Китоблар тўпланмаси

ишларнинг муқобилида бошқа бир тоифа кишиларнинг 
камчилиги ҳам бор. Улар буюрилган ҳақ ишларни бажармай 
ташлаб қўядилар. Ёки аниқроғи, бу нарсаларнинг ҳаммасига 
тегишли бўлган ишга, яъни, амри маъруф, наҳи мункарга 
аҳамият бермайдилар. Бу ўринда баъзи салафларнинг мана бу 
сўзлари ниҳоятда тўғри айтилгандир: “Аллоҳ қандай бир ишни 
буюрган бўлмасин, бунга шайтон икки хил йўл билан тўсқинлик 
қилади. Қайсиниси билан ғалаба қозониш унинг учун муҳим 
эмас. У икки йўлдан бири – динда ҳаддан ошиш, иккинчиси – 
буйруқларни ташлаб қўйиш”.
«Фатволар тўплами», 14-жузъ, 480-483-бетлар
.
29. Ҳамма диққат-эътиборни, даъватни жамиятнинг 
фақат муайян бир қатламига қаратиш 
Бундай йўл тутган инсон жамият ичидан алоҳида бир тоифани 
танлаб олиб даъват қилинса, қолган ишлар ўз-ўзидан битиб кетади, 
деб ўйлайди. Шу фикрга асосланган ҳолда фақат ўшалар билан 
ҳамкорликда иш олиб боради ва муваффақиятсизликка дучор 
бўлади. Кейин тушкунлик ва умидсизликка тушиб қолади. 
Динимиз фақат бир гуруҳ одамлар ѐки маълум бир табақа учун 
хослаб қўйилмагани ҳақида ўйлаб кўрмайди. 

---

Қайси бир даъват ҳаракати агар ўз ишида жамиятнинг биронта 
табақасини эътиборсиз қолдирар экан, у ноқисдир ва оқибати 
албатта натижасиздир. Ислом даъвати жамиятнинг ҳамма 
табақаларини ўз ичига қамраб олиши, мавжуд барча кучларни 
ҳаракатга келтириши билан танилгандир. Жамиятда эътибордан 
четда қолдириладиган, четга суриб қўйиладиган ѐки аксинча, унга 
суяниб қолинадиган биронта унсур йўқ. Диннинг мукаммаллиги ва 
бутун оламнинг дини эканлигининг аломати шуки, у ҳаммага 
баробар хитоб қилади ва умматнинг ҳар бир вакили зиммасига 
ўзига яраша вазифа юклайди. Бу ерда ташқи кўриниш, ҳайбат ва 
шаклнинг аҳамияти йўқ.
* Ҳориса ибн Ваҳб айтдилар: Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи 
васалламдан шундай деяѐтганларини эшитдим: