Mavzu: Davan va Kushon davlatlari haqida Kushon podsholigi

Mavzu: Davan va Kushon davlatlari haqida
Kushon podsholigi — oʻrta osiyo va shimoliy hindistondagi qadimiy davlat (milodiy 1—3-asrlar). Milodiy 1-asrning 1-yarmi yohud oʻrtalarida yuechjilar tasarrufidagi Kushon mulkining yuksalishi natijasida vujudga kelgan.
Massagetlar (Xitoy yilnomalarida — yuechji) miloddan avvalgi 140 yil Sirdaryo ortidan Baqtriyaga kelib, saklarni yenggan va Yunon-Baqtriya podsholigi oʻrnida 1 asr davomida 5 ta qabilaga boʻlinib yashagan. Bulardan kushon (Xitoy yilnomalarida guyshuan) qabilasi jabgʻusi Kujula Kadfiz (Kadfiz I) milodiy 1-asrda qolgan 4 ta qabilani boʻysundirib, oʻzini hukmdor deb eʼlon qilgan.
„Kushon“ nomi yo sulola yoki qabilaga oid boʻlib, u ilk bor miloddan avvalgi 1-asr oxiri — milodiy 1-asr boshida hukmron boʻlgan podshoh „Geray“ — Sanab zarb qildirgan tangalarda qoʻllangan. Kushonlarning dastlabki mulklari hududiga Shim. Baqtriya (Tojikiston hamda Oʻzbekistonning janubi, Turkmanistonning janubi-sharqidagi hududlar) kirgan. Dastlab jabgʻu, keyinchalik podsho unvoni bilan davlatni idora qilgan Kadfiz I Kushon podsholigiga asos solgan boʻlib, uning davrida kushonlar hozirgi Afgʻoniston bilan Pokistonning aksariyat qismini istilo qilgan. Kadfiz I ning vorisi Vima Kadfiz hukmronligi davrida Hindistonning aksariyat qismi Kushon podsholigiga qoʻshib olingan. Kushon podsholigining eng ravnaq topgan davri Kanishka hukmronlik qilgan vaqtga toʻgʻri keladi. Oʻrta Osiyoda kushon mulklarining shim. chegarasi Hisor tizmasi boʻylab, u yerdardagi togʻ daralarida gʻoyatda mustahkam chegara devorlari qurilgan.
Kushon podsholigi davrida janglar tez-tez boʻlib turishi natijasida mamlakatda harbiy asir-qullar miqdori oshib borgan. Xitoy va Parfiya bilan kurash olib borayotgan Kushon podsholigi Yaqin Sharqda hukmron boʻlish uchun Parfiya bilan urushayotgan Rimning ittifoqchisi edi. Biroq savdo manfaatlari bu davlatlarni oʻzaro yaqinlashtirgan. „Buyuk ipak yoʻli“ boʻylab xalqaro savdoning rivojlanishi uchun qulay sharoit yaratilgan. Sharqda — Sharqiy Turkistonning qoʻshib olingan shaharlar—vohalari orqali Xitoy bilan, jan.da — kushonlarga tobe Shim. Hindiston bilan, gʻarbda — dengiz yoʻli bilan, Misr orqali yoki quruqlikdagi yoʻl bilan Eron orqali Oʻrta dengiz havzasidagi Rim imperiyasi shaharlari bilan, shimolda Xorazm va Uralboʻyi orqali Sharqiy Yevropa bilan savdo qilingan. Janubiy Oʻzbekistondan kushonlar davriga oid 100dan ziyod shahar va qishloq harobalari aniqlangan. Bu davrda shahar va qishloq oʻzaro mustahkam aloqada boʻlgan: har 1 shahar atrofida koʻplab mayda qishloqlar joylashgan.
Kushon podsholigi siyosiy hokimiyat ruhoniylar qoʻlida boʻlgan davlat boʻlib, unda podsho dunyoviy rahbar boʻlish bilan birga bosh kohin ham edi. Davlat satraplik (qarang Satrapiya) larga boʻlingan boʻlib, ularning satrapparn ayrim erkinliklarga ega edi. Kushon podsholigi quldorlik davlati boʻlsada, unda qishloq jamoasi muhim oʻrin tutgan. Kushon podsholari mamlakatda keng koʻlamda dinlararo murosasozlik siyosatini yurgizgan: aholi, asosan, buddizmnmng mahayana mazhabiga eʼtiqod qilgan, shuningdek, mamlakatda zardushtiylik, otashparastlik, hinduizm kabi koʻplab boshqa dinlar ham boʻlgan. Hunarmandchilik, ichki va tashqi savdo keng taraqqiy etgan. Pul tizimida koʻproq zar va mis tangalar qoʻllanilgan. Dehqonchilik, xususan, sugʻorma dehqonchilik rivojlangan, qishloq xoʻjaligi ekinlarining koʻpchilik turi ekilgan. Milodiy 3-asr 1-yarmi yoki oʻrtalarida Kushon podsholigi barham topgan. Baqtriya — Tohariston maxsus mulk sifatida Sosoniylar davlati tarkibiga kirgan. Uni kushonshoh unvonli sosoniylar xonadoni vakillari idora qilgan.
Asl kelib chiqishi[
Beruniyning „Hindiston“ asarida Kobulshohlardan boʻlgan Barhategin Kanik (Kanishka) avlodi deyilgan. Bu kushonlar turkligini haqida farazlarni isbotlaydi^[1].
Xitoy manbalarida Yuechjilar 5 ta qabiladan tashkil topgan deyilgan: Xiūmì (kínì), Guìshuāng (yángí), Shuāngmǐ (língín), Xìdùn (língín) va Dūmi (línì) nomi bilan mashhur va shulardan biri guìshuang (kánín, qadimgi xitoycha: *kuj-s [s]raŋ), yaʼni kushonlar hisoblanadi. Amerikalik olim Christopher I. Beckwith fikricha, kushonlar va yuechjilar Eroniy xalqlardan biri boʻlgan toxarlardan kelib chiqqan.^[2] [3] Yapon olimi Kazuo Enoki Kushonlarni Eroniy qabilalardan biri Saklardan kelib chiqqan deya qayd etgan.^[4] Amerikalik olimlar James Patrick Mallory va Victor Henry Mair taʼkidlashicha, yuechjilar va kushonlar dastlab koʻchmanchi Eroniy xalqi boʻlgan, ular keyinchalik oʻtroq toxarlar tomonidan qisman assimilyatsiya qilingan.^[5]
Yuechjilar „Buyuk tarixchining yozuvlari“ va „Xan kitobi“da hozirgi Xitoyning shimoli-g‘arbidagi Sharqiy Turkiston va Gansuning shimoli-g‘arbiy qismidagi yaylovlarda yashab, ularning podshohi Xiongnu (kēng) tomonidan boshi kesilgunga qadar yashaganligi tasvirlangan. Ular ham Xitoy bilan jang qilgan, bu esa oxir-oqibat ularni miloddan avvalgi 176-160 yillarda gʻarbga koʻchib oʻtishga majbur qilgan.
Hindistonda Kushon imperatorlari tanga zarb qilishda muntazam ravishda sulola nomidan ΚΟϷΑΝΟ („Koshano“) dan foydalanar edilar.^[6] Brahmi yozuvidagi sanskrit tilidagi bir qancha yozuvlar, masalan, Vima Kadfizlar haykalining Mathura yozuvi Kushon imperatorini Ku-ṣā-ṇa (Kushana) deb ataydi. Baʼzi keyingi hind adabiy manbalarida Kushonlar Turushka deb atalgan, VII asrda Toxaristonning Gʻarbiy Turk xoqonligi qoʻliga oʻtganligi sabab keyingi sanskrit manbalarida bu nom Turk nomi bilan adashtirilgan.^[7] Jon M. Rozenfildning fikricha, Turushka va Tukhara hind yozuvlaridagi Toxari soʻzining oʻzgarishidir. Amerikalik tarixchi olim André Winkning soʻzlariga koʻra, "hozirda hech bir tarixchi ularni turk-moʻgʻul yoki „xun“ deb hisoblamaydi, garchi ularning Oʻrta Osiyodan kelib chiqishiga hech qanday shubha yoʻq".
Madaniyati[
Kushon podsholigi Rim, Parfiya va Xitoy bilan har jihatdan bellasha olgan qadimiy Sharqdagi eng qudratli saltanatlardan biri boʻlib, 2 asr mobaynida osiyoliklarning siyosiy, iqtisodiy, ijtimoiy va madaniy hayotiga katta taʼsir oʻtkazgan. Bir saltanat tarkibida 1 necha mamlakatlar, xalq va elatlarning birlashuvi turli madaniyatlarni oʻzaro yaqinlashtirdi, davr madaniyatlari Baqtriya, yunon, sak va hind madaniyatlarini mujassamlashtirdi. Ammo, Kushon podsholigi madaniyati tarixining ayrim jihatlari hanuz noaniq boʻlib, tarixchi, sharqshunos va arxeolog olimlar ularga oydinlik kiritish uchun izchil va chuqur ilmiy tadqiqot olib bormoqdalar. Chunonchi, bu borada 1913 va 1960-yillarda London, 1968-yil Dushanbe, 1970-yil Kobulda xalqaro simpoziumlar oʻtkazildi, YUNESKO qoshidagi Markaziy Osiyo tarixi va madaniyatini oʻrganish komissiyasi esa kushonlar tarixi va madaniyatini oʻrganishni oʻz oldiga asosiy vazifalardan biri qilib qoʻydi.
Arxeologlar Kushon madaniyatiga oid Bagram, Balx, Began, Surxkxoʻtal (Afgʻoniston), Kosambi (Hindiston), Sirsukx, Taksila (Pokiston), Ayritom, Bozorqala, Dalvarzintepa, Zartepa, Koʻhna Voye, Termiz, Xayrobodtepa, Xolchayon (Oʻzbekiston), Kayqubodshoh, Koʻhnaqalʼa, Shaxrinav, Munchoqtepa (Tojikiston)da qazish ishlari olib bordi. Arxeologik topilma va koʻhna yozma manbalar asosida kushonlar madaniyatiga doyr quyidagi muhim ilmiy maʼlumotlar aniqlandi: burjli mustahkam mudofaa devoriga ega boʻlgan shahar qurilishi taraqqiy etgan, bir necha oʻnlab shunday shaharlar, koʻplab yirik sugʻorish inshootlari qurilgan. Shaharlar ichida arklar mavjud boʻlib, ularning atrofini turli binolar majmuasi qurshab turgan. Kushon podsholigining shim.-gʻarbiy hududlaridagi binolar qurilishida koʻproq xom gʻisht va paxsadan, jan.-sharqida esa toshdan foydalanilgan. Shaharlar, odatda, daryo boʻylarida, strategik jihatdan qulay joylarda bunyod etilgan. Ular podsho saroyi, boy-zodagonlar va hunarmandlar mahallasi, koʻcha va maydonlar, hovoʻzlar, turli dinlarga mansub inshootlar, ekinzor va bogʻlardan iborat boʻlgan. Uylar koʻp xonali, hashamatli boʻlib, baʼzilari ikki qanatliqilib qurilgan. Hovli sahni, xonalar poli, zinalar va boshqalarda turli hajmdagi pishiq gʻishtlar qoʻllanilgan. Ayvon yogʻoch ustunlari ostiga ohaktoshdan yoʻnilgan chiroyli tagkursilar oʻrnatilgan. Tomdan toʻshadigan suvlar uchun maxsus sopol tarnovlar ishlatilgan. Bino va xonalar haykaltaroshlik, tasviriy sanʼat asarlari bilan bezatilgan. Haykal va rasmlarda, asosan, podsholar, podsho xonadoni aʼzolari, boy-zodagonlar, sozanda va masharabozlar tasvirlangan (mas, Xolchayonda). Budda diniga mansub inshootlarda esa Budda va uning safdoshlari, izdoshlari, kohinlar va xizmatkorlar ifodalangan (mas, Ayritom, Dalvarzintepa, Qoratepa, Fayoztepatsa). Haykallar, asosan, ohaktosh, loy va ganchdan tayyorlangan, ular orasida sirtiga tilla suvi yuritilganlari ham bor. Devoriy suratlarda esa diniy va bazm marosimlari, tabiat manzaralari, suvoriylar tasvirlangan. Kulolchilik taraqqiy etgan, topilgan sopol idishlar xilma-xilligi va oʻzining nozik, jarangdorligi bilan alohida ajralib turadi. Amaliy sanʼat keng rivojlangan, uning eng yaxshi namunalari Sankt-Peterburgdagi Davlat Ermitajida saqlanmokda. Zeb-ziynat buyumlari, mehnat va jang qurollari yasash, mato toʻqish taraqqiy etgan. Kanishka I davrida Kushon-Baqtriya tili davlat tili sifatida qabul qilingan. Aholi, asosan, buddizm dinining mahayana mazhabiga eʼtiqod qilgan, koʻplab budda ibodatxonalari qurilgan, shuningdek, otashparastlik, hinduizm ham keng tarqalgan. Kanishka buddizm tarixida birinchi boʻlib vaqt-vaqti bilan diniy yigʻin chaqirib turishni joriy etgan. Dastlabki yigʻinda buddizmning mazkur yangi mazhabi — mahayana rasmiylashtirilgan. Bu esa buddizmning Osiyo mamlakatlarida keng tarqalishiga, uning jahon dinlaridan biriga aylanishiga sabab boʻlgan. Topilgan tangalarning orqa tomonida turli maʼbudlar — Mixra-Mitra (Quyosh maʼbudi), Otash (olov maʼbudi), Farr (omad va maʼmurchilik maʼbudi) va boshqa tasvirlanganligi buni isbotlaydi. Saltanatda savdoning rivojlanishi yozuvning keng koʻlamda tarqalishiga imkon yaratgan. Oromiy yozuvi asosida sugʻd va xorazmiy yozuvlari vujudga kelib, taraqqiy etdi. Hind alifbosiga asoslangan kharoshthi yozuvi namunasi ilk bor Termizdan, teri va taxtaga bitilgan xorazmiy yozuvi namunasi esa Tuproqqalʼadan topildi. Kushon podsholigi yerdaridan oʻtgan Buyuk ipak yoʻli tashqi savdoning rivojlanishiga ijobiy taʼsir koʻrsatganligi aniqlandi. Kushon podsholari zarb qilgan oltin, kumush va mis tangalar Efiopiya, Skandinaviya, Italiya va boshqa koʻpgina mamlakatlarda topildi. Bu esa Kushon podsholigi chet mamlakatlar bilan keng miqyosda savdo va madaniy aloqalar olib borganligidan dalolat beradi. Sharkdan olib kelingan ipakka Gʻarb bozorlaridagi mollar almashtirilgan. Umuman savdoda koʻp tovarlar qatori dorivorlar, Rim tilla tanga va taqinchokdari, fil suyaklari va undan tayyorlangan turli buyumlar hamda „tirik tovar“ — sozanda, raqqosa va hunarmand qullar ham boʻlgan. Kushon podsholigining dastlabki poytaxti Oʻzbekistonning jan.dagi Dalvarzintepada boʻlgan, podsho Kanishka davrida esa Peshovar shahriga koʻchirilgan. Ayni shu davrda badiiy, sanʼat maktablari (Gandhara, Matxura, Baqtriya) shakllandi. Kanishka adabiyot va sanʼat homiysi boʻlib, Kashmir viloyatida Kanishkapur shahriga asos soldi. Uning saroyida mashhur buddaviy olimlar Pareva va Vasumitra, buyuk shoir va faylasuflar Ashvagxosha, Matricheta, Vagarjuva hamda Charaka yashab ijod qilgan.
Kushon podsholigiga doir yozma manba va arxeologik topilmalar kushonlar madaniyatini oʻrganish, ularning Oʻrta Osiyo, jumladan, Oʻzbekiston xalqlari madaniyati taraqqiyotida tutgan oʻrnini ilmiy baholashda muhim ahamiyatga ega. Kushon podsholigi siyosiy tarixi va madaniyati oʻtmishining hali toʻla, haqqoniy yoritilmagan jihatlari koʻp boʻlib, Oʻzbekiston, Hindiston, Fransiya, AQSH, Italiya, Vengriya, Tojikiston, Afgʻoniston, Rossiya, Yaponiya olimlari ularni aniqlash borasida chuqur, izchil ilmiy tadqiqotlarni davom ettirmoqda.^[8]
Kushon davlati haqida tarix kitoblari keng maʼlumot beradi. Markaziy Osiyoda imperiyalarning eng qadimiysi, davriy jihatdan eng yashovchani (milodiy I-IV asrlar) Kushon davlati boʻlgan. Oʻz davriga nisbatan mislsiz ulkan mintaqalarni egallagan Kushon davlati chegaralari — sharqda Xitoy, gʻarbda Kaspiy dengizi, janubda Hindiston va shimolda Orol boʻylarigacha etib borgan. Qadimgi dunyo madaniyatining uch yirik manbai — hind, fors va turk xalqlari tutashgan markaziy zaminda tashkil topgan ulugʻ davlat.
Yuechjeylarning eramizdan avvalgi II asr oʻrtalarida Grek-Baqtriya davlatiga bostirib kirishi ushbu davlatni tamomila tugatilishiga olib keldi. Yuechjeylarning dastlabki mulklari shimoliy Baqtriya hududlarida boʻldi (zamonaviy Oʻzbekistonning janubiy hududlari va Tojikiston). Kusxon davlati eramizning 1-asri birinchi yarmida yuechjeylar davlati amirliklaridan biri Kusxonning yuksalishi oqibatida yuzaga keldi. Kusxon xitoychada Guyshuan deb talaffuz qilinib, yuechjey qabilalaridan birining nomi boʻlish ehtimoli bor. Davlat asoschisi yabgu (amir) boʻlgan. Keyinchalik podshoh Kudjula Kadfiz hukmronligi ostida kusxonlar hozirgi Afgʻoniston va Pokistonning katta qismini bosib oldilar. Uning merosxoʻri X hukmronligi davrida kusxon mulklariga Hindistonning katta bir qismi qoʻshildi. Kusxon davlatining gullab-yashnashi Kanishka hukmronligi davriga toʻgʻri keldi (taxminan eramizning 78-123 yillari). Oʻsha davrda poytaxt Baqtriyadan Peshovorga koʻchirildi, mamlakat sarhadlari esa Hindiston va Xoʻtongacha boʻlgan oʻlkalarni qamrab oldi. Markaziy Osiyoda Kusxon davlatining chegaralari hozirgi Oʻzbekiston janubidagi Hisor togʻ tizmalari choʻqqilaridan oʻtgan. Oʻsha yerdagi baland togʻ daralarida (Darband) mustahkam chegara inshootlari qad koʻtardi. Oʻsha davrlarda davlat sarhadlarida yangidan-yangi shaharlar qad koʻtardi, Hindiston, Xitoy va Rim imperiyasi bilan savdo munosabatlari oʻrnatildi. Pompeyda olib borilgan qazish ishlari mobaynida kusxon tangalari hamda kusxon ustasi tomonidan suyakdan yasalgan figuralar topildi. Kusxon davrida meʼmorchilik yuksak rivojlandi. Ayniqsa saroylar va ibodatxonalar qurilishiga katta eʼtibor qaratildi. Kusxon hukmdorlarining Xolchayondagi saroyida va eski Termiz va Dalvarzindagi budda ibodatxonalarida yuqori badiiy did bilan ishlangan devor chizgilari va haykaltaroshlik namunalari yaxshi saqlanib qolgan.
Xolchayon, Dalvarzin va Ayritomda olib borilgan qazish ishlari davomida kusxon ustalarining yuksak mahoratidan dalolat beruvchi bronza idishlar, muhtasham shagʻamsupalar, koʻzgular hamda zargarlik mahsulotlari topilgan. Dehqonchilik imperiya iqtisodiyotining tayanchi boʻlgan. Yer hosildorligini oshirish maqsadida turli oʻgʻitlardan keng foydalinilgan. Togʻ oldi hududlari va choʻllar chorvachilik maqsadlarida foydalanilgan.
Termizda olib borilgan qazuv ishlari davomida oramiy tili asosida yozilgan xatlar topilgan. Kusxon kursiv xati oʻzining oʻtkir burchakli, kvadrat va aylana shaklidagi harflari bilan ajralib turar hamda oʻsha davrlarda juda keng tarqalgan edi. Kanishka davrida Kusxon davlatiga buddizm kirib keladi va tez orada davlat diniga aylanadi. Ammo shu bilan birga zardoʻshtiylik va mahalliy Oʻrta Osiyo, Hindiston, Eron, Yunoniston va Misr xalqlari dinlari ham oʻz kuchini yoʻqotmaydi. Kusxon davlati eramizning 3-asri birinchi yarmining oxirida barham topdi. Baktriya va Toxariston maxsus mulk huquqi ostida Sosoniylar imperiyasi tarkibiga qoʻshildi. Ushbu imperiya sosoniy podshohlar xonadoni aʼzolari tomonidan boshqarilib, ular kusxonshoh tituligi egalik qilgan.
Davan (xitoycha Dayuandan olingan) — Fargʻona vodiysidagi qadimgi davlat.
Miloddan avvalgi ll—l-asrlardagi manbalarida keng, obod, boy mamlakat — Davan haqidagi maʼlumotlar keltirilgan. Davan shahar va voha hokimlarining erkin ittifoqidan iborat davlat edi. Ulugʻ hukmdor qarorgohi Gushan (hozirgi Oʻzgan shahri deb taxmin etiladi)da boʻlgan. Podsho qokimiyati qabila zodagonlaridan iborat oqsoqollar kengashi tomonidan cheklab qoʻyilgan. Oliy kengash qukmdorni podsholikdan tushirishi, hatto oʻlim jazosiga hukm qilishi mumkin boʻlgan. Davan atamasi tarixiy adabiyotlarda mil. lll asrgacha uchraydi. Soʻngra Davan oʻrniga "Boxan" va "Polona" (mil. V asr) atamalari uchrab muarrixlar ushbu atamalar qad. Davanga moye keladi deb qayd etib oʻtganlar. Xitoyliklar Davan deb nomi toharlar (Taxwar) bilan bogʻliq boʻlgan mamlakatni atashgan degan fikr bor.
Miloddan avvalgi ll asr oxiridagi maʼlumotlarga koʻra, Davan aholisi 300 ming kishini tashkil qilgan, Davanliklar koʻzlari kirtaygan, qalin soqolli xalq boʻlib, savdo-sotiq ishlarida mohirliklari bilan nom chiqarishgan. Davanda xotin-qizlar izzat-ikrom qilingan. Davanda yetishtirilgan "osmon tulporlari" — argʻumoqlar Sharqda mashhur boʻlgan. Miloddan avvalgi 104—101 yillarda Xitoy askarlari Davanga ikki bor hujum qilganlar. 1-hujum Xitoy askarlarining magʻlubiyati bilan tamom boʻlgan, chunki ular istehkomga aylantirilgan qishloqlarning qarshiligini sindirish uchun ojizlik qilganlar. Xitoyliklar 60 ming kishilik katta qoʻshin bilan ikkinchi marta hujum qilib, 101 yilda Ershi shahrini qamal etishgan
hukmronligidan keyin mil. avv. III asr boshida hozirgi Toshkent vohasida va 
Sirdaryoning o’rta va shimoliy oqimi hududlarida Qang’ davlati vujudga kelgan. 
Bu davlatning etnik tarkibini turli qabila, elatlar tashkil etgan. Unda etakchi 
qang’arlardan tashqari katarlar, kamarlar, toharlar, apasshaklar, asiylar va boshqa 
qabila, urug’lar ham yonma-yon istiqomat qilganlar. Mil. avv. II-I asrlar Qang’ 
davlatining eng kuchaygan davri edi. Shu davrlarda Qang’ bir qator viloyatlarni 
o’z tobeligiga bo’ysundirgan edi. Xitoy solnomalarida bu viloyatlarning 5 ta 
nomi tilga olinadi. Bular – Susye (Kesh-Shahrisabz), Fumu (Zarafshon vodiysi), 
Yuni (Toshkent viloyati), Gi (Buxoro vohasi), Yuegyan (Urganch shahri va 
viloyati). 
