Mavzu: xalqaro savdo, uning turlari va tartibga solish mexanizmini
Download 41.22 Kb.
|
fgfgfg
Movut (dona) Vino(bir barrel)
Portugaliya 90 100 Angliya 80 120 Yuqoridagi misoldan ko’rinib turibdiki Portugaliya barcha turdagi mahsulotlarni ishlab chiqarishda mutlaq afzallikka ega. Ammo, D. Rikardo Portugaliyada movut ishlab chiqarishga nisbatan vino ishlab chiqarish savdosini yo’lga qo’yish ko’proq foyda olib kelishini ta’kidlaydi. Chunki, bir dona movutga nisbatan bir barrel vino ishlab chiqarish arzonga tushmoqda. Bunda nisbiy afzallikdagi farq har bir millat uchun xalqaro savdoda yutuqqa olib keladi. Ya’ni, Portugaliya bir barrel vinoni (80 birlikda) 120 birlikda Angliyaga sotsa va o’z navbatida, Angliyadan (100 birlikda) ushbu birlikda 1,2 dona movut sotib olish imkoniyatiga ega bo’ladi. O’zida ishlab chiqarilgan mahsulotga solishtirganimizda esa 8/9 donaga ega bo’lar edi. Boshqacha aytganimizda, Portugaliyaning vino ishlab chiqarish va movutni sotib olish evaziga oladigan foydasi quyidagicha bo’ladi. 120 / 100 - 8 / 9 = 1,2 -0 ,(8 ) = 0,31 dona movut. Angliya esa movut ishlab chiqarishda kamroq zaiflikka ega. Ya’ni movut ishlab chiqarishga qilinadigan mehnat sarflari o’rtasidagi farq vino ishlab chiqarishdagiga nisbatan kamroq. Demak movut ishlab chiqarishga ixtisoslashish hisobiga xalqaro savdodan Angliya ham yutadi. Ya’ni, movut ishlab chiqarib, uni Portugaliyaga sotish hisobiga 11/8 barrel vino (o’zidagiga nisbatan 5/6 barrel) sotib olishi mumkin. Ushbu vaziyatda Angli yaning yutug’i; 9 / 8 - 5 / 6 = 7 / 2 4 = 0,29 barrel vino. Bu misolda Portugaliya uchun har bir barrel vinoga 9/8 dona movut sotib olgandagina xalqaro savdo foydali hisoblansa, Angliya uchun esa har bir barrel vinoga 5/6 dona movut almashganda savdo foydali hisoblanadi. Shunday qilib, erkin savdo xalqaro ixtisoslashuvni rag’batlantirib, quyidagi imkoniyatlarni yaratadi: har bir mamlakat biror turdagi mahsulot ishlab chiqarishga ixtisoslashishguncha o’tgan davrgiga nisbatan kamroq moddiy va mehnat xarajatlari sarflaydigan bo’ladi. Ammo, bu borada barcha nazariyalar ham savdoda mamlakatlarning pul birliklari ishtirokida amalga oshishi hisobga olinmagan. Chunki, mamlakatlar o’zaro hisob-kitoblarni amalga oshirish uchun valyutalarini almashtirishadi. D. Rikardo ushbu vaziyatni ham tushuntirib bera olgan. U izohlaganidek yuqorida keltirilgan imkoniyat valyutalarni almashtirish sharoitida ham saqlanib qoladi. Bu vaziyatda eksport-import to’lovlari o’zaro balansga ega emas. Bunday vaziyat valyuta kurslaridagi o’zgarishlar hisobiga yoki biror bir mamlakatdagi barcha baholarni o’zgartirish hisobiga bartaraf etiladi. Yuqoridagi misol mavhum xususiyatga ega. U aniq vaziyatlarga asoslanishi uchun: mehnat savdo qilayotgan mamlakatlar o’rtasida emas, balki mamlakat ichida harakatchan bo’lishini; transport, bojxona xarajatlari, savdo ustamalari va boshqa cheklashlar hisobga olinmasligini; mahsulotlarning yangi namunalarni ishlab chiqarishda yangi texnika va tsxnologiyalarni qo’llash hamda ularni ko’p miqdorda seriyali ishlab chiqarishda xarajatlardagi o’zgarishlar e’tiborga olinmasligini ta’minlash imkoniyatlari yaratilishi lozim. Angliya va Portugaliya misolida keltirilgan vaziyatlarda xalqaro savdo narxlarining keng amal qilayotgan shaklini qo’llash mumkin. Chunonchi, bir barrel Portugaliya vinosini Angliyada tannarxidan kam narxda (80) va sotib olingan narxdan (120) yuqori narxda sotmaslik ksrak. Shuningdek, angliyaliklar movutidan Portugaliyada (90 dan 100 gacha) shunday tartibda sotilishi kerak. Mahsulotlar nari o’rtasidagi o’zaro nisbat aniqlab olingandan keyin «savdo sharti» (terms of trade) tushunchasi savdo shartini aniqlab olish uchun esa “savdo sharti indeksi” tushunchasi kiritilgan. Bu indeks quyidagi formula orqali aniqlangan: T = Px/ Pm Bu erda T- “savdo sharti”, Px - eksport narxlar indeksi, Pm esa import narxlar indeksi Indeksning o’sishi (masalan, 100 dan 105 gacha) savdo sharoitlarining yaxshilanayotganligini ko’rsatadi. Ya’ni, ushbu miqdordagi importga hisob-kitob qilish uchun undan kam miqdorda eksport talab etiladi. 