari hisoblanadi. Shuningdek, muallifning fond bozorining ko'rsatkichlariga asoslanib amalga oshirgan tadqiqotlari.

Kurs ishining tarkibiy tuzilishi, kirish, asosiy qism, xulosa hamda foydalanilgan adabiyotlar ro’yxatidan iborat.

Asosiy qism
1. Makroiqtisodiy beqarorlik va iqtisodiyotning siklliligi

Makroiqtisodiyot – bu mamlakat miqyosida moddiy ishlab chiqarish va nomoddiy sohalarini bir butun qilib birlashtirgan milliy xo’jaligi darajasidagi iqtisodiyotdir. Makroiqtisodiyot o’z ichiga xalq xo’jaligining moddiy va nomoddiy ishlab chiqarish hamda xizmat ko’rsatish sohalarini oladi.

Milliy iqtisodiyot me’yorida faoliyat qilish va barqaror o’sishi uchun barcha tarmoq va ishlab chiqarish sohalarining o’zaro bog’liqligi va muvozanatli rivojlanishi talab qilinadi.

Milliy iqtisodiyotda ishlab chiqarish, xizmat ko’rsatish hajmi va ularning o’sishi bir qator ko’rsatkichlar tizimi orqali makroiqtisodiy darajada aniqlanib, tahlil qilinadi. Makroiqtisodiy ko’rsatkichlar orqali butun iqtisodiyotning holati uning o’sishi yoki orqaga ketishi tahlil qilinib, xulosa chiqariladi. Ular yordamida davlat o’z iqtisodiy siyosatini belgilaydi. Makroiqtisodiy ko’rsatkichlar tizimi, YaIMni uning harakatining barcha bosqichlarida, ya’ni ishlab chiqarish, taqsimlash, qayta taqsimlash va natijada foydalanish bosqichlarida ko’rgazmali shaklda aks ettirishga imkon beradi.

Nihoyat mazkur ko’rsatkichlar tizimi mavjud resurslar va ulardan foydalanishning mos kelishi (tengligi) kuzatilganda, mamlakatdagi umumiy iqtisodiy muvozanatlik holatini aks ettiradi.

Muayyan mamlakat iqtisodiy holatini ifoda etuvchi ko’rsatkichlar makroiqtisodiy ko’rsatkichlar deb yuritiladi. Makroiqtisodiy ko’rsatkichlar miqdor va sifat ko’rsatkichlariga guruhlanadi. Makroiqtisodiy miqdor ko’rsatkichlari muayyan mamlakatlar iqtisodiyotini ifodalasa, sifat ko’rsatkichlari mazkur mamlakatlar iqtisodiyotini nisbiy jihatdan aks ettiradi. Makroiqtisodiy miqdor ko’rsatkichlariga kuyidagi ko’rsatkichlar kiradi : Yalpi ichki mahsulot (YaIM), sof ichki mahsulot (SIM), milliy daromad (MD), shaxsiy daromad (ShD), ixtiyordagi daromad (ID) va boshqalar.

Makroiqtisodiy sifat ko’rsatkichlariga kuyidagi ko’rsatkichlar kiradi : inflyatsiyaning o’sish sur’atlari, ishsizlik darajasi, aholining ish bilan bandlik darajasi, aholi jon boshiga to’g’ri keladigan yalpi ichki mahsulot va boshqalar.

Inson juda turli-tuman ehtiyojlarga: oziq-ovqat, kiyim, boshpana, ta’lim, mehnat, ko’ngil ochish, muloqot va ko’plab boshqa ehtiyojlarga ega. Barcha sanalgan ehtiyojlar cheksiz turli-tuman shakllar, sifatlar, belgilar, xususiyatlarga ega. Bunda har bir inson yakka holda qanday ehtiyojlar u uchun eng muhim, ustivor hisoblanishini aniqlaydi, ya’ni u birinchi navbatda qanday ehtiyojlarni qondirishni zarur deb hisoblaydi.

Inson o’z ehtiyojlarini o’ziga qulay iqtisodiy ne’matlar yordamida qondiradi. Ularga oziq-ovqatlar, kiyim, kitoblar, avtomobillar, san’at buyumlari va boshqa shu kabilar kiradi.

Inson ehtiyojlarini qondirish uchun iqtisodiy ne’matlarning bir qismi inson ishtirokisiz tabiat tomonidan yaratiladi, bir qismi-ishlab chiqarish natijasi hisoblanadi.

Iqtisodiy ne’matlar ishlab chiqarish uchun insonga resurslar zarur.

Ishlab chiqarish resurslari – bu tovar va xizmatlar ishlab chiqarish uchun ishlatiladigan resurslardir.

Ishlab chiqarish resurslarini ishlab chiqarish omillari deb atash qabul qilingan va ularni uchga ajratiladi:

- yer;

- mehnat;

- kapital.

«Yer» (tabiiy resurslar) – bu tovar va xizmatlarni ishlab chiqarishda ishlatiladigan tabiat tomonidan berilgan resurslardir. Tabiiy resurslarga misol bo’lib suv resurslari, tuproq, o’simliklar, foydali qazilmalar hisoblanadi.

Mehnat (inson resurslari) – kishilarning ishlab chiqarish jarayonida ishlatiladigan jismoniy va aqliy qobiliyatlari, sog’lig’ining ahvoli, ta’limi va kasbiy ko’nikmalarini o’z ichiga oladi.

Kapital (kapital resurslari) – bu inson tomonidan yaratilgan va tovar hamda xizmatlarni ishlab chiqarish jarayonida foydalanish uchun mo’ljallangan buyumlardir. Kapital resurslariga misol bo’lib binolar va inshoatlar, asboblar va uskunalar, aloqa vositalari, transport, shuningdek qayta ishlangan hom ashyo va yarim tayyor mahsulotlar hisoblanadi.

Ba’zan ishlab chiqarish omillarining to’rtinchi ko’rinishi – tadbirkorlik ajratiladi, chunki u kishilarda tadbirkorlik qobiliyati deb ataluvchi noyob xususiyatlarning mavjudligini ko’zda tutadi.

Ishlab chiqarish jarayonini amalga oshirish uchun ishlab chiqarish resurslarining barcha turlariga: «yer», mehnat, kapitalga ega bo’lishi zarur. Biroq, inson ularning cheklanganlik muammosiga duch keladi. Bu cheklanganlik masalan, foydali qazilmalar zahiralarining cheklanganligi kabi tabiiy ravishda mavjud bo’lsa, shuningdek sub’ektiv ravishda, ya’ni inson psixologiyasi tomonidan tug’ilishi mumkin, chunki uning ehtiyojlari cheksizdir.

Ishlab chiqarish resurslarini cheklanganligi inson, oila, jamiyat oldiga tanlov muammosini qo’yadi:

- NIMA va qanday miqdorda ishlab chiqarish?

- QANDAY texnika va texnologiyani qo’llash?

- KIM tomonidan ishlab chiqarilgan mahsulot iste’mol qilinadi?

Aynan shuning uchun iqtisod fanining e’tibor markazida- ishlab chiqarish uchun zarur resurslarning cheklanganlik muammolarini va ulardan oqilona foydalanishni ta’minlash yo’llarini o’rganish turadi.

Kishilarning cheksiz ehtiyojlarida resurslarning cheklanganlik muammosini har qanday hal etilishi tanlash holatini, ya’ni insonlarning turli ehtiyojlarini qondiruvchi tovar va xizmatlarni ishlab chiqarish uchun bir resursni ishlatish mumkin emasligini ko’zda tutadi. Bunda inson har doim ham «barchasi yoki hech nima» xilidagi qarorni qabul qilmaydi. Ko’pincha inson bir iqtisodiy ne’matning ma’lum miqdorini olish uchun boshqasining ma’lum miqdoridan voz kechadi. Bunday tanlov murosali deb ataladi. Murosali tanlov asosida muqobil qiymat tamoyili yotadi.

Muqobil qiymat – bu voz kechilgan boshqa iqtisodiy ne’mat qimmati bilan o’lchanadigan iqtisodiy ne’mat qimmatidir.

Shuni esda saqlash lozimki, inson ehtiyojlarining birini qondiruvchi iqtisodiy ne’matlarni tanlash, boshqa ehtiyojni qondiruvchi iqtisodiy ne’matlardan voz kechishga olib keladi. Masalan, sizda mavjud bo’lgan 3 metr mato bo’lagidan yo ko’ylak yoki kostyum tikish mumkin. Matoning cheklangan miqdori ham ko’ylak, ham kostyum tikishga imkon bermaydi. Bu vaziyatda tanlash kerak bo’ladi. Bu tanlov yo ko’ylakdan yoki kostyumdan voz kechishni ko’zda tutadi. Ko’ylakni tanlash qarori kostyumga ega bo’lishdan voz kechishni bildiradi, ya’ni yangi ko’ylakning qimmati kostyumga ega bo’lib, olish mumkin bo’lgan foyda va quvonchlarga teng. Unda ko’ylakning muqobil qiymati borligi aytiladi-kostyum. Agar kostyum tanlansa-uning muqobil qiymati ko’ylak bo’lardi.

Iqtisodiy ne’matlarni ishlab chiqarish va taqsimlash jarayonlarini o’rganib, iqtisod fani oqilona ishlatish tamoyiliga asoslanadi.

Oqilona ishlatish tamoyili bu inson oqilona faoliyatga intilishi, ya’ni eng kam resurslarni sarflab, o’zining eng ko’p ehtiyojlarini qondirishi haqidagi fikrdir.

Bu ko’plab variantlar ichidan inson cheklangan resurslardan yaxshiroq foydalanishga intilib, eng yaxshisini tanlashini bildiradi.

Agar resurslar mutloq cheklangan bo’lganida, tanlov mumkin bo’lmasdi. Agar cheklanganlik bo’lmaganida, unda tanlov kerak bo’lmasdi. Tanlash muammosi cheksiz, chunki biz bitta qaror bilan cheklanmasdan, ularning ko’piga egamiz.

Nimalar o’rtasida tanlov boradi? Resurslardan foydalanishning eng yaxshi variantlari o’rtasida. Resurslardan foydalanishning eng yaxshi varianti kam xarajatlarda eng yuqori natijani ta’minlovchi variant bo’ladi.

Har bir bozor o’zining ikkita qaror qabul qiluvchi sub’ektiga ega: sotuvchilar va xaridorlar. Bozorda qabul qilinadigan qarorlarning muvofiqligi har bir ne’matning muvozanat narxi va muvozanat miqdori bilan ta’minlanadi. Narx talab va taklif munosabatlari natijasi sifatida, uy xo’jaliklari va firmalar tomonidan qabul qilinadigan qarorlarni muvofiqlashtirish uchun muhim axborot bo’lib hisoblanadi. Bunday axborot bir vaqtning o’zida jamiyatdagi noyob ne’matlarni taqsimlash muammosini echish uchun muhim ahamiyat kasb etadi. Masalan, non narxining oshishi - xaridorlar uchun nonni iste’mol qilishni cheklash to’g’risida signal bo’lsa, firmalar uchun nonni ishlab chiqarishni oshirish va non bozoridagi muvozanatni tiklash to’g’risida muhim axborot bo’lib xizmat qiladi.


1-rasm. Sof bozor iqtisodiyoti sharoiti “resurslar - mahsulotlar” va “daromadlar – xarajatlar”ning doiraviy aylanishi modeli.
Iqtisodiy sikl - iqtisodiyot rivojlanishining bir holatdan boshlanib,birin ketin bir necha fazalarni bosib o’tib,o’zining dastlabki holatiga qaytib kelguniga qadar o’tgan davr
Iqtisodiyotning siklli rivojlanishi – vaqti-vaqti bilan obyektiv qonunlarning o’zgartirib bo’lmaydigan ta’siri ostida takror ishlab chiqarish harakatida ayrim vaqtlarda,ayrim bo’g’inlarida uzilishlar paydo bo’lishi va bu uzilish iqtisodiyot nomutanosibliklarining keskin shaklda namoyon bo’lishidir.
Iqtisodiy sikl fazalari.

Turg’unlik - Jonlanish – Yuksalish - Inqiroz - Iqtisodiy sikl.

Inqiroz fazasi

• 
  Ishlab chiqarishning pasayishida ifodalanadi.
  

Turg’unlik fazasi

• 
  Bu fazada ishlab chiqarish darajasining barqarorligi ta’minlansada,u inqiroz boshlanishidan oldingi darajaga nisbatan ancha past bo’ladi.Narxlarning pasayishi to’xtab,ssuda foizlari pasayadi,tovar zaxiralari barqarorlashadi.Ishsizlikning yuqori darajasi saqlanib qoladi.Iqtisodiy faollik jonlanishi uchun sharoitlar vujudga kelishi nihoyasiga yetadi.
  

Jonlanish fazasi

• 
  Ishsizlik darajasi bir oz qisqarib,ishlab chiqarish darajasi sekin-asta o’sib boradi.Narxlar ham asta ko’tarilib,ssuda fozizi o’sa boshlaydi.Iqtisodiyotning bandlik darajasining ortishi va foyda hajmining tezlik bilan o’sishi jonlanish fazasining yuksalish bosqichiga o’sib o’tishiga imkoniyat yaratadi.
  

Yuksalish fazasi

• 
  Ishchi kuchiga bo’lgan talabning kengayishi ishsizlikning birmuncha kamayishiga hamda ish haqining o’sishiga olib keladiki,buning oqibatida,iste’mol tovarlariga to’lovga qodir talab kengayadi.Pirovard talabning oshishi,iste’mol tovarlari ishlab chiqaruvchi tarmoqlarga,bozorni kengaytirishga jadal turtki beradi.Raqobat va foyda ketidan quvish oqibatida nomutanosibliklarining to’planib borishidan iborat zanjirli reaksiya tezlashadi.Bu bilan yangi inqiroz muqarrar bo’lib qoladi
  

Narxlar noyob resurslarni ratsional taqsimlashni ta’minlaydi, ne’matlarni ratsional iste’mol qilishga, xarajatlarni kamaytirishga undaydi. Narx er, kapital va resurslar egalarining daromadini aniqlaydi.

Bozor tizimida muvofiqlashtirish masalasini bozor hal qiladi. Muvofiqlashtirish masalasi bilan bog’liq xarajatlarga transaktsion xarajatlar deyiladi.

Bozor muvofiqlashtirishdan tashqari ishlab chiqaruvchilar va iste’molchilar qarorlarini vaqt bo’yicha tartiblashtiradi. Bu kelajakdagi ne’matlar (fyuchers) bozorining vujudga kelishi bilan bog’liqdir. Kelajakdagi ne’matlarning oldi-sotdisi, ularning narxlari to’g’risida tasavvurga ega bo’lishga, ularning kelajakda nisbatan noyobligi to’g’risida axborot beradi. Iste’molchilar va ishlab chiqaruvchilar bunday narx axborotlariga ko’ra, o’zlarining joriy xo’jalik rejalarini qayta ko’rib chiqadilar va o’zlarining iqtisodiy harakatlarini tartibga soladilar.

Har qanday iqtisodiy tizimda tovarlar va xizmatlarni takror ishlab chiqarish umumiy jarayonini resurslar, tovar va xizmatlar, daromadlar hamda xarajatlarning doiraviy oqimi modeli ko’rinishida tasavvur qilish mumkin. Bu sodda model makroiqtisodiy tahlil asosini tashkil etadi. Faqat xususiy mulkka tayangan ( ya’ni davlat ishtiroki mavjud bo’lmagan) yopiq iqtisodiyotda bunday doiraviy oqimi firmalar va uy xo’jaliklari o’rtasida amalga oshiriladi.

Uy xo’jaliklari ishlab chiqarish uchun zarur bo’lgan barcha iqtisodiy resurslarni resurslar bozoriga etkazib beradilar, korxonalar esa bu resurslarni sotib olib turli xil mahsulotlarga, xizmatlarga aylantiradilar, so’ngra esa ularni tayyor mahsulotlar va xizmatlar bozoriga etkazib beradilar. Ayni paytda “resurslar - tovarlar va xizmatlar” oqimiga qarama qarshi yo’nalishda “daromadlar - xarajatlar”ning ham doiraviy oqimi amalga oshiriladi. Ya’ni, uy xo’jaliklari o’zlari etkazib bergan iqtisodiy resurslar evaziga daromad oladi hamda ularni tovarlar va xizmatlar iste’mol qilish uchun sarflaydilar yoki aksincha korxonalar resurslar uchun sarf-xarajatlar qiladilar hamda tayyor mahsulotlarni sotish evaziga daromad oladilar.

Resurslar hamda tovarlar va xizmatlar oqimi jami taklifni, daromadlar va xarajatlar oqimi jami talabni ko’rsatadi. Davlat ishtiroki mavjud bo’lmagan yopiq iqtisodiyotda yalpi talab va yalpi taklifning o’zaro teng bo’lishi firmalarnining yalpi sotuvi, yoki yalpi ishlab chiqarishi hajmi uy xo’jaliklarining yalpi daromadlari, yoki yalpi daromadlariga teng bo’lishi shaklida namoyon bo’ladi. Bu ko’rsatkichlar o’rtasidagi tenglikning buzilishi ishlab chiqarishning pasayishi, inflyatsiya va ishsizlik darajalarining ko’tarilib ketishiga sabab bo’ladi. Davlat aralashuvi mavjud bo’lgan iqtisodiyotda bu model ancha murakkab ko’rinish oladi.

2-chizma. “Resurslar-tovarlar va xizmatlar” hamda “daromadlar – xarajatlar”ning davlat aralashuvi mavjud iqtisodiyotdagi doiraviy aylanishi modeli

2. Bozor Iqtisodiyotining Davriy Rivojlanishi. Ishsizlik

Mamlakatlarning iqtisodiy rivojlanish tarixini o’rganish, ulardan hech biri uzoq muddatda bir tekis rivojlanmaganligi, aksincha, barcha malakatlar uchun davriy rivojlanish xos ekanligini ko’rsatadi.

Ishlab chiqarish, bandlilik va inflyatsiya darajasining davriy tebranishga iqtisodiy davr (tsikl)lar deyiladi. Ayrim iqtisodiy davrlar boshqalaridan o’tish davrining davomiyligi va faolligi bilan farq qiladi. Shunga qaramasdan ularning barchasi bir xil bosqichlardan tashkil topadi (3-chizma).

Iqtisodiy davrlar to’rtta bosqichni o’z ichiga oladi. Birinchi bosqich iqtisodiy rivojlanishning eng yuqori darajasiga erishilgan bosqich bo’lib, u «cho’qqi» deb yuritiladi. Bu iqtisodiyotda ish bilan to’liq bandlik, ishlab chiqarish to’la quvvatda ishlayotganligi, shuningdek, mahsulotlarning narx darajasining o’sish holati kuzatiladi.

1-chizma. Iqtisodiyotning davriy rivojlanishi
Keyingi bosqich pasayish (retsessiya) bosqichidir. Bunda ishlab chiqarish va bandlik darajalari kamayadi, ammo narxning o’sish darajasi pasaymaydi. Bu bosqich faol va uzoq davom etsagina narxning o’sish darajasi sustlashishi mumkin. Pasayishning quyi nuqtasida ishlab chiqarish va bandlik eng quyi darajaga tushadi va turg’unlik davri boshlanadi.

Ko’tarilish bosqichida ishlab chiqarish va bandlik darajasi asta-sekin oshib, ishlab chiqarish quvvatlaridan to’liq foydalanish va to’liq bandlik darajasiga erishiladi.

Yuqorida ta’kidlaganimizdek, iqtisodiy davrlar bir xil bosqichlarga ega bo’lsada, ammo ular davomiyligi va faolligiga ko’ra o’zaro farq qilib turadi. Shuning uchun ham iqtisodchilar, bu jarayonlarni iqtisodiy davrlar deb emas, balki iqtisodiy tebranishlar deb atash to’g’ri bo’ladi deb hisoblashadi. Iqtisodiy tebranishlarning asosiy sababi sifatida iqtisodichilar uch omilni ko’rsatadi.

Birinchi guruh olimlar iqtisodiy tebranishlarning asosiy sababi texnika va texnologiyalarda ro’y beradigan o’zgarishlar deb hisoblaydilar. Ularning fikricha fan-texnika yutuqlarini qo’llash natijasida iqtisodiyotda o’sish ro’y beradi. Masalan, avtomobilning yaratilishi yoqilg’i sanoati, neft qazib chiqarish, ximiya, yo’l qurilishi materiallari sanoatlarining jadal rivojlanishiga sabab bo’ldi. Yangi texnologiyalar ishlab chiqarish unumdorligini bir necha baravar oshirish, ilgari foydalanilmagan resurslarni ishga tushirish imkonini beradi. Texnik va texnologik yangiliklar doim ham yaratilavermasligi iqtisodiyotdagi tebranishlarga sabab bo’ladi.

Olimlarning yana bir guruhi iqtisodiy bosqichlarni siyosiy va tasodifiy vaziyatlarga bog’lashadi.

Bu jarayonni monetar siyosatga bog’laydigan olimlar ham mavjud. Ya’ni, davlat qanchalik ko’p pul bosib chiqarsa, uning qadri shunchalik kamayib boradi, va aksincha, pul miqdori qanchalik kam bo’lsa, ishlab chiqarish ko’lamining pasayishi va ishsizlar sonining ortishi shunchalik tezlashadi. Xullas, iqtisodiy bosqichlarni narxlashga turli xil yondashuvlar mavjud.

Ammo barcha iqtisodchilar, ishlab chiqarish va bandlilik darajalarini yalpi talab va boshqacha aytganda yalpi xarajatlar miqdoriga bog’liq, degan fikrni qo’llab-quvvatlaydilar. Chunki, korxonalar o’z tovar va xizmatlarini ularga talab bo’lsagina ishlab chiqaradi. Boshqacha aytganda, talab katta bo’lmasa, korxonalarda tovar va xizmatlarni katta miqdorda ishlab chiqarish foydali emas.

O’z navbatida, ishlab chiqarishda bandlilik va daromadlar darajasi ham, aynan shu sababli, past bo’ladi. Yalpi xarajatlar miqdori qanchalik ko’p bo’lsa, ishlab chiqarishning o’sishi katta foyda olib keladi. Shuning uchun ishlab chiqarish, bandlilik va daromadlar darajasi ortib boradi. Iqtisodiy tebranishlar sabablarini, ularga ta’sir etuvchi omillarni o’rganish, iqtisodiy tebranishlar amplitudasini qisqartirish barcha hukumatlar makroiqtisodiy siyosatining muhim maqsadlaridan biridir.

Makroiqtisodiy nobarqarorlikni yuzaga kelish sabablaridan biri bu ishsizlik hisoblanadi. Ishsizlik – bu mehnatga yaroqli aholini ish bilan band bo’lmaslik holatini aks ettiruvchi jarayon bo’lib, uning friktsion, strukturaviy, davriy ko’rinishlari mavjud. Friktsion ishsizlik – bu ihtiyoriy ishsizlik bo’lib, bir ishdan boshqa ishga o’tish, yashash joyini o’zgartirish va boshqa shu kabi holatlar bilan bog’liq. Ishsizlikning bu turi doimiydir.

Strukturaviy ishsizlik majburiy ishsizlik turi bo’lib, ishlab chiqarish jarayonida kasbiy mahoratning mos kelmasligiga va boshqa shu kabi sabablarga ko’ra ishchilarni qisqartirish hisobiga yuzaga keladi. Bu ishsizlik turi ham doimiydir.

Friktsion va strukturaviy ishsizlik darajalari birgalikda ishsizlikning tabiiy darajasini ifodalaydi. Ishsizlikning tabiiy darajasi – bu shunday holatki, unda ishsizlar soni bilan bo’sh ishchi o’rinlari bir-biriga mos keladi. Ishsizlikning to’liq yoki tabiiy darajasi ishchi kuchi bozori muvozanatiga erishganda, ya’ni ish izlovchilar soni bo’sh ish o’rinlari soniga teng bo’lganda vujudga keladi. Ishsizlikning tabiiy darajasi kandaydir darajada iqtisodiy jihatdan maqbul hisoblanadi. Chunki «friktsion» ishsizlarga mos keluvchi ish o’rinlarini topish, «tarkibiy» ishsizlarga ham yangi kasbni o’zlashtirish yoki yangi yashash joyida ish topish uchun ma’lum vaqt kerak bo’ladi.

«Ishsizlikning tabiiy darajasi» tushunchasi ma’lum bir aniqliklar kiritishni talab qiladi.

Birinchidan, bu tushuncha iqtisodiyot har doim ishsizlikni tabiiy darajasida amal qilishi va shu orqali o’zining ishlab chiqarish imkoniyatini ro’yobga chiqarishini bildirmaydi. Chunki, ko’pincha ishsizlik darajasi tabiiy darajadan ortiq, ayrim hollarda undan past ham bo’lishi mumkin. (Ish vaqtidan ortiqcha ishlash va o’rindoshlik ishlarida band bo’lish natijasida).

Ikkinchidan, ishsizlikning tabiiy darajasi o’z - o’zicha doimiy miqdor hisoblanishi shart emas, u tartibdagi o’zgarishlar (qonunlar va jamiyat urf - odatlaridagi o’zgarishlar) oqibatida o’zgarib turishi mumkin. Masalan, 60 - yillarda friktsion va tarkibiy ishsizlarning muqarrar darajasi ishchi kuchining 4% ni tashkil qildi deb hisoblangan. Boshqacha aytganda, ishchi kuchining 96% band bo’lganda to’liq bandlilikga erishilishi tan olingan. Hozirgi davrda iqtisodchilar ishsizlikning tabiiy darajasi taxminan 5 - 6% ga teng deb hisoblaydilar.

Davriy ishsizlik bu iqtisodiyotda pasayish bo’layotgan davrda mavjud bo’lib, bunda ishchi kuchiga talab bo’lsada, ishlab chiqaruvchilar ularni ishga qabul qila olmaydilar va buning natijasida yaratilishi mumkin bo’lgan ma’lum bir mahsulotdan voz kechiladi.

Barcha ishsizlik ko’rinishlarining darajalari birgalikda ishsizlikning haqiqiy darajasini ifodalaydi.

Ishsizlik darajasi ishsizlarning ishchi kuchi tarkibidagi foizi sifatida hisoblanadi.

Ishchi kuchiga ishlay oladigan va ishlashni hohlagan barcha kishilar kiradi. Ishchi kuchi - ishlovchilar va faol ish izlovchilardan iborat bo’ladi. Boshqacha aytganda, band bo’lganlar va ishsizlar ishchi kuchini tashkil qiladi. Ishsizlarga ish bilan band bo’lmagan va faol ish izlayotgan hamda bu haqida tegishli xizmat muassasalariga (mehnat birjalariga) murojaat qilgan kishilar kiradi. Mehnat qilishga layoqatli bo’lib, ishlashni hohlamagan va ish izlashga harakat qilmaganlar ishsizlar tarkibiga kirmaydi.

Ishsizlik darajasining oshishi natijasida iqtisodiyot potentsial YaIM hajmini ololmaydi. Shu sababli mamlakat miqyosida ishsizlikni uning tabiiy darajasida saqlash va tartibga solish iqtisodiy jihatdan katta ahamiyatga ega.

Ishsizlikning haqiqiy darajasi uning tabiiy darajasidan qanchalik yuqori bo’lsa, YaIM uzilishi shuncha ko’p bo’ladi. Shuning uchun ham potentsial hajmdagi YaIM haqiqiy YaIM dan katta bo’ladi.

Ishsizlik darajasi va YaIM uzilishi o’rtasidagi miqdoriy nisbatni ingliz iqtisodchisi Artur Ouken matematik holda isbotlab bergan. Shuning uchun bu qonun, Ouken qonuni deyiladi. Qonunning mohiyati shundan iboratki, agar haqiqiy ishsizlik darajasi ishsizlikning tabiiy darajasidan bir foizga oshib ketsa, milliy iqtisodiyot YaIMni ikki yarim foizga kam yaratadi. Ushbu nisbat ishsizlikning turli darajalaridagi mahsulot yo’qotishlari hajmini aniqlash imkonini beradi. Hozirgi kunda β koeffitsisnti deb atalgan bu koeffitsient miqdori 2,5 foizdan 3,5 foiz oralig’ida deb hisoblanadi.

Ouken qonunini formulada quyidagicha tasvirlash mumkin:


Bu erda U – real YaIM , U*- potentsial YaIM, U – ishsizlikning haqiqiy darajasi, U* - ishsizlikning potentsial darajasi, -2,5 -3 koeffitsient

Bozor munosabatlariga o’tish davrida davlatning ijtimoiy siyosati faqat odamlarning manfaatlarini ishonchli ravishda himoya qilishdangina iborat bo’lmasdan, balki mehnatga yaroqli aholining ish bilan bandligini ta’minlashni ham o’z ichiga oladi.

Ayniqsa, aholining o’sishi yuqori sur’atlar bilan borayotgan va o’ziga xos aholi tarkibiga ega bo’lgan bizning Respublikada ish bilan bandlik masalasi eng muhim muammolardan biri hisoblanadi.

Bandlik darajasi quyidagicha aniqlanadi :

Aholining ish bilan bandligi muammosi ko’p qirrali bo’lib, u barcha odamlarga o’z qobiliyatlarini ishga solish, o’z ehtiyojlarini qondirish uchun dastlabki teng imkoniyatlarni ta’minlovchi davlat va bozor mexanizmini vujudga keltirish; ishchi kuchini unumli va samarali ish bilan band qilish; zarur hollarda ishchi kuchini iqtisodiyot tarmoqlari va sohalari o’rtasida qayta taqsimlash kabi masalalarni ham o’z ichiga oladi.

2013 yil davomida ish o’rinlarini tashkil etish va aholi bandligini ta’minlash bo’yicha mintaqaviy dasturlarning amalga oshirilishi natijasida qariyb 970 ming kishi ish bilan ta’minlandi.

Bunda kichik biznes va xususiy tadbirkorlikni, xizmat ko’rsatish va servis sohasini jadal rivojlantirishga alohida e’tibor qaratilib, ushbu sohalarda 480 mingdan ortiq, kasanachilikni kengaytirish hisobidan esa 210 mingdan ziyod yangi ish o’rinlari yaratildi.

Respublika iqtisodiy taraqqiyotining barqarorligi, o’sib borayotgan moliyaviy imkoniyat va zaxiralar aholining ish haqi va daromadlarini bosqichma-bosqich oshirish imkonini berdi. 2013 yilda respublikamizda aholining real daromadlari 16,0 foizga, o’rtacha oylik ish haqi, pensiya, ijtimoiy nafaqa va stipendiyalar 20,8 foizga ko’paydi.

Bandlik darajasi hamda aholi daromadlarining bunday o’sishi, o’z navbatida, aholi turmush darajasining va ijtimoiy farovonligining barqaror ravishda oshib borishini ta’minlamoqda.

Makroiqtisodiy nobarqarorlikni yuzaga kelish sabablaridan yana biri bu inflyatsiyadir. Inflyatsiya – bu yalpi tovar va xizmatlar narxining ko’tarilishi va u bilan bog’liq pul birligi xarid quvvatining tushib ketishidir.

Inflyatsiya makroiqtisodiy beqarorlikni aks ettiradi. Barcha mamlakatlar uchun inflyatsiyani jilovlash yirik iqtisodiy muammo hisoblanadi. Ayniqsa bir iqtisodiy tizimdan ikkinchi bir iqtisodiy tizimga o’tayotgan mamlakatlarda inflyatsiyaning iqtisodiyotga ta’siri ancha havfli. Chunki, bu davr narxlarning erkinlashuvi va shunga muvofiq ularning umumiy darajasi keskin oshib ketishi bilan bog’liq.

3. Makroiqtisodiy muvozanat: yalpi talab va taklifning
makroiqtisodiy muvozanat modeli
Yalpi talab va yalpi taklif kategoriyalari, shubhasiz, makroiqtisodiyotda eng muhimlari sirasiga kiradi. Yalpi talab va yalpi taklif jarayonlarini iqtisodiy muvozanatga ta'sir etuvchi omillar sifatida o'rganish har qanday mamlakatda iqtisodchilar uchun eng muhim vazifadir. Yalpi talab va yalpi taklif modellari ko'plab fundamental savollarga javob beradi: nega narxlar ko'tarilib yoki pasaymoqda? Nima uchun narxlarning umumiy darajasi ba'zi davrlarda nisbatan barqaror bo'lib, boshqalarida keskin o'zgaradi? Ichki bozorda ma'lum tovarlarning mutanosib miqdorini, ya'ni milliy ishlab chiqarishning haqiqiy hajmini nima aniqlaydi? Nima uchun ma'lum davrlarda milliy ishlab chiqarishning real hajmi avvalgi darajaga nisbatan pasayadi, boshqalarida esa u tez sur'atlarda ortadi?

Xaridorlarning sotuvchilardan xarid qilish uchun so'rashlari mumkin bo'lgan tovarlar miqdori (keling, talab miqdori deb ataymiz) xarid qilish mumkin bo'lgan narx darajasiga bevosita bog'liq ekanligi allaqachon kuzatilgan. Talab miqdori - bu mahsulotning ma'lum bir narx darajasida xaridor muayyan vaqt (oy, yil) davomida sotib olishga tayyor bo'lgan ma'lum bir mahsulot turining miqdori (jismoniy ko'rinishda). Iqtisodchilar tovarlar bozorida xarid qiymatining narx darajasiga bo'lgan talabiga bog'liqligini ta'kidladilar. Talab, tovar bozorida talab qiymatining ma'lum vaqt ichida rivojlangan tovarlarni sotish mumkin bo'lgan narxlarga bog'liqligi. Talab bozorning holatini, aniqrog'i xaridorlarning xatti-harakatlarining iqtisodiy mantiqiy qismlaridan birini tavsiflaydi.

Aslida, bu mantiq ma'lum narx darajasida talab miqdorida (xaridlar soni) o'zini namoyon qiladi. Xaridorlar tovarlar narxining o'zgarishiga qanday munosabatda bo'lishini o'rganish orqali iqtisodchilar talab qonunini shakllantirishdi. Talab qonunining mohiyati shundan iboratki, narxlarning oshishi odatda talab miqdorining kamayishiga va narxlarning o'sishiga qadar pasayishiga olib keladi (qolgan barcha narsalar tengdir). Talab qonunining namoyon bo'lishi bir qator muhim holatlar bilan bog'liq.

Odamlar tovarlarning katta qismini har bir o'ziga xos tovar uchun narx-foyda koeffitsientini baholab sotib olishadi. Agar biror kishining ushbu yaxshilikka bo'lgan ehtiyoji to'liq qondirilmasa, narxning pasayishi tovarning nisbiy istalganligini baholashning oshishiga olib keladi. Bu shuni anglatadiki, bu unga bo'lgan talabning oshishiga olib keladi. Yaxshi (yaxshi) ning orzu qilishidagi o'zgarishning muntazamligi, narxning pasayishi xaridorga ko'proq miqdordagi mahsulotni sotib olishga imkon berishiga qaramasdan, xaridorlarning ushbu tovarlarga bo'lgan ehtiyojlari asta-sekin to'yinganligi sababli har bir qo'shimcha birlikning maqsadga muvofiqligi kamayadi.

Mahsulotning foydali tomoni va uning narxidan tashqari yana qanday omillar talabning shakllanishiga ta'sir qiladi? Bunday besh omil mavjud: xaridorlarning daromadlari; qo'shimcha yoki almashtiriladigan mahsulotlarning narxi; kelajakdagi narxlar dinamikasiga oid taxminlar; xaridorlarning soni va yoshi; xaridorlarning odatlari, didlari, urf-odatlari va afzalliklari. Bundan tashqari, talabga boshqa bir qator omillar (mavsumiylik, davlat siyosati, daromadlarni taqsimlash, reklama va boshqalar) ta'sir ko'rsatishi mumkin.

Endi biz to'g'ridan-to'g'ri yalpi talab tushunchasiga murojaat qilamiz. Yalpi talab (AD) - bu tovarlar bozorida taklif qilinadigan yakuniy tovarlar va xizmatlarga bo'lgan barcha individual talablarning yig'indisi. Bu shuningdek quyidagilarni nazarda tutadi: yalpi talab - bu iste'molchilar istagan narx darajasida sotib olishga tayyor va tayyor bo'lgan turli xil tovarlar va xizmatlarning hajmini (ya'ni, real ishlab chiqarish hajmi) ifodalaydigan model.

Tovarlar bozorida to'rtta makroiqtisodiy sub'ektlar xaridorlari: uy xo'jaliklari, firmalar, hukumat va xorijiy mamlakatlar.

Uy sharoitida tovarlar bozorida talab katta. U yakuniy yalpi talabning yarmidan ko'pini tashkil qiladi. Uy xo'jaliklarining xatti-harakatlarini kuzatib, shuni aytish mumkinki, ularning tovarlarga bo'lgan talabini belgilaydigan omillar quyidagilardan iborat:

1) ishlab chiqarishda qatnashishdan olingan daromadlar;

2) soliqlar va to'lovlar;

3) mulkning hajmi;

4) mulkdan olinadigan daromad. Uy xo'jaligining umumiy qiymati ekanligini hisobga olib, ko'rsatilgan omillarga yana ikkitasini qo'shish kerak:

5) aholining daromad va mol-mulk hajmi bo'yicha farqlanishi darajasi va

6) populyatsiyaning hajmi va yosh tarkibi.

Ro'yxatda keltirilgan omillarning dastlabki ikkitasi "mavjud daromad" tushunchasiga birlashtirilgan. Oxirgi ikkitasi qisqa vaqt ichida ekzogen parametrlardir. Qolgan omillarning qaysi biriga - foydalanish mumkin bo'lgan daromad, mulk hajmi yoki uning rentabelligi eng muhim hisoblanadi, tovarlar bozorida "iste'mol funktsiyasi" deb ataladigan uy-ro'zg'or talab funktsiyasining bir nechta turlarini qurish mumkin.

Davlat talabi. Davlat xususiy sektorda ishlab chiqarilgan mahsulotlarni jamoat tovarlarini ishlab chiqarish uchun sotib oladi. Bozor iqtisodiyotining tarixiy rivojlanishi fonida yalpi mahsulotda davlat ulushining ortishi tendentsiyasi kuzatilmoqda.

Davlatning iqtisodiy faoliyati xususiy sektorning iqtisodiy faoliyatidan farqli o'laroq optimallikning aniq ifodalangan mezoniga ega emasligi sababli, davlat xarajatlari hajmini aniq belgilaydigan asosiy omillarni ajratib ko'rsatish qiyin. Mamlakatning davlat byudjeti, qoida tariqasida, bir yil oldin parlament tomonidan tasdiqlanadi va shu bilan davlatning asosiy xarajatlari belgilanadi.

Davlatning tovarlar sotib olish orqali ularning bozoriga to'g'ridan-to'g'ri ta'siridan tashqari, u soliq va kreditlar (obligatsiyalar chiqarish) orqali yalpi talabga bilvosita ta'sir qiladi. Soliqlar miqdorining o'zgarishi bilan, ishlatiladigan daromadlar hajmi o'zgaradi va, natijada, uy xo'jaliklarining iste'mol talabi o'zgaradi. Qimmatli qog'ozlar bozorida davlat operatsiyalari real foiz stavkasi darajasida va natijada tadbirkorlarning investitsion talabi darajasida aks etadi.

Chet elda talab. Mamlakat tovarlariga tashqi bozorda talab eksport tovarlari hajmini aniqlaydi va asosan mahalliy va xorijiy tovarlar narxlari va milliy valyutalarning ayirboshlash kursiga bog'liqdir. Ushbu ikkala omil ham "real almashinuv shartlari" indikatoriga birlashtirilgan.

Bu mamlakat o'z mahsulotining birligi evaziga qancha chet el tovarlarini olishi mumkinligini ko'rsatadi. O'sib borganingizda, ular mamlakatning haqiqiy almashinuvi yaxshilanayotganini aytishadi, chunki mahalliy tovarlarning birligi uchun siz ko'proq chet el tovarlarini olishingiz mumkin. Biroq, xorijiy davlatlar uchun bu mamlakatdan keladigan tovarlar narxining oshishi va boshqa tovarlar eksporti kamayishi demakdir. Chet elda nafaqat mamlakatni bozorida tovarlar sotib olinadi, balki sotiladi. Oddiylik uchun milliy iqtisodiyotda (ichki muvozanat) muvozanatga erishish shartlarini aniqlash uchun ishlab chiqilgan modellarda, tashqi bozorlarning milliy tovar bozorida etkazib berish hajmi mutlaqo elastik, ya'ni ma'lum bir narx darajasida, xorijiy davlatlar ma'lum bir mamlakat aholisining har qanday talab hajmini qondiradi deb taxmin qilinadi. import tovarlar. Oddiylik uchun, shunchaki iste'mol tovarlari olib kelinadi deb taxmin qilinadi.

Uy xo'jaligining import qilinadigan tovarlarga bo'lgan talabi, mahalliy tovarlarga bo'lgan talabning hajmi bilan bir xil.

Investitsion talab tovarlarga yalpi talabning eng o'zgaruvchan qismidir. Iqtisodiy muhitdagi o'zgarishlarga investitsiyalar ko'proq javob beradi. Boshqa tomondan, aynan bozordagi tebranishlarning sababi bo'lgan investitsiyalar hajmining aniq o'zgarishi.

