Ибн Қутайба, «Уюнул ахбор», 2-жузъ, 18-бет.
* Билол ибн Саъд биродарига айтарди:
– Мўмин мўминга ойна, дейдилар. Сиз менинг қайси
ишимни
нотўғри, деб биласиз?
* Маймун ибн Меҳрон шундай дер эди:
– Менга айтсангиз хуш келмайди, деб ўйлаган нарсаларни ҳам
юзимга айтинглар. Чунки киши биродарининг юзига у
ѐқтирмайдиган нарсасини очиқ айтмагунича унга насиҳат
қилган бўлмайди.
* Олимлардан бири айтади:
– Оқил инсон ўз фикрига олимларнинг ҳам фикрини қўшмоғи,
ақлига ҳикмат эгаларининг ақлини ҳам жам этмоғи лозим.
Чунки
кишининг ѐлғиз фикри кўпинча хато қилади ва ѐлғиз ақл
одатда
адашувчан бўлади.
9. «Менинг қилган ишимнинг қадрига
етишмаяпти!»
Кимдир қилаѐтган амалини ҳеч ким кўрмаѐтганини ўйлаб
ҳаракатни тўхтатади. Гўѐки у одамлар учун иш қилаѐтгандек
тутади ўзини. Бу билан у риѐга йўл очган бўлади. Зеро, чин ихлос
эгалари ҳақиқий амал учун доимо одамлар кўзидан йироқ
жойни
азиз санаганлар ва холироқ вақтни пойлаганлар.
Аммо шундай
биродарлар ҳам борки, улар ўзлари қилаѐтган
хизматларини
тақдирлайдиган,
эришган
ютуқларига
баҳо
берадиган,
ҳурматларини ўз ўрнига қўядиган бирон кимса йўқлигидан нолиб
юрадилар.
* Рабиъ ибн Хайсамнинг қуйидаги сўзлари нечоғлик ҳақ:
– Аллоҳ юзи учун бўлмаган ҳеч қандай иш узоққа бормайди.
«Табақоти Ибн Cаъд», 6-жузъ, 189-бет.
* Ибн Жавзий айтадилар:
Do'stlaringiz bilan baham: