Kurs ishi Mavzu: XX asirning so’ngi choragida Angliya Topshirdi: Abduraxmanov Jaloladdin Ilmiy rahbar: Satimova Nodira Reja

Konservativ tashqi siyosat 1951–1963 yillar Dekolonizatsiya jarayoni
Konservativ kabinetlar davrida Buyuk Britaniyaning xalqaro mavqei katta o'zgarishlarga duch keldi: etakchi jahon imperiyasidan Angliya asta-sekin "etakchi ikkinchi darajali kuch" ga aylanib bormoqda. Buyuk Britaniyaning dunyodagi rolining pasayishining asosiy sabablari quyidagilar edi: qurolli kuchlarni rivojlantirish uchun ajratilgan mablag'larni ko'paytirishga imkon bermagan iqtisodiy muammolar, Britaniya mustamlaka imperiyasining qulashi, shuningdek, AQSh armiyasining kuchayishi. kuch va ularning xalqaro siyosatdagi ahamiyati. Umuman olganda, konservativ kabinetlar tomonidan olib boriladigan tashqi siyosat konsepsiyasini uchta asosiy yo‘nalishga bo‘lish mumkin: Buyuk Britaniyaning Britaniya Hamdo‘stligi mamlakatlari bilan munosabatlari, Angliya-Amerika munosabatlari va Buyuk Britaniya va EEK o‘rtasidagi munosabatlar. Ikkinchi jahon urushi tugaganidan keyin dekolonizatsiya jarayoni deyarli qaytarib bo'lmaydigan xususiyatga ega bo'ldi, ammo "dekolonizatsiyaning eng o'tkir davri konservatorlar hukmronligi yillariga to'g'ri keldi (1950-yillarning o'rtalari - 1960-yillarning boshi - O.K.)" (G.S. Ostapenko). , A.Yu.Prokopov). Dekolonizatsiya jarayonining muhim bosqichi Angliyaning Yaqin Sharqdagi siyosatining barbod bo'lishi edi. 1956 yilda Misr Prezidenti G.A. Nosir Suvaysh kanali umumiy kampaniyasini milliylashtirishni e'lon qildi, unda aksiyalarning aksariyat qismi ingliz va frantsuz investorlariga tegishli edi. Buning ortidan Britaniya hukumati zudlik bilan javob qaytardi G. Nosirning harakatlari. Buyuk Britaniya Moliya vazirligi misrlik investorlarning sterling zonasiga joylashtirilgan barcha aktivlarini muzlatish haqida e'lon qildi va 1956 yil oktyabr oyi oxirida Buyuk Britaniya Frantsiya va Isroil bilan birgalikda Misrga qarshi harbiy operatsiyalarni boshladi. Ko'p jihatdan BMTning aralashuvi tufayli "Suvaysh inqirozi" bartaraf etildi. Angliya o'z qo'shinlarini bosib olingan Misr hududlaridan olib chiqdi, ammo Suvaysh kanali zonasida harbiy yurishning natijasi Angliyaning o'zida urushga qarshi harakatning faollashishi va mashhurligini yo'qotgan E. Eden hukumatining iste'foga chiqishi edi. . Britaniya vazirlar mahkamasining yangi rahbari G.Makmillan mustamlakalarga nisbatan katta “moslik” ko‘rsatib, “(Britaniya – OK) imperiyasidagi ozodlik harakati doimo e’tiborga olinishi lozim bo‘lgan kuch” (G.S. Ostapenko, A. Yu. Prokopov). 1957-yil oktabr oyida Amerika prezidenti D.Eyzenxauer bilan uchrashuvda G.Makmillan shunday dedi: “Afrika qit’asida o‘zgarishlar shamoli esdi, istaymizmi yoki yo‘qmi, milliy ongning o‘sishi (mustamlakalar aholisi - O.K.) - bu to'liq bajarilgan "(E.V. Xaxalkina). 1956 yilda Buyuk Britaniya Sudan mustaqilligini, 1957 yilda Gana, 1959 yilda Singapur, 1960 yilda Somali, Kipr, Kamerun, Syerra-Leone, Tanganika, 1962 yilda G'arbiy Samoa (R.S.Ayriyan, A.S.Ariyan) mustaqilligini tan olishga majbur bo'ldi. Migal).