4 Amaliyotda savdo sharoiti, birinchidan, tovarlar narxi o’zgarishi hisobiga, unga bo’lgan talabning oshishi yoki kamayishiga bog’liq. Ayrim mahsulot ishlab chiqaruvchilar (masalan, neft va neft mahsulotlari ishlab chiqaruvchilar) narxlarda bo’layotgan o’zgarishlarga qaramay, katta yutuqlarga erishadilar. Ikkinchidan, savdo sharoiti ishlab chiqaruvchilar yoki etkazib beruvchilarning bozorga moslashishiga (egiluvchanligiga) bog’liq bo’ladi. Uchinchidan, savdo sharoiti ishlab chiqarish sharoitlari yoki mahsulotlar iste’molidagi o’zgarishlarga qarab o’zgaradi. Savdo sharoiti indeksi mamlakatning xalqaro savdodagi holati to’g’risida ma’lumotlar bersada, ko’pgina kamchiliklardan holi emas. Ularning eng asosiylaridan biri mamlakatda umumiy sharoitni yaxshilasada, sotilgan mahsulotlar miqdorini hisobga olmaydi. Boshqacha aytganda, savdo sharoiti yaxshilanishi eksport hajmi qisqarishi va import hajmi oshishiga olib keladi. Bu esa to’lov balansini yomonlashtiradi. A. Smit va D. Rikardo nazariyasida ishlab chiqarishga ta’sir qiladigan eng asosiy omil mehnat hisoblangan. Mahsulotlar narxi esa ishlab chiqarish xarajatlariga bog’liq. Keyingi tadqiqotlar ishlab chiqarishda asosiy omillar sifatida er, kapital kabi omillardan foyda olish imkoniyatini hisobga olgan. Agarda, mehnatning bozor narxi ish haqi sifatida gavdalansa, kapitalning narxii foiz stavkalari ko’rinishida, erning narxi renta miqdorida aniqlangan. 2. Xalqaro savdo turlari 5Turli vaqtlarda jahon savdosining turli xil nazariyalari paydo bo'ldi va rad etildi, ular biron bir tarzda ushbu hodisaning kelib chiqishini tushuntirishga, uning maqsadlari, qonunlari, afzalliklari va kamchiliklarini aniqlashga harakat qildilar. Quyida xalqaro savdoning eng keng tarqalgan nazariyalari keltirilgan. Merkantilistlar nazariyasining asoschilari Tomas Man va Antuan Montkretyen edi. Protektsionistik siyosat merkantelizmga juda yaqin deb hisoblanadi. Ushbu siyosat eksportni rag'batlantirish va importni cheklash va shu bilan mahalliy ishlab chiqaruvchilarni himoya qilishga qaratilgan. Ushbu nazariya doirasida har bir davlatning asosiy maqsadi boylikdir, va dunyoda boylik cheklangan, va bitta mamlakatning boyligini faqat boshqa davlatning boyligini kamaytirish orqali oshirish mumkin, deb ishonilgan. Bundan tashqari, xalqaro iqtisodiy siyosatdagi davlatning roli eksportni rag'batlantirish va importni qisqartirish maqsadida ijobiy savdo balansini saqlash va tashqi savdoni tartibga solishdan iborat edi. Merkantilistlar birinchi bo'lib xalqaro savdoning muhimligini ta'kidladilar va birinchi marta to'lovlar balansini tavsifladilar. Ushbu nazariyaning asosiy kamchiligi shundaki, bu erda mamlakatlar rivojlanishi boylikni qayta taqsimlash hisobiga bo'lishi mumkin, ammo uning boyligi hisobiga emas. A. Smitning mutlaq afzalliklari nazariyasi. Xalqlarning farovonligi nafaqat oltin miqdori, balki tovarlar va xizmatlar ishlab chiqarish qobiliyatiga ham bog'liq deb hisoblandi. Natijada, davlatning vazifasi mehnatni taqsimlash va kooperatsiya orqali ishlab chiqarishni rivojlantirishdir. Nazariya quyidagicha: mamlakatlar kamroq xarajatlar bilan ishlab chiqaradigan mahsulotlarni eksport qiladi, ya'ni ishlab chiqarishda mutlaq afzalliklarga ega va boshqa mamlakatlar tomonidan kam xarajatli mahsulotlarni import qilish. Smit mehnat qiymat nazariyasining asoslarini yaratdi, daromadlar va soliqqa tortish to'g'risidagi ta'limotni shakllantirdi. Ushbu ta'limotning asosiy kamchiliklaridan biri iqtisodiy jarayonlarda davlatning rolini mutlaqo e'tibordan chetda qoldirish edi. Ushbu nazariya mehnat taqsimotining afzalliklarini ko'rsatadi, ammo shu bilan birga mutlaq afzalliklar bo'lmagan taqdirda savdoni tushuntirmaydi. D. Rikardoning qiyosiy afzalliklari nazariyasi quyidagicha shakllantirilgan: agar mamlakatlar boshqa mamlakatlarga nisbatan ancha arzon narxlarda ishlab chiqaradigan tovarlarni ishlab chiqarishga ixtisoslashgan bo'lsa, unda ulardan bittasida ishlab chiqarish mutlaqo ko'proq bo'lishidan qat'i nazar, savdo o'zaro foydali bo'ladi. Ushbu nazariya birinchi navbatda savdodan tushadigan foyda borligini isbotladi va yalpi talab va yalpi taklifni tavsifladi. Shu bilan birga, u transport xarajatlari va tashqi savdoning faqat to'liq ish bilan band bo'lgan holda mamlakat ichida daromadlarni taqsimlashga ta'sirini hisobga olmaydi. Xeksher-Olin ishlab chiqarish omillari nisbati nazariyasi. Unda omil intensivligi (mahsulot yaratish uchun ishlab chiqarish omillari xarajatlarining nisbati) va omillarning to'yinganligi (ishlab chiqarish omillarining mavjudligi) tushunchalari qo'llaniladi. Ushbu nazariyaga ko'ra, har bir mamlakat ishlab chiqarish uchun nisbatan ko'p ishlab chiqarish omillariga ega bo'lgan omil talab qiladigan tovarlarni eksport qiladi va ishlab chiqarish uchun ishlab chiqarish omillarining nisbatan yetishmasligi seziladigan mahsulotlarni import qiladi. Ushbu nazariya turli xil ishlab chiqarish omillarining xalqaro savdoga ta'sirining sababini aniqlaydi. Xalqaro savdo savdo mamlakatlarida ishlab chiqarish omillari narxlarining tenglashishiga olib keladi. Ushbu nazariyaga ko'ra, tovarlarni eksportini yerdan tashqari ishlab chiqarish omillarining trans-chegaraviy harakatlari bilan almashtirish mumkin, uni ishlatganlik uchun to'lovchi bu omil narxidir. Ushbu nazariyaning tarafdorlari tashqi savdo erkinligini qo'llab-quvvatlaganligi sababli, mahsulot va ishlab chiqarish omillarining harakatini qiyinlashtiradigan cheklovlarga salbiy ta'sir ko'rsatmoqda.6 Nazariyaning cheklanishi shundaki, bir xil texnologiyalarga ega bo'lgan faqat ikkita mamlakat hisobga olinadi va ichki omillar hisobga olinmaydi. Leontyev Paradoksi. Taniqli iqtisodchi Vasiliy Leontyev 1956 - yilda AQShning eksporti va importining tuzilishini o'rganib chiqib, Xeksher-Olin nazariyasiga zid ravishda eksportda nisbatan ko'proq mehnat talab qiladigan tovarlar va importda kapitalni ko'p talab qiladigan tovarlar ustunlik qilishini aniqladi. Ushbu natija Leontyev Paradoksi sifatida ma'lum bo'ldi. Vernon mahsulotining hayot aylanishi nazariyasiga ko'ra, mamlakatlar tovar ishlab chiqarishga ixtisoslashishi mumkin. Keyinchalik bu nazariya innovatsiya kontseptsiyasi bilan to'ldirildi, uning ishlab chiqarishga joriy qilinishi nafaqat mahsulotning raqobatdoshligini oshirdi, balki foydalanilgan resurslarni tejashga olib keldi. Mamlakatning Porter bo'yicha raqobatbardoshligi jahon bozorida muvaffaqiyatga erishish to'g'ri tanlangan strategiyaga bog'liq bo'lgan muayyan korxonalar tomonidan amalga oshiriladi. Shunday qilib, "xalqaro savdo" kontseptsiyasining rivojlanishi bilan uning mazmuni yanada murakkablashdi, garchi hozirga qadar amaliyotga eng mos keladigan nazariyani yaratish imkoni bo'lmagan. XX asrning birinchi yarmidagi (2-jahon urushidan oldin) va keyingi yillarda jahon savdo tuzilmasini ko'rib chiqsak, sezilarli o'zgarishlarni ko'rmoqdamiz. Agar asrning birinchi yarmida jahon savdosining 2/3 qismi oziq-ovqat, xom ashyo va yoqilg'i hisobiga amalga oshirilgan bo'lsa, asrning oxiriga kelib ular savdoning 1/4 qismini tashkil qilar edi. Ishlab chiqarish mahsulotlari savdosining ulushi 1/3 dan 3/4 gacha ko'tarildi. Jahon savdosining tovar tarkibi ilmiy-texnikaviy taraqqiyot, xalqaro mehnat taqsimoti chuqurlashuvi ta'siri ostida o'zgarib bormoqda. Hozirgi vaqtda jahon savdosida ishlab chiqarish mahsulotlari katta ahamiyatga ega: ular dunyo tovar aylanmasining 3/4 qismini tashkil qiladi. Mashinalar, transport vositalari, kimyoviy mahsulotlar, ishlab chiqarish mahsulotlari, ayniqsa yuqori texnologiyali mahsulotlar kabi mahsulotlar ulushi tez sur'atlar bilan o'sib bormoqda. Oziq-ovqat, xom ashyo va yoqilg'i ulushi taxminan 1/5 ni tashkil qiladi. Jahon tovarlari savdosining jadal o'sishi bilan bir qatorda, xalqaro xizmatlar almashinuvi ham tez sur'atlar bilan kengaymoqda. Xizmatlarning an'anaviy turlari (transport, ishlab chiqarish, tijorat, moliya-kredit, turizm va boshqalar) bilan bir qatorda, ilmiy va texnologik taraqqiyot ta'siri ostida rivojlanayotgan yangi xizmat turlari (axborot, hisoblash, litsenziyalash, konsalting va boshqalar) xalqaro almashinuvda tobora muhim o'rin egallamoqda. Xizmatlar xalqaro savdo birjalarining chorak qismiga to'g'ri keladi. Jahon savdosining katta qismi tovarlar bilan bir qatorda xizmatlar bozorini qamrab oladi. Bu turli tadbirlarni o'z ichiga oladi, shu jumladan: tovarlar, dengiz va boshqa transport va sug'urta uchun qo'shimcha xarajatlarni o'z ichiga olgan tashqi savdo bilan bog'liq xizmatlar; kapital qurilish, texnik hamkorlik, boshqaruv xizmatlarini o'z ichiga olishi mumkin bo'lgan texnologiyalarni almashish bilan bog'liq xizmatlar; turizm va xizmat safarlaridan olingan daromadlar va daromadlarni o'z ichiga olgan sayohat; bank xarajatlari, lizing, kapital daromadlari bilan bog'liq to'lovlar; ish haqi va boshqa mehnat daromadlari (bu chet el ishchilariga to'lanadigan ish haqi, shuningdek ish haqi va ijtimoiy nafaqalarni o'z ichiga oladi). Ushbu xilma-xil faoliyat turlarining barchasi o'zlarining tabiati bo'yicha xalqaro savdoda ishtirok etishlari bilan birlashtirilgan, boshqacha qilib aytganda, ular ikki yoki undan ko'p mustaqil davlatlar fuqarolari o'rtasida tuzilgan notijorat operatsiyalar uchun to'lovlar sifatida belgilanishi mumkin. Mashinasozlik mahsulotlari eksportining 25% dan ortig'ini tashkil etadigan elektrotexnika va elektron uskunalar eksporti eng tez o'smoqda. Taxminiy hisob-kitoblarga ko'ra, jahon savdo aylanmasi 1998 - yilda 11,9 trillion dollarga yetdi. Xalqaro savdodagi, shu jumladan hozirgi bosqichdagi o'zgarishlarning tahlili ikki jihatni ko'rib chiqishni o'z ichiga oladi: birinchidan, uning umuman (eksport va import) o'sish sur'ati va ishlab chiqarishning o'sishiga nisbatan; ikkinchidan, tarkibidagi o'zgarishlar: tovar (tovarlar va xizmatlarning asosiy guruhlari nisbati) va geografik (mintaqalar, mamlakatlar guruhlari va alohida davlatlar ulushi). Birinchidan, quyidagilarni ta'kidlash mumkin: jahon savdosining barqaror sur'atlar bilan o'sishi xalqaro savdoning yangi sifat belgilarining ko'rsatkichi bo'lib, jahon bozorlari sig'imi o'sishi bilan bog'liq. Tayyor sanoat mahsulotlari, shu jumladan, mashinalar va uskunalar savdosining etakchi va nisbatan yuqori sur'atlari, shuningdek, aloqa mahsulotlari, elektron uskunalar, kompyuterlar va boshqalar savdosining yuqori sur'atlari ham xarakterli bo'ldi. Bularning barchasi jahon tashqi savdo birjasining tovar va geografik tuzilmasida radikal o'zgarishlarga ta'sir ko'rsatishi mumkin emas edi. Shu bilan birga, rivojlangan, rivojlanayotgan va sobiq sotsialistik mamlakatlarning asosiy guruhlarining ulushi so'nggi 15-20 yil ichida deyarli o'zgarishsiz qolmoqda. Birinchi holda-bu 70-76% buyurtma miqdori, ikkinchisida-bu qiymat 20-24% oralig'ida va oxirgi guruh uchun bu raqam 6-8% dan oshmaydi. Jahon tashqi savdo tovar birjasida, jahon savdosining 70% dan ko'prog'ini tashkil etadigan tayyor mahsulotlar ulushining oshish tendentsiyasi kuzatilmoqda. Qolgan ulush qishloq xo'jaligi eksporti va qazib olish sohalari o'rtasida taxminan teng taqsimlanadi. Taqqoslash uchun aytish mumkinki, bu asrning o'rtalarida xom ashyo eksportning uchdan ikki qismini va tayyor mahsulotning atigi uchdan birini tashkil etdi. 3. Xalqaro savdoni tartibga solish shakllari Davlatlararo darajada tartibga solish iqtisodiy siyosat va amaliyot sohasida ishtirokchi mamlakatlar manfaatlarini aks ettiruvchi kelishuv (huquqiy qoidalar, normalar, tartib-qoidalar, kelishilgan o'zaro majburiyatlar, tavsiyalar) asosida turli mamlakatlar hukumatlari tomonidan birgalikda qabul qilingan. Tartibga solish, manfaatdor davlatlar o'rtasida, xususan, bozorga kirish rejimining barqarorligi va prognoziga erishish orqali jahon iqtisodiy aloqalarini yanada rivojlantirishga yordam beradigan muayyan shart-sharoitlarni yaratishga qaratilgan. Jahon savdosini zamonaviy sharoitlarda ko'p tomonlama tartibga solishning asosiy yo'nalishlari quyidagilardan iborat: -manfaatdor davlatlar tomonidan savdo-iqtisodiy munosabatlarning shartnomaviy-huquqiy asoslarini, shu jumladan eng muhim prinsiplar va normalarni yaratish; - jahon iqtisodiy aloqalariga ta'sir qiluvchi savdo-siyosiy vositalar majmuasini milliy darajada qo'llash bo'yicha kelishuvlarni ishlab chiqish, savdo siyosatining alohida vositalaridan foydalanish doirasi va imkoniyatlarini aniqlash; -ishtirokchi mamlakatlar, ularning birlashmalari va guruhlari o'rtasida yuzaga keladigan kelishuvlarga erishish va bahsli muammolarni hal etishga ko'maklashadigan xalqaro institutlarni shakllantirish va yanada rivojlantirish; - savdo-iqtisodiy aloqalarni tashkil etish bo'yicha axborot va tajriba almashish. Ko'p tomonlama tartibga solish jahon savdo mexanizmining ajralmas qismidir. Bu tovarlar va xizmatlarni eksport qiluvchi milliy ishlab chiqaruvchilar - moddiy boyliklar va xizmatlar, ishlab chiqarish va texnik bilimlar va tajriba almashinuvini osonlashtirish vositasi bo'lib xizmat qiladi. Xalqaro iqtisodiy tashkilotlar davlatlararo savdo-iqtisodiy munosabatlarni ko'p tomonlama tartibga solishning tashkiliy shakllari hisoblanadi. Ko'p tomonlama tartibga solishni kuchaytirishning zamonaviy jarayoni ob'ektiv asosga ega. Ilmiy va texnologik taraqqiyot ta'siri ostida ishlab chiqaruvchi kuchlarning rivojlanishidagi o'zgarishlar xalqaro mehnat taqsimotining yanada kengayishi va iqtisodiy hayotning xalqarolashishi zaruriyatini kuchaytiradi. Ilmiy-texnik taraqqiyotning natijalarini tatbiq etish tobora global miqyosda rivojlanib bormoqda, bu nafaqat alohida sanoat va sohalarni, balki davlatlarni ham qamrab oladi. Jahon savdosini davlatlararo darajadagi ko'p tomonlama tartibga solish mamlakatlar o'rtasidagi savdo-iqtisodiy va sanoat-texnik aloqalarni amalga oshirish shartlariga, ularning hajmi va tuzilishiga tobora sezilarli ta'sir ko'rsatmoqda. Ko'p tomonlama tartibga solishni rivojlantirishda bir necha bosqichlarni ajratish mumkin. Asrning boshidan Ikkinchi Jahon urushigacha davom etgan birinchi bosqichda xalqaro savdoni rivojlantirish muammolarini hal qilishning aniq mexanizmini yaratishga qaratilgan ko'plab urinishlar muvaffaqiyatsiz yakunlandi, bu rivojlangan rivojlangan mamlakatlarning manfaatlari o'rtasida murosaga kelish uchun umumiy asos yo'qligi bilan izohlanadi. Faqat 1920 yildan 1933 yilgacha beshta jahon iqtisodiy konferentsiyalari bo'lib o'tdi: 1920 - yilda Bryusselda (moliyaviy masalalar va tashqi savdo bo'yicha); 1922 yilda - Genuyada (Yevropa iqtisodiyotini tiklash va protektsionizmni susaytirish uchun); 1927 yilda Jenevada (bojxona qurolsizlanishi uchun); 1930 yilda, Jenevada (protektsionizmni cheklash uchun); 1933 yilda Londonda (valyutalarni barqarorlashtirish va savdo va siyosiy cheklovlarni olib tashlash uchun). Ko'p tomonlama tartibga solishga urinishlar Millatlar Ligasi va uning iqtisodiy qo'mitasi tomonidan amalga oshirildi. Ushbu bosqichda iqtisodiy muammolar bo'yicha kelishuvlarning mumkin emasligi ma'lum darajada kartel va boshqa davlatlararo shartnomalar bilan qoplandi. Urushdan keyingi yillarni qamrab olgan ikkinchi bosqichda davlatlararo asosda iqtisodiy munosabatlarni ko'p tomonlama tartibga solish tizimi shakllana boshladi va rivojlana boshladi, uni amalga oshirish mexanizmi ishlab chiqildi. Xalqaro savdoni tartibga solishning asosiy tamoyillari savdo erkinlashuvi bo'lib, savdo cheklovlarini o'zaro asosda bosqichma-bosqich bekor qilishni va eng katta qulaylik tamoyilini keng qo'llashni nazarda tutadi. Ushbu tamoyillar iqtisodiy jihatdan kuchli sheriklarga o'z eksportlariga nisbatan bir tomonlama kamsitish choralaridan qo'rqmasdan bozorlarni zabt etish imkoniyatini berdi. Bojxona tarifi savdo siyosatining asosiy vositasi sifatida ilgari surildi, G'arbiy Yevropa mamlakatlarida keng tarqalgan importga miqdoriy cheklovlar bosqichma-bosqich olib tashlandi. Mamlakatlar o'rtasidagi tovarlar almashinuvini tartibga soluvchi me'yor va qoidalarni ishlab chiqishda bir nechta sherik-davlatlarning manfaatlari inobatga olingan, xususan imtiyozli savdo zonalari saqlanib qolgan, erkin savdo zonalari va bojxona ittifoqlari shaklida savdo va siyosiy birlashmalar tashkil etish imkoniyati hisobga olingan. Shu bilan birga, davlatlararo darajada yuzaga keladigan muammolarning maqbul yechimlarini topishga yo'naltirilgan iqtisodiy munosabatlarni tartibga soluvchi xalqaro institutlar yaratildi. O'sha paytdagi asosiy sa'y-harakatlar protektsionizmni cheklashni, savdoni erkinlashtirish uchun shart-sharoitlarni yaratishni, shuningdek, yosh rivojlanayotgan davlatlar bozorlariga va ushbu davlatlar mavjud moddiy resurslarga kirishni ta'minlaydigan tartibga soluvchi mexanizmlarni shakllantirishga qaratilgan edi. Uchinchi bosqichda 50-60-yillarni qamrab olganda, ko'p tomonlama tartibga solish ob'ekti moddiy tovarlar, asosan sanoat mahsulotlari va xom ashyolarning importi bo'lgan, qishloq xo'jaligi tovarlari savdosini tartibga solish va eksportni rivojlantirishga davlat yordamining muammolari ko'p tomonlama tartibga solish doirasiga kiritilmagan. Chunki uning yetakchi ishtirokchilari ushbu sohalarda xalqaro huquqiy doirada taqiqlanmagan erkin milliy siyosat yuritishdan manfaatdor edilar. O'sha paytda ko'p tomonlama tartibga solish tizimida ishtirok etuvchi davlatlarning barcha choralari jahon bozorida raqobat erkinligini kengaytirishga va bozor kuchlarining xalqaro birjasini yaratishga qaratilgan edi. Shu bilan birga, davlatlar tomonidan savdo siyosatining milliy vositalarini qo'llanishi va protektsionistik himoyaning zaiflashuvini ta'minlash tegishli ko'p tomonlama tartibga solish institutlari tomonidan nazorat qilinib, nazorat qilindi. To'rtinchi bosqich, 70-yillarni qamrab olgan holda, ko'p tomonlama tartibga solish tizimi sezilarli o'zgarishlarga uchradi. Bu transmilliy korporatsiyalar tarkibida ishlab chiqarishni doimiy ravishda xalqaro miqyosda olib borilishi asosida tobora rivojlanib borayotgan sanoat va texnik xususiyatga ega bo'lgan jahon iqtisodiy munosabatlari tarkibidagi jiddiy siljishlar bilan bog'liq. 70-yillarda iqtisodiy munosabatlarni ko'p tomonlama tartibga solish tizimidagi sharoitlarning o'zgarishi munosabati bilan "uyushgan erkin savdo" tushunchasiga asoslangan tashkiliy tamoyil asosiy tamoyilga aylandi. Ushbu tartibga solish tizimi eng muhim ob'ektlar sifatida ta'minlandi: milliy darajada ishlab chiqarish tarkibini tartibga solish, xalqaro tovar shartnomalari va eksportni cheklash to'g'risida bitimlar tuzish orqali ishlab chiqarishni kengaytirish bo'yicha davlatlararo kelishilgan harakatlar. Ko'pincha milliy davlatlarning yirik sanoat kompaniyalari manfaatlariga ko'ra ko'payish jarayoniga faol aralashuvi natijasida yuzaga kelgan tarifsiz to'siqlar bunday tizimning muhim vositalariga aylandi. Garchi bojxona va tariflarni himoya qilish darajasini pasaytirish va miqdoriy cheklovlarni bartaraf etishga qaratilgan tadbirlar ko'p tomonlama tartibga solish doirasida davom etgan bo'lsada, asosiy sa'y-harakatlar jahon bozorida raqobatni tartibga solish va milliy hukumatlarning savdo va siyosiy sohadagi faoliyatini aniqroq tartibga solishga, xususan, tarifsiz to'siqlarni qo'llash qoidalari va protseduralarini birlashtirish orqali amalga oshirildi. 70-yillarda ko'p tomonlama tartibga solish tizimida Sharq va G'arb o'rtasidagi iqtisodiy hamkorlik masalalari muhim rol o'ynadi: hamkorlikning eng istiqbolli yo'nalishlarini aniqlash; sanoat kooperatsiyasi muammolari va uni rivojlantirish yo'llarini o'rganish; savdo birjasining asosiy tamoyillari va normalarini muhokama qilish; savdo to'siqlarini cheklash; ishbilarmonlik munosabatlarini yengillashtirishga qaratilgan huquqiy hujjatlarni ishlab chiqish. Birlashgan Millatlar Tashkilotining Yevropa Iqtisodiy Komissiyasi (YIK) doirasida mutaxassislarning maxsus uchrashuvlari, kollokviumlar va seminarlarni o'tkazish amaliyoti keng qo'llanildi, bu esa hamkorlikni kengaytirish sohalari bo'yicha delegatsiyalar o'rtasida fikr almashish uchun asos bo'lib xizmat qildi, bu esa Sharqiy va G'arbiy mamlakatlar hukumatlari tomonidan qabul qilingan qarorlarga ta'sir ko'rsatdi. Xelsinki shahrida bo'lib o'tgan Yevropada xavfsizlik va hamkorlik konferentsiyasi doirasida, shuningdek Belgrad, Madrid, Vena shaharlarida bo'lib o'tgan keyingi yig'ilishlarda, shuningdek, yevropalik savdo-iqtisodiy hamkorlikni rivojlantirish sohasidagi ishlarning asosiy vazifalari va yo'nalishlari bayon qilindi. Hozirgi bosqichda ko'p tomonlama tartibga solish alohida ahamiyat kasb etdi va davlatlararo iqtisodiy hamkorlikning