Xulosa
Xulosa qilib shuni aytish mumkinki, hozirgi kun texnalogiyasi ya’ni WebGL konteksti CSS-ni ishlatmasdan, tuval elementining balandligi va kengligini belgilash orqali kontekstni olish vaqtida ekran maydonining hajmini belgilash imkoniyatiga ega bo'lishning imkoni mavjud emas . Tuval elementining uslubini tahrirlash, uning chizilgan maydonini o'zgartirmasdan, uning hajmini o'zgartiradi. Kontekstni yaratgandan so'ng, tuval elementining kenglik va balandlik atributlarini tahrirlash chizilgan piksellar sonini o'zgartirmaydi. WebGL ishlaydigan ko'rish maydonining hajmini o'zgartirish uchun, masalan, foydalanuvchi oynani to'liq ekranga o'zgartirganda yoki dasturning o'zida grafik sozlamalarini o'zgartirish kerak bo'lsa, o'zgarishlarni tasdiqlash uchun WebGL viewport () kontekstual funktsiyasini chaqirish kerak.
Yuqoridagi misolda ishlatilgan WebGL kontekstni ko'rsatish maydonini gl va kanvas o'zgaruvchilar bilan o'lchamini o'zgartirish uchun:
gl.viewport (0, 0, kanvas.width, canvas.height);
Tuval elementi uning CSS uslubida ko'rsatilganidan farqli ravishda chizilgan maydonning turli o'lchamlari bilan chizilgan bo'lsa, o'lchamini o'zgartiradi va unga ko'ra ekranda joy egallaydi. Resurslarni tejash uchun CSS-da o'lchovni kamaytirish eng kam foydalidir va natijani brauzerga uzatishga imkon beradi; super namuna antialiasing (SSAA) effekti yordamida siqish mumkin (kamroq qabul qilinadigan natijalar va jiddiy ishlash yo'qotishlariga olib keladi). Aksariyat hollarda, shafqatsiz kuch bilan buni qilishdan va brauzer tomonidan ishlatiladigan tasvirni masshtablash algoritmi chiroyli natija berishiga umid qilishdan ko'ra, bir nechta anti-aliasing (MSAA) va foydalanuvchi brauzeri tomonidan qo'llab-quvvatlanadigan to'qimalarni filtrlash algoritmlarini amalga oshirishga ishonish yaxshiroqdir.
Shuningdek, WebGL-ga kirish - Muallif Luz Caballero Manba: DEV.OPERA.
Do'stlaringiz bilan baham: |