Mil. avv. II-I asrlarda Orol dengizining shimoliy sharqidagi Yantsay 
(Hozirgi Qizil O’rda) va Yan erlari ham qang’arlar tobeligida bo’lgan. 
Shunday qilib, o’z davrida Qang’ davlati O’rta Osiyoda yirik davlatga 
aylangan edi. 
Bu davlatning yirik shaharlari sirasiga Aris daryosi sohilidagi O’tror va 
hozirgi Toshkent viloyatining Oqqo’rg’on tumani hududida joylashgan Qanqa 
(Qang’iz) shaharlari kiradi. Bu shaharlar o’sha davr shaharsozligining yuksak 
namunalarini o’zida mujassamlashtirgan. Qang’ davlatini boshqarishda 
podshohning roli va o’rni katta bo’lgan. Shu bilan birlikda davlat va jamiyat 
hayotiga oid ko’plab muhim masalalarni hal etishda urug’ va qabila 
oqsoqollaridan iborat Oliy Maslahat kengashining mavqei ham alohida o’rin 
tutgan. Binobarin, podshoh o’z ichki va tashqi siyosatini yuritishda kengash 
bilan maslahatlashgan. Viloyat boshliqlari turkiy maqomda jobu yoki yobg’ular 
deb atalganlar. Ular o’z hududlarini boshqarishda bir muncha mustaqillikka ega 
bo’lib, markaziy hokimiyatga boj to’lab turganlar. Qang’ hukmdorlari 
mintaqadagi siyosiy vaziyatga ham faol aralashib, undagi muvozanatni saqlash 
bobida izchil siyosat olib borganlar. Ayniqsa ular Xitoyga nisbatan mustaqil 
siyosat yuritganlar. Shuning uchun ham Qang’ davlati o’z qo’shnilari - Davan, 

55
Qashg’ar, Yorkent singari mustaqil hududlarga nisbatan Xitoyning da’vosi va 

istilochilik yurishlariga keskin qarshi chiqqan va lozim bo’lganda o’z harbiy 

kuchlari bilan ularga yordamga kelgan. Mamlakat aholisining asosiy tarkibini
turkiy etnoslar tashkil etgan. Ularning ancha qismi o’troq hayot kechirganlar. 
Aholining ma’lum qismi ko’chmanchilik bilan shug’ullangan. Daryo va soylarga 
tutash vohalarda dehqonchilik madaniyati rivojlangan. Shaharlarda savdo-sotiq, 
hunarmanchilik rivoj topgan. Mahaliy hunarmandlar tayyorlagan urush qurollari 
(qilich, xanjar, oybolta, o’tkir uchli nayzalar va b.), xo’jalik asbob-uskunalariga 
talab - extiyoj katta bo’lgan. Qoramozor, Qurama va Chotqol tog’larida 
temirchilik, miskarlik hunarini rivojlantirish uchun kerak miqdordagi mis, temir, 
singari ma’danlar qazib olingan. Toshkent atrofidagi Oqtepa 1, Oqtepa 2, 
Choshtepa, Qovunchitepa, shuningdek O’tror, Sirdaryo havzasida topilgan 
ko’plab noyob dalillar Qang’ davlatida yuksak moddiy va madaniy hayot tarzi
mavjud bo’lganligidan dalolat beradi. Buni «Qovunchitepa madaniyati» nomi 
bilan tarixga kirgan qadimgi madaniyat namunalari ham isbot etadi. Qang’aliklar 
chorvachiligi va yilqichiligi to’g’risida ham alohida fikr aytish mumkin. 
Xitoyliklarni maftun etgan zotdor, tulpor otlar xuddi mana shu hududda va 
qo’shni Davan yaylovlarida boqilgan. Xitoy solnomachilari Qang’da chorva 
mollarining mo’l-ko’lligini, sut-qatiqlarning g’oyatda mazali va to’yimliligini 
ta’rif etganlar. Qang’a davlatining xalqaro karvon savdosidagi mavqei ham 
baland bo’lgan. Bunda Buyuk ipak yo’li alohida o’rin tutgan.
