Kurs ishi Mavzu: XX asirning so’ngi choragida Angliya Topshirdi: Abduraxmanov Jaloladdin Ilmiy rahbar: Satimova Nodira Reja

G.Vilson hukumatining tashqi siyosati
G.Vilson leyboristlar kabinetlari tashqi siyosatining asosiy yo‘nalishlari haqida gapirganda, leyboristlar va ularning o‘tmishdoshlari konservatorlarning tashqi siyosatidagi ma’lum “uzluksizlik”ni qayd etish lozim. Leyboristlar Torilar tomonidan boshlangan Angliya-Amerika munosabatlarini mustahkamlash, Amerikaning Vyetnamdagi agressiyasini (1965-1973) qo'llab-quvvatlash va NATO doirasida harbiy hamkorlikni rivojlantirishga qaratilgan yo'nalishni davom ettirish siyosatini davom ettirdi. Shu bilan birga, Britaniya tashqi siyosati Vashingtonda qabul qilingan qarorlarga tobora ko'proq bog'liq bo'lib borayotganiga shubha yo'q va Buyuk Britaniya jahon davlati maqomini yo'qotishda davom etmoqda. Sobiq mustamlakalar hududida harbiy mavjudligini saqlab qolish uchun etarli moliyaviy resurslarga ega bo'lmagan Britaniya hukumati asta-sekin "Suvaysh sharqi" siyosatidan voz kechmoqda. 1967 yilda G. Uilson Malayziya, Singapur va Fors ko'rfazi zonasidan ingliz qo'shinlarini olib chiqish boshlanganini e'lon qildi. Uchinchi va to‘rtinchi leyboristlar hukumatlari tashqi siyosat kursining xususiyatlaridan biri Buyuk Britaniyaning Yevropa integratsiyasi loyihasida ko‘proq ishtirok etishi edi. Xit davrida boshlangan xalqaro keskinlikni pasaytirishda rasmiy Londonning ishtiroki davom ettirildi va SSSR va sotsialistik lager mamlakatlari bilan munosabatlarni normallashtirish davom etdi. Ijtimoiy-iqtisodiy inqiroz, hukumat kursini kasaba uyushmalari tomonidan qo‘llab-quvvatlanmasligi, Olsterdagi vaziyatning keskinlashuvi – bularning barchasi leyboristlar partiyasining navbatdagi parlament saylovlarida g‘alaba qozonishi uchun deyarli hech qanday imkoniyat qoldirmadi. 1970 yilda konservatorlar hokimiyatga qaytishdi - Edvard Xit kabineti tuzildi. 1965-yil oktabrda Konservativ partiya rahbariyati tomonidan qabul qilingan yangi qoidalarga ko‘ra, faqat partiyaning tori parlament fraksiyasi tomonidan bir nechta da’vogarlar orasidan saylangan (G.S.Ostapenko, A.Yu.Prokopov)gina bosh vazir bo‘lishi mumkin edi. Yangi tartib boʻyicha oʻtkazilgan saylovlarda E.Xit oʻzining asosiy raqibi R.Maudlingni magʻlub etdi va 1965 yildan Konservativ partiyani boshqardi.