ko'plab sohalariga tarqaldi. Buning sababi ishlab chiqarishni ixtisoslashtirish va hamkorlik asosida ichki va firmalararo darajada ishlab chiqarishni xalqarolashtirish jarayonining yanada kuchayishi; jahon tovar bozorlarida raqobat kurashining keskin kuchayishi; milliy iqtisodiyotlarning o'zaro bog'liqligi va o'zaro bog'liqligini kuchaytirish; mamlakatlarning tobora kengayib borayotgan ilmiy va texnologik taraqqiyotini jadallashtirish. Hozirgi vaqtda ko'p tomonlama tartibga solishning asosiy ob'ektlari ixtisoslashuv va ishlab chiqarish kooperatsiyasini rivojlantirish, xom ashyo va oziq-ovqat mahsulotlari ishlab chiqarish hajmini muvofiqlashtirish, xizmatlar savdosi masalalari, milliy davlat organlari va nodavlat tashkilotlari tomonidan ichki idoralararo munosabatlarni targ'ib qilish, biznesni cheklash. Bu ixtisoslashtirilgan xalqaro tashkilotlar tomonidan sanoat kooperatsiyasi va ishlab chiqarishni ta'minlash uchun moddiy-texnik xizmatlarni ko'rsatish, ilmiy-texnikaviy bilimlar va muhandislik xizmatlari savdosi sohasidagi ko'rsatmalar, qoidalar va normalarni ishlab chiqish va qabul qilishda, shuningdek xalqaro savdo shartnomalarini ishlab chiqish va imzolashda o'z ifodasini topmoqda, ayrim turdagi tovarlar va tayyor mahsulotlar savdosi bo'yicha xalqaro tovar bitimlarini ishlab chiqish va imzolash, shuningdek, tovarlarning muayyan turlari bo'yicha ishlab chiqarish va eksportni rivojlantirish. Xalqaro savdo birjasini tashkil etishga katta e'tibor qaratilmoqda, savdo hujjatlarini unifikatsiya qilish, hakamlik sudlari amaliyotini, tashqi savdo bitimlarini tuzish va amalga oshirish bilan bog'liq tartibotlarni takomillashtirish bo'yicha ishlar olib borilmoqda. Hozirgi bosqichda ko'p tomonlama tartibga solishning o'ziga xos xususiyati unda nafaqat yirik, balki kichik sanoatlashgan davlatlar, shuningdek rivojlanayotgan mamlakatlarning ham ishtirok etishidir. Bu ko'p tomonlama tartibga solishning shakllari va usullari yanada moslashuvchan bo'lib, jahon iqtisodiy munosabatlarining tobora ko'payib borayotgan ishtirokchilarining manfaatlarini aks ettirishga olib keldi. Ko'p tomonlama tartibga solish mexanizmida o'zgarishlar bo'ldi. Ishtirok etuvchi davlatlarning bojxona va tarif himoyasini zaiflashtirish va kelishilgan doirada tarifsiz protektsionizmni saqlash uning asosiy printsiplari edi. Ko'p tomonlama tartibga solish doirasida amalga oshirilayotgan chora-tadbirlar korxona ichidagi almashinuvni kengaytirishga, korxona ichidagi ixtisoslashuv va ishlab chiqarish kooperatsiyasini rivojlantirishga, sanoatlashgan davlatlar iqtisodiyotini bir-biriga yaqinlashtirishga va jahon miqyosidagi iqtisodiy munosabatlarni kompaniyalararo darajadagi yanada chuqurlashtirishga qaratilgan. Milliy davlatlarning savdo va siyosiy faoliyatini tartibga soluvchi tashkiliy tuzilmalarning ahamiyati, shuningdek mintaqaviy savdo-iqtisodiy integratsiya guruhlari va tashkilotlarining roli o'sdi. 1994 yilgacha GATT xalqaro savdoni tartibga solishda yetakchi rol o'ynagan. Ushbu shartnoma 1947 yilda Jenevada imzolangan. Bu savdo munosabatlarini tartibga solishga oid huquqiy qoidalar to'plamini o'z ichiga olgan ko'p tomonlama xalqaro shartnomadir. GATTni shakllantirishning asosiy maqsadi xalqaro savdo munosabatlarining xavfsizligini ta'minlashdir: savdo cheklovlarini bekor qilish; xalqaro savdoda kamsitishning barcha shakllariga barham berish; real daromad va talabni oshirish. Ishlab chiqarishning o'sishi va savdo ayirboshlash. 1994 yilgacha 8 ta savdo davri bo'lib o'tdi, ularning maqsadi jahon savdosini liberallashtirish va savdo to'siqlarini bartaraf etish edi. 1994 yilda Urugvay turining natijasi xalqaro savdoning yangi tizimini yaratish va GATT JSTni almashtirish edi. 1995 yilda o'z faoliyatini boshlagan, uning asosiy vazifasi – davlatlarning to'liq ish bilan ta'minlash, tovarlar va xizmatlar ishlab chiqarish va savdo almashinuvini oshirish, xom ashyolardan optimal foydalanish orqali turmush darajasini oshirishga qaratilgan tijorat va iqtisodiy yo'nalishidir. Jahon Savdo Tashkiloti doirasida xalqaro savdoni modernizatsiya qilish va rivojlantirish, protseduralar va hujjatlarni birxillashtirish bo'yicha ko'plab chora-tadbirlar qabul qilindi: tovarlardan o'tish mamlakatidan bojxona qiymatini aniqlashning umumiy tamoyillari va boshqalar. 