Investitsiyalarning iqtisodiy muhitga ta'sirining o'ziga xos xususiyati shundan iboratki, ularni amalga oshirish vaqtida tovarlarga talab ortadi va yangi ishlab chiqarish quvvatlari ishga tushgandan keyingina tovarlar taklifi ko'payadi.

Investitsiyalarga talab hajmini qaysi omillarga bog'liqligiga qarab, ular induktsional va avtonomga bo'linadi.

Investitsiyalarni jalb qilish. Agar ularni amalga oshirish sababi tovarlarga talabning doimiy o'sishi bo'lsa, investitsiyalar induksiya deb ataladi.

Tegishli tejamkorlik bilan ishlaydigan ishlab chiqarish quvvatlarining to'liq yuklanishida tovarlarga talab oshganda, avval mavjud uskunalarning intensiv ishlashi natijasida qo'shimcha mahsulotlar ishlab chiqarilishi mumkin. Ammo agar ortib borayotgan talab uzoq vaqt davomida saqlanib qolsa, u holda qo'shimcha mahsulotlarni eng kam narxda ishlab chiqarish uchun ishlab chiqarish hajmini oshirish tadbirkorlarning manfaatlariga mos keladi.

Ko'tarilgan talabni qondirish uchun ishlab chiqarish bazasining zarur kengayishini ta'minlaydigan investitsiyalar hajmini aniqlash uchun siz ishlab chiqarishning ortib borayotgan kapital intensivligini bilishingiz kerak - qo'shimcha mahsulot birligini ishlab chiqarish uchun qancha qo'shimcha kapital kerakligini ko'rsatadigan koeffitsient.

Shunday qilib, jalb qilingan investitsiyalar milliy daromadlarning o'sishi funktsiyasidir. Kapital daromad koeffitsienti tezlashtiruvchi deb ham ataladi. Milliy daromad bir maromda o'sishi bilan, o'zlashtirilgan investitsiyalar hajmi doimiy bo'lib qolmoqda. Agar daromad o'zgaruvchan sur'atlarda o'sadigan bo'lsa, unda investitsiya hajmi o'zgarib turadi. Milliy daromadning pasayishi sharoitida investitsiyalar salbiy holatga keladi.

Oflayn sarmoyalar. Biroq, tadbirkorlar ko'pincha belgilangan milliy daromad bilan, ya'ni tovarlarga yalpi talab bilan investitsiya qilishni foydali deb bilishadi. Birinchidan, bu yangi jihozlarga investitsiyalar va mahsulot sifatini oshirish. Bunday sarmoyalar aksariyat hollarda milliy daromadning o'sishiga olib keladi, ammo ularni amalga oshirish milliy daromadning o'sishiga olib kelmaydi va shuning uchun ular avtonom deyiladi.

Keynsian nazariyasida yalpi talab formula bo'yicha hisoblanadi

S - shaxsiy iste'mol xarajatlari;

Jg - yalpi ichki xususiy investitsiya;

Xn - sof eksport hajmi;

G - tovarlar va xizmatlarni davlat tomonidan xarid qilish.

Egri chiziq sifatida taqdim etilgan talablarning yalpi modeli iste'molchilar, korxonalar va hukumat istalgan narx darajasida sotib olishga tayyor bo'lgan tovarlar va xizmatlarning xilma-xil hajmlarini ko'rsatadi (1.1-rasm).

5-chizma. Yalpi talab modeli

Narx darajasi va milliy ishlab chiqarish hajmi o'rtasida teskari aloqa mavjud. Qolgan barcha narsalar teng bo'lganda, narx darajasi qanchalik past bo'lsa, mamlakat ichkarisida, shuningdek chet elda iste'molchilar sotib oladigan milliy ishlab chiqarish hajmi shuncha ko'p bo'ladi.

Yalpi talabning narxsiz omillariga quyidagilar kiradi:

1. Iste'mol xarajatlaridagi o'zgarishlar (C):

a) iste'molchilarning farovonligi;

b) iste'molchilarning taxminlari;

c) iste'mol qarzlari;

d) soliqlar.

2. Investitsion xarajatlarning o'zgarishi (Jg):

a) narxlar darajasidan qat'iy nazar o'zgaradigan foiz stavkalari;

b) investitsiyalardan foyda kutish;

c) yuridik shaxslar solig'i;

d) texnologiya;

e) ortiqcha quvvat.

3. Davlat xarajatlari: tovarlar va xizmatlarni davlat tomonidan sotib olish (G).

4. Sof eksportga sarflanadigan xarajatlar (Xn), bu o'z navbatida boshqa mamlakatlarning milliy daromadlariga, mahalliy tovarlarning raqobatbardoshliligiga va milliy valyutaning ayirboshlash kursiga bog'liqdir.

Birinchi narx bo'lmagan omil - bu narxlarning o'zgarishi bilan bog'liq bo'lmagan iste'mol xarajatlarining o'zgarishi. Haqiqiy daromadning ko'payishi yoki daromadning ko'payishini iste'molchilar kutganligi yalpi talabning o'sishiga olib kelishi mumkin. Iste'molchi kutayotgan narxlarning inflyatsion o'sishi va soliqlarning oshishi yalpi talabning pasayishiga olib keladi. Iste'molchilarning qarzdorligi (kredit bo'yicha xaridlar) ham yalpi talab hajmini o'zgartiradi: iste'molchilarning qarzdorligining yuqori darajasi uni qarzni to'lash uchun operatsion xarajatlarni kamaytirishga majbur qilishi mumkin va bu yalpi talab hajmini kamaytiradi. Iste'mol xarajatlari o'zgarishiga quyidagi omillar ta'sir qiladi:

Iste'molchilar farovonligi. Moddiy aktivlar iste'molchilar egalik qiladigan barcha aktivlardan iborat: aktsiyalar va obligatsiyalar kabi moliyaviy aktivlar va ko'chmas mulk (uylar, erlar). Iste'molchilar aktivlarining real qiymatining keskin pasayishi ularning farovonligini tiklash vositasi sifatida ularning jamg'armalarining o'sishiga (tovarlar xaridlarining kamayishiga) olib keladi. Iste'mol xarajatlarining kamayishi natijasida yalpi talab kamayadi va yalpi talab egri chapga siljiydi. Va aksincha, moddiy boyliklar real qiymatining oshishi natijasida ma'lum bir narx darajasida iste'mol xarajatlari oshadi. Shu sababli, yalpi talab egri o'ngga siljiydi. Bunday holda, biz ilgari muhokama qilingan boylik effekti yoki doimiy yalpi talab egri chizig'ini o'z ichiga olgan va narxlar darajasidagi o'zgarishlarning natijasi bo'lgan real pul qoldiqlari ta'sirini anglatmaymiz. Bunga javoban, ko'rib chiqilayotgan moddiy aktivlarning haqiqiy qiymati o'zgarishi narx darajasining o'zgarishiga bog'liq emas; bu butun yalpi talab egri chizig'ini siljitadigan narx bo'lmagan omil.

Iste'molchilarning taxminlari. Iste'mol xarajatlaridagi o'zgarishlar iste'molchilar tomonidan aytilgan bashoratlarga bog'liq, masalan, odamlar kelajakda ularning real daromadlari ko'payishiga ishonganlarida, ular hozirgi daromadlarining katta qismini sarflashga tayyor. Shunday qilib, hozirgi vaqtda iste'mol xarajatlari oshadi (shu vaqtning o'zida tejash kamayadi) va yalpi talab egri o'ngga siljiydi. Aksincha, agar odamlar kelajakda ularning real daromadlari pasayishiga ishonishsa, u holda ularning iste'mol xarajatlari va natijada yalpi talab kamayadi.

Iste'molchilarning qarzlari. Oldingi kredit bo'yicha xaridlar natijasida yuzaga kelgan iste'mol qarzining yuqori darajasi uni mavjud qarzlarni to'lash uchun hozirgi xarajatlarni kamaytirishga majbur qilishi mumkin. Natijada iste'mol xarajatlari qisqaradi va yalpi talab egri chapga siljiydi. Aksincha, iste'molchilar qarzi nisbatan kam bo'lgan hollarda, ular bugungi kunda xarajatlarni ko'paytirishga tayyor bo'lib, bu umumiy talabning o'sishiga olib keladi.

Soliqlar. Daromad solig'i stavkasining pasayishi sof daromadning oshishiga va ma'lum narx darajasida xaridlar soniga olib keladi. Bu shuni anglatadiki, soliqlarni qisqartirish yalpi talab egri chizig'ini o'ngga siljitadi. Boshqa tomondan, soliqlarning oshishi iste'mol xarajatlari kamayishiga va yalpi talab egri chizig'ining chap tomonga siljishiga olib keladi.

Ikkinchi omil - bu korxonaning investitsiya xarajatlari. Korxonalarga investitsiya xarajatlarining o'sishi yalpi talabning o'sishiga olib keladi va aksincha, bunday xarajatlarning pasayishi jami talabning pasayishiga olib keladi. Investitsiyalar hajmining ko'payishining sabablari quyidagilar bo'lishi mumkin: foiz stavkasining pasayishi, daromadning kutilayotgan o'sishi, soliqlarni qisqartirish, yangi texnologiyalarni sotib olish (bu xarajatlarni kamaytiradi va foyda ko'payadi) va korxonaning zaxira hajmi (korxonada ortiqcha quvvatning oshishi investitsiya xarajatlarini kamaytiradi).

Foiz stavkalari. Boshqa barcha narsalar teng bo'lib, narxlar darajasining o'zgarishi bilan bog'liq bo'lmagan har qanday omil sababli foiz stavkasining oshishi investitsiya xarajatlarining pasayishiga va yalpi talabning pasayishiga olib keladi. Bu holda biz narxlar darajasining o'zgarishi natijasida yuzaga keladigan foiz stavkasi effekti deb ataymiz.

Investitsiyalardan kutilayotgan foyda. Kapital qo'yilmalarning daromadliligi bo'yicha ko'proq optimistik prognozlar investitsiya tovarlariga bo'lgan talabni oshiradi va shu bilan yalpi talab egri chizig'ini o'ng tomonga siljitadi. Masalan, iste'mol xarajatlarining kutilayotgan o'sishi, o'z navbatida, kelajakdagi foyda umidida investitsiyalarni rag'batlantirishi mumkin. Aksincha, agar kelajakdagi investitsiya dasturlaridan foyda olish istiqbollari iste'mol xarajatlarining kutilayotgan pasayishi tufayli noaniq bo'lsa, investitsiya harajatlari pasayishi mumkin. Shunday qilib, yalpi talab ham kamayadi.

Biznes soliqlari. Tadbirkorlik soliqlarining o'sishi kapital qo'yilmalardan korporativ foyda (soliqlarni olib tashlaganidan keyin) kamayishiga va shu sababli investitsiya xarajatlari va yalpi talabning pasayishiga olib keladi. Aksincha, soliqlarni qisqartirish kapital xarajatlardan olinadigan daromadni (soliqlardan keyin) ko'paytirishi va investitsiya xarajatlarini ko'paytirishi hamda yalpi talab egri chizig'ini o'ng tomonga surishi mumkin.

Texnologiya. Yangi va takomillashtirilgan texnologiyalar investitsiyalarni sarflashni rag'batlantiradi va shu bilan yalpi talabni oshiradi.

Ortiqcha quvvat. Ortiqcha quvvatning, ya'ni foydalanilmay qolgan kapitalning o'sishi yangi investitsiya tovarlariga bo'lgan talabni cheklaydi va shu sababli yalpi talabni pasaytiradi. Sodda qilib aytganda, yetarlicha ishlamayotgan firmalar yangi fabrikalar qurishga rag'batlantirmaydilar. Aksincha, agar barcha firmalar ortiqcha quvvatlar kamayayotganini sezsalar, yangi fabrikalar qurishga va qo'shimcha uskunalar sotib olishga tayyor. Shunday qilib, investitsiya xarajatlari ko'payadi va yalpi talab egri o'ngga siljiydi.

Va yana ikkita narxsiz omillar yalpi talabning o'zgarishiga ta'sir qiladi - tayyor mahsulot va xizmatlarni sotib olishga davlat xarajatlari (jami talabning ushbu omilga bevosita bog'liqligi). Belgilangan narx darajasida milliy mahsulotni xarid qilishning ko'payishi soliq yig'imlari va foiz stavkalari o'zgarishsiz qolganda, yalpi talabning o'sishiga olib keladi. Aksincha, davlat xarajatlarining kamayishi yalpi talabni kamaytiradi.

Va sof eksport xarajatlari. Yalpi talabni o'zgartiradigan dastaklar haqida gapirganda, narxlar o'zgarishi bilan emas, balki boshqa omillar natijasida kelib chiqqan sof eksportning o'zgarishini nazarda tutamiz. Ushbu "boshqa" omillar natijasida kelib chiqadigan sof eksport hajmining o'sishi (eksportni importni hisobga olmaganda), jami talab egri chizig'ini o'ngga siljitadi. Ushbu bayonot mantig'i quyidagicha. Birinchidan, milliy eksportning oshishi chet elda Amerika tovarlariga talabni kuchaytiradi. Ikkinchidan, bizning importimiz qisqarishi, mahalliy ishlab chiqarilayotgan mahsulotlarga ichki talabning oshishini anglatadi. Birinchidan, sof eksport hajmi xorijiy mamlakatlarning milliy daromadlarini va valyuta kurslarini o'zgartiradi.

4.  O'zbskistonda makroiqtisodiy barqarorlikni 
ta'miplash, va iqtisodiyot tarkibiy tuzilishini o'zgartirish vazifalari 
Iqtisodiyotni butunlay yangi tartiblar asosida isloh qilish uning rivojida nomutanosibliklar bo'lishi va tanglik holatlarning kelib chiqishiga muqarrar qilib quyadi. Shu sababli iqtisodiyotni barqarorlashtirish, bozor iqtisodiyotiga o'tish jarayonida uni jonlantirish va bir tekis rivojlantirish yo'lidagi qonuniy bosqichdir. U iqtisodiy rivojlanish butunlay inqirozga uchrashiga chap berish uchun ishlab chiqarshi chiqarilayotgan mahsulot tarkibini o'zgartirishiga, ya'ni tangli hodisalariga barham berishga yo'naltiriladi. Rsspublikada barqarorlashtirish siyosatidan ko'zda tutilgan maqsad eng avvalo, makroiqtisodiyotda muvozanati saqlash, ishlab chiqarishni keskin darajadaa pasayishining oldini olish va ommaviy ishsizlikning kelib chiqishiga no'l ko'ymasliqdan iborat bo'ladi. Shu bilan birga bu siyosat pul emissiyasining boshqarish, uning qadrsizlanishining oldini olish, mamlakat to'lov balansini bir me'yorda saqlash kabi maqsadlarni ham uz ichiga oladi.

Respublikada barqarorlashtirish siyosatini ishlab chiqish jahon tajribasida sinalgan yondashuvlar hisobga oliiib ishlab chiqarish sohalariga o'simlik beriladi. Modsiy ishla chiqarish sohalarining rivojlaiishida ularni tarkibiy qayta qurish ham ko'zda tutiladi. Bunda asosiy e'tibor katta istiqbolga ega bo'lgan, butui xalq xo'jaligining rivojlanish tamoyillariii belgilab beradigan yetakchi tarmoq va sohalarga qaratiladi.

Prezideitimiz I.A. Karimov ta'kidlab o'tganlaridek «Tarkibiy tuzilishda chuqur o'zgarishlarni amalga oshirish makroiqtisodiy barqarorlikka erishishning, istiqbolda O'zbekistonning barqaror iqtisodiy o'sishini va aholi farovonligini ta'minlashning, jahon iqtisodiy tizimi qo'shilishning eng asosiy shartlaridan biridir.»

Iqtisodiyotda zarur tarkibiy o'zgarishlarni amalga oshirguncha ishlab chiqarishni orqaga ketshiiga barham berish eng muhim maqsad bo'lib qoladi.

Shu sababli rsspublikamizda kekingi yillarda makroiqtisodiy barqarorlikni ta'minlash orqali iqtisodiy o'sishga erishildi. 1998 yilda ishlab chiqarilgan yalpi ichki mahsulot 1997 yilga nisbatan 104.4 foizni tashkil etadi.

Sanoatda muayyan ijobiy tarkibiy o'zgarishlar amalga oshirilishi natijasida, uning mahsuloti 1998 yil oldingi 01ga nisbatan 105,8 foizni tashkil qildi. Sanoatning yetakchi asosiy tarmoqlari ayniqsa barqaror rivojlandi.