III asr o’rtalarida Qang’ davlati zaiflasha boshladi. Qang’ davlatidan 
birinchi bo’lib xorazm ajralib chiqdi. Xorazm davlatining poytaxti dastlab 
hozirgi Tuproqqal’a shahar harobalarining o’rnida bo’lgan. Xorazmshoh Afrig’ 
Kat shahrini qayta tiklab, mustahkam qasr va binolar qurdirib, 305 yilda 
poytaxtni Katga ko’chiradi. Kumush tangalar zarb ettirib, davlatni har jihatdan 
mustahkam boshqaradi.


Davan nomi bilan mashhur bo’lgan davlat Vatanimiz hududidagi qadimgi 
davlatlardan sanalsa-da, biroq uning haqqoniy tarixi xususida hozirgacha to’la 
ma’lumotlar topilmagan. Xitoylik elchi Chjan Tsyan yozma manbalarida 
Farg’ona vodiysidagi davlatni Davan (Da-yuan) deb atagan. Vaholanki, Farg’ona 
vodiysi ham ajdodlarimizning madaniy, o’troq hayoti kechgan, o’z 
davlatchiligiga ega mustaqil hudud sifatida Yunon-Baqtriya, Qang’a singari 
qadimgi davlatlar bilan tenglasha olishiga hech bir shubha yo’q. Buni mil. av. II 
asr oxirlarida (128 yilda) bu o’lkaga tashrif buyurgan Xitoy elchisi Chjan Tsyan 
yozib qoldirgan esdaliklar ham isbot etadi. Manbalarda aytilishicha, bu davrda
Farg’onada 300 ming nafar aholi yashagan. Uning 70dan ziyod katta-kichik 
shaharlari bo’lib, ularda savdo-sotiq, hunarmandchilik yuksak darajada 
rivojlangan. Mamlakat poytaxti Ershi (hozirgi Andijon viloyatning Marhamat 
tumanida joylashgan) o’z davrining obod, ko’rkam va aholisi gavjum 
shaharlaridan sanalgan. Qadimgi O’zgan, Koson ham Davanning eng mashhur 
shaharlari sirasiga kirgan. Davan hududida 10 dan ortiq yirik dehqonchilik 
manzilgohlari mavjud bo’lib, ularda erli mirishkor aholi sholi, bug’doy va 

56
boshqa dehqonchilik ekinlari etishtirish bilan shug’ullangan. Bularga Aravonsay, 

Oqbo’ra, Sultonobod, Qo’rg’ontepa, Andijonsoy, Moylisoy, Ulug’nor, 

Yilg’insoy, Shahrixonsoy kabi dehqonchilik makonlarini nisbat berish mumkin. 
Xitoy sayyohi vodiyda uzumchilik nihoyatda rivojlanganiga, shu bilan birga 
undan noyob sharbat va uzoq muddat saqlanadigan, quvvati o’tkir musallaslar 
tayyorlash yuksak darajada yo’lga qo’yilganligiga alohida urg’u beradi. 
Davandagi ijtimoiy-siyosiy hayotning yana bir muhim jihati - bu ayollarning 
jamiyatda tutgan mavqeining alohidaligidir. Chjan Tsyanning e’tiroficha, bu 
erning erkaklari ayollarga alohida hurmat ko’rsatganlar. Boshqacha qilib 
aytganda, xotin-qizlarning har qanday topshirig’i erlar tomonidan bajarilishi 
shart hisoblangan. Davlat hukmdori mamlakat hayotiga oid har qanday ichki va 
tashqi masalalarni hal etishda Oqsoqollar kengashiga, uning maslahatlari va 
yo’l-yo’riqlariga suyangan. Ayniqsa urush va tinchlik, elchilik aloqalari 
masalasida Oqsoqollardan iborat Oliy kengash alohida vakolatlarga ega bo’lgan. 
Hukmdor buni e’tirof etishga majbur bo’lgan.