4. Xalqaro savdoni tartibga solishda Xalqaro tashkilotlarning o'rni Хalqaro iqtisodiy munosabatlar murakkab iqtisodiy mехanizm sifatida bir tomondan bozorga хos o’z-o’zini boshqarish qobiliyatiga ega bo’lsa (ХIMning moddiy asosi hali ham jahon bozori hisoblanadi), ikkinchi tomondan, ayniqsa XX asrning ikkinchi yarmidan boshlab, alohida mamlakatlar va hududlar o’rtasida o’zaro aloqalarni osonlashtiruvchi davlatlararo tuzilmalarni yaratishni talab etadi. Ayni paytda shuni qayd etib o’tish kеrakki, birinchi (1914-1918 yillar) va ikkinchi (1939-1945 yillar) jahon urushlari orasida хalqaro tashkilotlarni gurkirab vujudga kеlish jarayoni (shu davrd xalqaro mеhnat tashkiloti, o’zining «Incotеrms» kabi tijoriy hujjatlari bilan taniqli bo’lgan Хalqaro savdo palatasi, Хalqaro hisob-kitoblar banki tashkil etilgan) va ayniqsa 40-yillarda ikkita to’qnashuvni boshidan kеchirgan davlatlar tariхidagi favqulotda holatlar va 1929-1932 yillardagi chuqur iqtisodiy tanazzul bilan bog’liq. Хalqaro iqtisodiy tashkilotlarning vujudga kеlishining ikkinchi «to’lqini» va harakatdagi faoliyatining faollashuvi ikkinchi jahon urushidan so’ng mustamlakachilik tizimining parchalanishi hamda 60-70 yillardagi iqtisodiy chayqalishlar bilan bog’liqdir. Va nihoyat, 80-yillarning boshlarida хalqaro iqtisodiy tashkilotlar faoliyatida uchinchi bosqichning boshlanganligini ko’rishimiz mumkin. Bunga sabab sifatida totalitar tizimlarning (sobiq SSSRni) inqirozga uchrashi va yangi ming yillik ostonasida insoniyatning global muammolarini kеskin kuchayishi kabilarni ko’rsatish mumkin. Jahonining ko’plab mamlakatlarining hukumat organlari zamonaviy хalqaro iqtisodiy munosabatlardagi muammolarni mustaqil hal eta olmadilar va natijada ular qayd etib o’tilgan muammolarni hal etishda birgalashib harakat qilish usullarini ishlab chiqara boshladilar. Hozirgi kunda jahon iqtisodiyotida iqtisodiy gullab-yashnansh va jahon хalqlari farovonligini ta’minlash masalasi bilan shug’ullanvchi minglab хalqaro tashkilotlar hisobga olingan. Ekspеrtlarning fikricha jahon iqtisodiyotiga sеzilarli ta’sir o’tkaza oladigan хalqaro tashkilotlar soni 100 ta atrofidadir. Хalqaro iqtisodiy tashkilotlarning shakllanishida muhim o’rin tutgan quyidagi omillarni kеltirishimiz mumkin: Insonlar hayotining bir biriga bog’liqligining yanada o’sishi; Sanoat rеvolyutsiyasi va ilmiy yutuqlar insonlarni bir- biridan ajratib turgan masofalarni qisqartirishi va хalqaro munosabat va hamkorlikni kеngaytirishi; Savdo, valyuta- moliya munosabatlari, kapital bozori umuman iqtisodiy o’sish; Davlatlarning barcha sohada bir – birlariga bog’liqligining o’sishi; Duyodagi umumiy rеsurslardan oqilona foydalanishning zarurligini chuqurroq anglash. Davlatning хalqaro iqtisodiy tashkilotlarga a’zo bo’lishi uning har tomonlama rivojlanish imkoniyatlarini oshiradi. Chunki хalqaro iqtisodiy tashkilotlarga a’zo bo’lish, uning boshqa a’zo davlatlari bilan ham kеng hamkorlikni yo’lga qo’yishni ta’minlaydi. Хalqaro iqtisodiy tashkilotlar topologiyasi haqida gapirganda, ikkita mеzondan (jug’rofiy qamrovi kеngligi va faoliyat хususiyatlari) foydalanish maqsadga muvofiqdir. Birinchisidan kеlib chiqib, ikki tomonlama, hududiy va global tuzilmalar ajratib ko’rsatiladi. Ikkinchi mеzonni qo’llagan holda maхsuslashtirilgan (sohalar bo’yicha) va global tashkilotlarga ega bo’lamiz. Bularning ichida ayniqsa 1945 yilning 24 oktyabrida tashkil etilgan Birlashgan Millatlar Tashkiloti (BMT) tasarrufidagi iqtisodiy hamkorlik organlari alohida o’ringa ega. BMT – ikkinchi jahon urushidan so’ng Antigitlеr koalitsiyasi a’zolari tomonidan tashkil etilgan eng univеrsal, obro’-e’tiborli va son jihatdan eng yirik хalqaro tashkilot hisoblanadi. Download 41.22 Kb. Do'stlaringiz bilan baham: |
Ma'lumotlar bazasi mualliflik huquqi bilan himoyalangan ©fayllar.org 2024
ma'muriyatiga murojaat qiling
ma'muriyatiga murojaat qiling