Tarkibiy qayta qurishlar asosida butunlay yangi xalq xo'jalik majmuasini bunyod etish birinchi navbatda eng muhim maroiqtisodiy va takror ishlab chiqarish nisbatlarini tartibga solishni zarur qilib qo'yadi. Bunda asosiy e'tibor iqtisodiyotning tarmoq tuzilishi, hududlarning tarkibiy tuzilishini takomillashtirishga qaratiladi.

Tarkibiy siyosatning hududiy jihatlari odamlar turmush darajasida vujudga kelgan hududiy nomutanosiblikni bartaraf etish, resurslar va ishlab chiqarish imkoniyatlaridan samarali foydalanishdni ta'minlash katta ahamiyatga ega.

Iqtisodiyotning tarkibiy tuzilishidagi qayta qurishda ishlab chiqarilayotgan mahsulot turiii o'zgarirish, uning sifatini yaxshilash va mahsulox tayyorlashga kstadigan jami xarakatlarni kamaytirish talablari ham hisobga olinadi.

Iqtisodiyot tuzilishidaga o'zgartirshilar, chetdan mahsulot olib kelishi qisqarishi, xalq xo'jaligi xom ashyo yetishtirishga qaraltilgan bir tomonlama yo'nalishini bartaraf etishi va uning eksport imkoniyatlarini kengaytirish, tarmoqlar ichidaga va xududiy jihatdan vujudga kslgai nomutanosibliklarni bartaraf etish asosida iqtisodiyotning mutanosib va barqaror rivojlanishini ta'minlash vazifalarini hal etish bilan bog'liqdir.

Shu vazifalardan kelib chiqib, iqtisodiyot ichki tuzishidagi o'zgarishlar respublikaning energetika va oziq-ovqat mustaqilligini ta'minlovchi tarmoqlarni rivojlantirishga qaratiladi. Bunda birinchi navbatda eng muhim o'zak tarmoqlarni neft va gaz sanoatini, energetikani, rangli metallurgaya sanoatini, mashinasozlik majmuasini, qishloq xo'jalik va agrosanoat majmuasining boshqa sohalariga rivojlantirishga ustunlik beriladi.

Xalq xo'jaligining takror ishlab chiqarish tuzilishini tubdan o'zgartirish asosida umumiqtisodiy barqarorlikka erishishda iste'mol bilan jamg'arish fondi o'rtasida eng maqbul mutanosiblikni ta'minlash asosiy o'rin tutadi. Iste'mol fondining eng maqbul darajasiga erishish ichki bozorda talab bilai taklif o'rtasida nomutanosiblikni ta'minlash muhim rol o'ynaydi. Shu sababli davlat eng muhim makroiqtisodiy takror ishlab chiqarish nisbatlarini tartibga solib turuvchi omillarga ko'proq e'tibor beradi.

Bozor iqtisodiyotiga o'tish darida iqtisodiyotni barqarorlashtirish muammosini hal etishda ishlab chiqarish infratuzilmasining muhandislik kommunikatsiyalari, transport va aloqa tizimi singari tarmoqlarini ustivor rivojlantirishga ham alohida e'tibor beriladi.

Nomoddiy ishlab chiqarish sohasida tarkibiy qayta qurishlar faol investitsiya siyosatini o'tkazish orqali amalga oshiriladi. Shu sababli respublika investitsiya bazasini rivojlantirishga katta e'tibor berib, bunda o'z sarmoyalarimiz, tashqi kreditlar, bevosita investitsiyalar va ularning barcha manbalaridan foydalanish ko'zda tutiladi. Tashqi investitsiyalarni jalb qilishda bevosita investitsiyalar tarzida, davlat qarzlari, xalqaro moliya va iqtisodiy tashkilotlar, qarz beruvchi mamlakatlar moliyaviy kredit resurslari shakllarida amalga oshirish mumkinligi hisobga olinadi.

Shunday qilib, respublikada iqtisodiy islohotlar davomida makroiqtisodiy barqarorlikni ta'minlash va iqtisodiyot tarkibiy tuzilishini qayta qurish vazifalariga aholining real turmush darajasini yaxshilash uchun zaruriy shart-sharoitlar sifatida qaraladi.




Xulosa
Inflatsiya sur’atlarining jilovlanishi, davlat budjeti taqchilligini tan olingan me’yorlarlardan ham past darajada bo‘lishini ta’minlanishi respublikamizda olib borilayotgan makroiqtisodiy siyosat samaradorligidan dalolat beribgina qolmasdan, iqtisodiyotimizga kiritiladigan investitsiyalar ko‘lamining oshishi, tovarlar va xizmatlar ishlab chiqarishni kengaytirish hamda aholi real daromadlarini o‘stirishning muhim sharti hamdir.

Makroiqtisodiy barqarorlik va yalpi ishlab chiqarishning yuqori o‘sish sur’atlarini ta’minlash orqali aholining turmush farovonligi darajasini o‘stirish davlat iqtisodiy siyosatida bosh maqsad bo‘lib hisoblanadi.

Zamonaviy taraqqiyot jarayonlari iqtisodchi kadrlardan makroiqtisodiy nazariya va eng zamonaviy makroiqtisodiy konsepsiyalar bilan yaxshi tanish bo‘lishni, makroiqtisodiy tahlil malakasiga, nazariy bilimlarni amaliyot bilan bog‘lash ko‘nikmalariga ega bo‘lishni talab etadi. Shu sababli ham makroiqtisodiy jarayonlarning kechishi qonuniyatlarini, makroiqtisodiy muammolarni, makroiqtisodiy siyosat yuritgan holda ularni yechish yo‘llarini turli modellar vositasida mantiqiy izchillikka amal qilgan holda tahlil qilish, o‘rganish dolzarb vazifadir.

Bozor iqtisodiyoti – murakkab ijtimoiy-iqtisodiy tizim bo’lib, birlashgan, o’zaro bog’langan va birgalikda harakatlanadigan bir qancha tarkibiy elementlarni o’z ichiga oladi.

Bozor iqtisodiyotining normal amal qilishi uchun uning infratuzilmasi shakllantiriladi. Bozor infratuzilmasi – bu bozor munosabatlariga ko’mak berishga qaratilgan ijtimoiy-iqtisodiy institutlar tizimidir.

Bozor iktisodiyoti tizimining afzalligiga qaramay, shunday muammolar borki, ularni bozor yordamida hal etish mumkin emas yoki ehtimoli kam. Ana shunday muammolarni hal etish uchun davlat ularni o’z zimmasiga olishi kerak yoki bo’lmasa mavjud muammolarni hal etilishi uchun shart-sharoit yaratib berishi kerak.

Foydalanilgan Adabiyotlar:

1. Karimov I.A. «O`zbekiston - bozor munosabatlariga o`tishning o`ziga xos yo`li» Toshkent-1993 y

2. Karimov I.A. «O`zbekiston iqtisodiy islohotlarni chuqurlashtirish yo`lida» Toshkent-1995 y
Asosiy adabiyotlar

1. «Iqtisodiyot nazariyasi»(noiqtisodiy oliy…) Umarov raxbarligida Toshkent universitet 2002-y 5– bob

2. Oʻlmasov A., Sharifxoʻjayev M., Iqtisodiyot nazariyasi, T., 1995;

3. Oʻlmasov A., Iqtisodiyot asoslari, T., 1997;

4. Kurs ekonomiki, M., 1997;

5. Axmedov D.Q., Ishmuxammedov A.E.,Jumaev Q.X., Jumaev Z.A Makroiqtisodiyot. Darslik.- T.: TDIU, 2004, 240 b.

6. Агапова Т.А., Серегина С.Ф. Макроэкономика: Учебник. М.:Дело и Сервис, 2001.

7. Вечканов Г.С., Вечканова Г.Р. Макроэкономика: Торговая политика. Инфляция и безработица. Социалная политика. СПб.: ЗАО «Питер», 2005.

8. Гайгер А., Линвуд Т.Макроэкономическая теория и переходная экономика. Пер. с англ. М.:ИНФРА-М, 1996.

9. Галперин В.М., Гребенников П.И., Леусский А.И., Тарасевич Л.С. Макроэкономика: Учебник. СПб.:СПбГУЕФ,1997.

Internet saytlari:

1. www.ziyonet.uz

2. www.arxiv.uz
3. www.aim.uz
4.http://fayllar.org